High times, low times

High times, low times
Sweethearts and heart aches
Feel the ground shake.


Στο ψιλικατζίδικο στο supermarket και στο χασάπικο η σταθερή ευχή είναι να μην ξανάρθει τέτοια χρονιά . Δεν ακούω ελπίδα ότι το 11 θα είναι καλύτερο , μόνο μίσος για το 10 . Δεν τους κατηγορώ . Ανάμεσα στους σφαγμένους μισθούς , τα σπασμένα τζάμια από την έκρηξη (ήταν και αυτή στη γειτονιά μου ) και τη γενική μιζέρια , είναι φυσικό .


Take offs and break offs.
Get your hopes off
Take a jump off
Someone’s rooftop.


Μια πελάτισσα μου έφερε δώρο ένα κερί . Μια άλλη βασιλόπιτα . Και γλάστρες . Συγκινήθηκα στο δρόμο για το σπίτι , σχεδόν με πήραν τα ζουμιά που μέχρι πέρσι άγνωστες έκανα την χειρονομία ,ακόμα και αν την έκαναν απόλυτα τυπικά . Την μάνα μου πάλι ,την πήραν τα ζουμιά που είναι άρρωστη και δεν μπορεί να βγει να μου πάρει δώρο . Εγώ της πήρα δυο τρία βιβλία.


Go out
Make out
Sleepless
Love night
Fake loud love shout
So wrong it feels right
Best friends cry out


Δεν θέλω να μετρήσω την χρονιά σε δεσμούς, χωρισμούς , αποχαιρετισμούς , διαρρήξεις , αρρώστιες , νοσοκομεία, επιτυχίες, ξεκαθαρίσματα . Φέτος άλλαξε η ζωή μου (προς το καλύτερο νομίζω ) χωρίς να αλλάξω εγώ ιδιαίτερα (νομίζω). Το τραγούδι είναι το αγαπημένο μου φετινό.


High times, low times
Sweethearts and heart aches
Mind games and heartbreaks.
Feel the ground shake.

There is a Place in Hell for Me and My Friends

There is a place
Reserved
For me and my friends
And when we go
We all will go
So you see
I'm never alone


Έζησα μυθικές στιγμές τις προάλλες με καλόγρια στο μαγαζί (και μπροστά σε πελάτες ) να με ρωτάει γιατί κάνω το έργο του διαβόλου με την δουλεία μου ,γιατί έχω επιλέξει το δρόμο της καταστροφής . Και πως δεν είναι κυρία , έχει το αξίωμα της μοναχής (είχα την κακή τάση να την φωνάζω έτσι ) . Ομολογώ ότι τελικά της ευχήθηκα ευτυχισμένο χειμερινό ηλιοστάσιο γιατί είμαι κάφρος.


There is a place
With a bit more time
And a few more
Gentler words
And looking back
We will forgive
(We had no choice
We always did)


Είμαι λοιπόν στο δρόμο της καταστροφής ,εισιτήριο πρώτης θέσης . Δεν πειράζει, έχω μάλλον καλή παρέα μαζί . Και αύριο θα ξεκουραστώ το πρωί και δεν θα ανοίξω – να γλιτώσω από τα κάλαντα . Για άλλους τα Χριστούγεννα είναι αφορμή για ξεφάντωμα . Για άλλους αφορμή για μελαγχολία . Φέτος αδιαφορώ ,και θέλω να δω όσους δικούς μου μπορώ κοντά μου και καλά.


Oh, there is a place
A place in hell
Reserved
For me and my friends

It's clearer inside of me

Who I will always be
Here at the core of my heart
Mystics & cynics & crystals & memories
Beginning to line up the stars
Shining the light in the night


Θα ήθελα να είχα γράψει πιο πολύ αυτό τον μήνα . Δεν μου έβγαινε. Δεν είχα και τι να πω . Τα γενικά τα λένε οι άλλοι καλύτερα. Τα δικά μου δεν άλλαξαν ,είχε μια ευχάριστη ησυχία . Κάποιες μέρες πιο κλειστές ,άλλες πιο ανοιχτές , ξεχνιόμουν και περνούσε ο καιρός.


Καταφέρνω να είμαι συνεχώς απασχολημένος , λίγο κουρασμένος. Καλοδιάθετος συνήθως. Βλέπω πως δεν έχω ανάγκη από δράμα για να είμαι καλά , απολαμβάνω μια σχετικά σταθερή καθημερινότητα .


Παλεύω ακόμα με τις ενοχές μου και μετανιώνω για λάθη μου ,μερικά πράγματα δεν αλλάζουν . Είναι όμως λίγο πιο εύκολα τώρα (και με το παιδί δίπλα μου ) .


I'm gonna find the answers &
Yes I know how
I know I can win
Some of my dream
& everything I ever wanted
& everything I ever wanted
To be

And you're in my thoughts, as I fumble around

And I try to see it all
But I can't see it all
Even though I want to


Θα ήθελα να είμαι ο τέλειος γιος . Αυτός που δεν διαμαρτύρεται, δεν γκρινιάζει, δεν απογοητεύει ,που διαλέγει από μόνος του την ζωή που θέλουν οι δικοί του ,που τους κάνει πάντα περήφανους .


Θα ήθελα να είμαι ο τέλειος επαγγελματίας που ποτέ δεν στρεσάρεται, που πάντα έχει άμεσες απαντήσεις , που έχει πάντα εύκολες λύσεις ,που δεν αφήνει την διάθεση του να επηρεαστεί από τρίτους , που έχει ένα μόνιμο γνήσιο χαμόγελο , που χωρίς να τον εκμεταλλεύονται κάνει όλα τα χατίρια .


I can't be you know
I can't be you know
Though I have tried


Θα ήθελα να είμαι ο τέλειος φίλος , πάντα να έχω όσο χρόνο χρειάζονται όλοι οι φίλοι μου,να μην αφήνω κανέναν παραπονεμένο , να έχω πάντα την σωστή συμβουλή και να είμαι εκεί.


Θα ήθελα να είμαι ο ιδανικός σύντροφος , με σταθερά καλή διάθεση , χρόνο ,όρεξη . Να είμαι μονωμένος από όλα και να μπορώ να προσφέρω τα πάντα , να μπορώ να συγχωρέσω και να μην χρειάζεται ποτέ να με συγχωρούν .


Instead I'm just me

You wake me up

at five past two
drunk and beautiful
I can barely see straight
let alone move like you


Θέλω να πάρω τα λεπτά που με πήρε χτες ο ύπνος στην αγκαλιά σου, να τα πολλαπλασιάσω και να τα κάνω μέρες και μήνες ,και πάλι να ξυπνήσω και να είσαι δίπλα ,να σε φιλήσω και να έχω το άρωμά σου πάνω μου όλη μέρα. Με λίγα λόγια μου λείπει ο ύπνος και εσύ .


It’s funny how we always
end up this way
naked and sweaty as hell

By the chestnut tree

I go flying
out through the windshield
across the road
on to the wilted fields
I think to myself
Is this all that I can be
as I lie in the lee
of the chestnut tree


Την Τρίτη είδα την Αρλέτα . Ήταν η πιο όμορφη βραδιά της εβδομάδας, σε ένα χώρο οικείο ,με μια εξίσου οικεία φωνή. Δεν πάω να την ακούσω για την έκπληξη ,απλώς για να βεβαιωθώ πως όλα είναι καλά και στην θέση τους. Με ηρεμεί να την βλέπω να λέει της ίδιες ιστορίες ,τα ίδια τραγούδια με ήρεμη φωνή. Οι υπόλοιπες μέρες μου ήταν γεμάτες από δουλεία ,και μόνο .


Little by little
the sidewalk fills with your blood
Ever so brittle
you are engulfed by the flood
And as you drift
in your ship of broken glass
I watch you disappear
through the underpass


Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό . Δεν ξέρω αν αφήνω τον χρόνο να περνάει ανεκμετάλλευτος , αν θωρακίζομαι στην ρουτίνα μου και κλείνομαι . Με αγχώνει λίγο αυτό. Έχω δουλειά , το μωρό μου ,την οικογένεια μου και τους φίλους μου (και την γάτα μου αλλά πιο πολύ είμαι ιδιοκτησία της ) . Και τι άλλο ; Γύρω μου γάμοι, διαζύγια ,παιδιά ,επέτειοι ,δυστυχήματα και δυστυχία και μια σκιά στις ειδήσεις των 8 . Και εγώ να αναρωτιέμαι αν κάνω κάτι λάθος, αν κάνω όλα αυτά που θα μπορούσα ή θα έπρεπε .


I think to myself
Is this all that I can be
as I lie in the lee
of the chestnut tree

Before the hurricane

In a coutnry town nothing much has changed
But some trees are down
And the view was different in a way
Before the hurricane


Ήρθε λοιπόν πριν λίγες μέρες ένας πελάτης που περίμενα αρκετό καιρό . Είχα μιλήσει με την οικογένεια του ,καλοί άνθρωποι ,με είχαν ειδοποιήσει πως είναι λίγο περίεργος. Τέλος πάντων ,ήρθε έκανε πολλές ερωτήσεις ,έδωσα πολλές απαντήσεις , με ενοχλούσε που με έβαζε σε μια διαδικασία εξέτασης ,αλλά το προσπερνούσα. Το βλέμμα του γύριζε συνέχεια στο χώρο ,ζήτησε να τον δει όλο. Μετά από μια σχετικά εξαντλητική ώρα ,αφού αντιμετώπισα τα ίδια θέματα τρεις και τέσσερις φορές (ίσως είχε δει κάμποσο csi και ήθελε να δει αν θα έδινα κάθε φορά ίδιες απαντήσεις , εξάλλου κρατούσε και σημειώσεις ) ήρθε το πιο σημαντικό φαίνεται ερώτημα : Γιατί δεν έχετε κάπου κάποια θρησκευτική εικόνα ;


Μου ανέπτυξε τις θεωρίες του για την εισβολή της Τουρκίας τον Νοέμβρη , και μου ζήτησε να βάλω εικονοστάσι στο χώρο εργασίας μου αν είναι να συνεργαστούμε. Αρνήθηκα ,και μάλλον εκεί ως εχθρός της ορθοδοξίας έχασα τον πελάτη . Μάλλον είναι για το καλό αυτό .


But things will be just the same
After the hurricane

I'm just passing through here

Day oh so late
Strangely the sun still shone


Μετά τις αυτοκτονίες νέων στην Αμερική o Dan savage (που εκτιμώ ,σέβομαι και διαβάζω) ξεκίνησε τα “it gets better” video στα utube. Κόσμος γνωστός και άγνωστος προσπαθεί να πείσει τα παιδία να αντέξουν στο σχολείο απέναντι στον κάθε βλάκα που θα προσπαθήσει να τους κάνει την ζωή δύσκολη . “It gets better” (or so they say).


There's peace through our school
It's so quiet in the hall


Μακάρι αυτά τα video να τα δούνε και παιδιά στην Ελλάδα. Οι έφηβοι μπορούν να είναι σκληροί ,σχεδόν ανθρωποφάγοι ,και όποιον δουν λίγο πιο ευάλωτο θα τον κάνουν στόχο . Προσωπικά ήμουν και εγώ ένας τέτοιος στόχος τότε. Καλός μαθητής ,καθόλου αθλητικός , εξυπνάκιας , geek . Τα είχα όλα και συνέφερα ,το gay μπορεί να μην το ήξερα ακόμα αλλά δεν ήταν αναγκαίο ,το ήξεραν αυτοί πριν από μένα. Και το ξύλο μου έφαγα ,και τα τηλέφωνα σπίτι είχα με βρισιές , και τις απειλές , και την μοναξιά . Το σχολείο φυσικά δεν έκανε ,και είμαι σίγουρος πως δεν κάνει, κάτι εδώ στην Ελλάδα για αυτή τη μορφή βίας (δεν θα μιλήσω καν για κάποιους καθηγητές, και έχουμε κάμποσους, που είναι από μόνοι τους νταήδες )


It's a strange sign for one
Of what's to come
Tough and cold and pale
Oh, they may just impale you on railings


Με τον καιρό πείσμωσα ,απομακρύνθηκα , πέθανε ο πατέρας μου και με φοβόντουσαν και λιγάκι ,με άφησαν στην ησυχία μου, είχα και ένα δυο ακόμα σαν και μένα να με στηρίζουν, έφυγα ,στο πανεπιστήμιο ήμουν οκ . Τώρα αν τα πράγματα γίνονται καλύτερα … Πιο πολύ νομίζω πως γινόμαστε εμείς καλύτεροι στο να αντιμετωπίζουμε ένα περιβάλλον που δεν είναι και πολύ ανεκτικό στο οτιδήποτε διαφορετικό . Κάτι είναι και αυτό.


I'm just passing through here
On my way to somewhere civilised
And maybe I'll even arrive

For now put a hand on my head

When you slip away
after a long day
of living
your reservoirs
are empty now
you´re ready
to refill them


Στο μετρό δεν μπορώ να κάτσω σε ένα σημείο . Κάνω βόλτες πάνω κάτω , προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά. Τα σαββατοκύριακα με τη μεγάλη αναμονή ανάμεσα στους συρμούς οργώνω κανονικά τις αποβάθρες.


The safe and the known
around you
transforming
The phantom pains
are hunting you again
you are on your own then


Σε μια τέτοια αποβάθρα χτες καθώς περπατούσα είδα με την άκρη του ματιού μια γνωστή φιγούρα να με κοιτάζει και μετά να γυρνάει στο κινητό. Τα βλέμματα όμως διασταυρώθηκαν και ήξερα πως έπρεπε να πάω να μιλήσω ,να πω τα τυπικά (κάτι που δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστο). Ήταν ένα από τα παιδιά που είχα γνωρίσει μετά τον χωρισμό μου τον περασμένο χρόνο . Δεν ήμουν και εγώ τότε στα καλύτερά μου (understatement of the year), δεν ήταν και αυτός για πολλά .


For now
put a hand on my head
whisper in my ear
you just have to be near


Είπαμε τυπικές κουβέντες , με ρώτησε τι κάνω εδώ εγώ ( το βρήκα αστείο ,λες και ο μετρό είναι εξωτικό μέρος ) , είπαμε λίγο για την δουλεία , έφυγα αμέσως μετά τα τυπικά ,χωρίς ψέματα για μελλοντικούς καφέδες . Περπατώντας προς την άλλη μεριά του σταθμού σκέφτηκα τις διαφορές με το πέρσι ,τον προηγούμενο χρόνο . Μετά σκέφτηκα πως έχω αργήσει λίγο για το επιτραπέζιο και έστειλα μήνυμα. Και μετά σκέφτηκα να γράψω αυτό που έγινε σε post ,για να ξεφύγω λίγο από τα μελιστάλακτα τελευταία . Και το βράδυ με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του παιδιού χωρίς να το καταλάβω .


Morning light forgives the night
so please stay until I see another day

But don't forget the songs that made you cry

And the songs that saved your life
Yes, you're older now
And you're a clever swine
But they were the only ones who ever stood by you


Βγαίνοντας από μια συνάντηση για επιτραπέζια στην τεχνόπολη έπεσα πάνω σε πρόβες της Τσανακλίδου ,για την συναυλία της που θα άρχιζε σε λίγο . Ακούμπησα την πλάτη μου στο τοίχο και κάθισα να την ακούσω ,για πρώτη φορά live εδώ και κάποια χρόνια. Ασυναίσθητα η φωνή μου την ακολούθησε σε γνώριμα κομμάτια , μελαγχόλησα , είπα για δες αυτός ο δίσκος που είχα πάρει τότε με τόση χαρά πως έγινε σχεδόν 10 χρόνων .


A sad fact widely known
The most impassionate song
To a lonely soul
Is so easily outgrown
But don't forget the songs
That made you smile
And the songs that made you cry


Είδα και έναν παλιό φίλο ,τον χαιρέτησα από απόσταση ,δεν είχα και πολλά να του πω .Και μετά πριν αρχίσει η συναυλία σηκώθηκα και έφυγα, και ας μπορούσα να την δω δωρεάν . Έπαιξα λίγο με τους φίλους και μετά βγήκα με το μωρό μου .


And the songs that saved your life
Yes, you're older now
And you're a clever swine
But they were the only ones who ever stood by you


Δεν είμαι πια μάλλον αυτός που πήγαινε και ούρλιαζε τα τραγούδια της Τάνιας . Δεν μένω πια στον πέμπτο όροφο , δεν μουρμουράω το κόκκινο βαθύ ,δεν καταριέμαι έρωτες που νόμιζα πως είχα με το κράτα την άκρη σου . Αλλά μου μένει μια αγάπη για αυτά τα τραγούδια. Και μια αγάπη στο πλευρό μου .


The passing of time
And all of its crimes
Is making me sad again
The passing of time
And all of its sickening crimes
Is making me sad again
But don't forget the songs
That made you cry

I wanna give you a new home

I’ll never take you for granted
I’m gonna make you feel special he said
Two strong arms that will hold you
A soft touch to waken you each day


Είναι φορές που αμφιβάλω ,που γκρινιάζω ,που κουράζομαι ,που γκρινιάζω (το κάνω πολύ) , που σε νιώθω λίγο πιο μακριά .που γυρίζω σπίτι μόνος. Και φορές που νιώθω λίγο παραμελημένος, που θέλω να μου πεις πως όλα θα πάνε για πάντα καλά., που θέλω να με γαργαλίσεις όταν με πιάνει ο αρνητισμός μου .


Here we lay to rest
all of what is left
Here we spread the soil
of this our mortal coil


Και πιο συχνά υπάρχουν οι φορές που είσαι εκεί ,που λέμε χαζομάρες ,που παίζουμε σαν παιδιά ,που πειράζουμε ο ένας τους φίλους του άλλου ,που κάνουμε σχέδια για εκδρομές ,που κάνουμε τις εκδρομές που σχεδιάσαμε ,που με προσγειώνεις όταν πάω να ξεφύγω, που με απογειώνεις όταν θέλω να ξεφύγω. Και όταν σε βλέπω χαμογελάω ,ακόμα και όταν δεν θέλω .


These are the pros
These are the cons
Something for us to build upon

Fall is my lover (part2)

I will taste the dirt


Έξω χιονίζει φύλλα . Είμαι ξανά με πουκάμισο και γραβάτα και απολαμβάνω το νέο μου pc περιμένοντας για πελάτες. Το γατί πιο μέσα παίζει , ακόμα να βρει σπίτι . Κάνω σχέδια – πόσες φορές θα δω την Αρλέτα (αρκετές ) , που θα πάω με το παιδί , πως θα βγούμε λίγο από Αθήνα, τι θα δω από την νέα τηλεοπτική περίοδο της Αμερικής . Μια ψυχολόγος πελάτισσα λίγο πιο πριν μου κατηγορούσε το δίκτυο γιατί σκοτώνει την Επαφή και την Ψυχή (καταφέρνει αυτή η γυναίκα να μιλάει με κεφαλαία ). Το βρίσκω αστείο , παλεύω να μην γελάσω.


Φθινόπωρο χωρίς μπλε τετράδια ,χωρίς εξεταστική ,χωρίς επιπλέον άγχος , χωρίς βάρος , χωρίς γκρίνια. Και θα δω και απόψε το παιδί.


The sky opens up and the heart feels more clear

Just an echo in the valley,

Can you hear it?
Throught the twilight
When it answers ...


Στεναχωριέμαι που δεν γράφω πια τόσο συχνά . Ξεκινάω κείμενα και τα σβήνω ή τα αφήνω στην μέση ,σαν να μου φταίνε . Αλλά ας γκρινιάξω λίγο : θέλω για λίγο μια Κυριακή να μην με ενοχλήσει το τηλέφωνο και να μείνω αγκαλιά με το παιδί μέχρι το μεσημέρι . Θέλω να μην αγχώνομαι τόσο με την δουλειά μου ,να μπορέσω ν μην μου ορίζει τόσο την διάθεση . Θέλω χρόνο με τους φίλους μου ,και λίγο χρόνο με τον εαυτό μου . Και να χάσω τρία καλοκαιρινά κιλά . Και με πιάνει ακόμα μια παράλογη νοσταλγία για οτιδήποτε. Μέχρι και το σχολείο νοστάλγησα σήμερα που ανοίγουν .


Βυθίζομαι λοιπόν στην καθημερινότητά μου ,και έφτασε ο Σεπτέμβριος και κοντεύουν τα μέσα του – ενώ παλεύω να βρω χρόνο, αυτός απλά περνάει. Τουλάχιστον πρέπει να περνάει μάλλον καλά – αλλιώς θα καταλάβαινα κάθε του λεπτό .


"I love you , I do"

What's New Pussycat?

Θέλει κανείς ένα πολύ όμορφο ,εμβολιασμένο ,υγειές θηλυκό γατάκι τριών μηνών ; Ψάχνω να του βρω σπίτι εδώ και ένα μήνα και δεν το έχω πετύχει (και με την γάτα μου δεν τα πάει καλά)

Recycled papers paving the ground

How many times have I been around ?
Recycled papers paving the ground
Well, she lives for the written word
And people come second, or possibly third


Όταν δολοφόνησαν τον Γκόλια ,είχα συμφωνήσει πάνω-κάτω με τις απόψεις της Βαγιάνη : κρίμα ο άνθρωπος αλλά και κρίμα που θα γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος ήρωας. Ομολογώ πως είχα βαρεθεί να με βομβαρδίζουν με links από το τρωκτικό , να ακούω στο δρόμο συζητήσεις βασισμένες στις «έγκυρες» απόψεις που διατυπώνονται εκεί , να εκνευρίζομαι και εγώ ο ίδιος με την ομοφοβία , την ξενοφοβία και τον χριαστονεθνικισμό του .Έκλεισε το blog εκείνο και ομολογώ πως χάρηκα.


And oh, the news is bad again
See me as I am again


Φυσικά την θέση του πήραν άλλα τόσα, με την ίδια αναγνωσιμότητα . Και ξαφνικά βλέπω την επαγγελματική μου ζωή (σαν ελεύθερος επαγγελματίας ) ,να κρέμεται από τον αν κάποιος αποφασίσει για οποιανδήποτε λόγο να γράψει εκεί εναντίον μου . Λογαριασμό δεν δίνουν για ότι και να γράψουν , ευκολία στο να δίνουν το βήμα σε άτομα αμφίβολης φερεγγυότητας έχουν… και άντε να πείσεις μετά πως αυτές οι κατηγορίες δεν ισχύουν . Εξάλλου ανακαλούν τις αναρτήσεις τους μόνο αν αποδειχτούν ψευδείς (ενώ για να γραφεί οτιδήποτε δε χρειάζονται αποδείξεις).


So how many times will I shed a tear ?
And another stage of verse to cheer
When you shine in the public eye, my dear
Please remember these nights
When I sit and support with a dutiful smile
Because there's nothing I can say


Μια πελάτισσα χτες προσφέρθηκε να γράψει για να με ευχαριστήσει για τις καλές μου υπηρεσίες και την βοήθειά μου . Έντρομος απάντησα «Όχι! Ευχαριστώ χίλιες φορές αλλά όχι!».


So I sit, and I smile, and I say "well done"
To the Girl Least Likely To

Was I that obvious?

Did you see me coming?


Φιλοξενώ ένα σκυλί αυτές τις μέρες. Χτες ενώ το πήγαινα βόλτα κατάφερε να βγάλει το λουρί του . Έτρεξα τρεις φορές το γύρο του τετραγώνου για να το πιάσω. Κρατούσα στο ένα χέρι το φτυάρι με το φαράσι ,στο άλλο το λουρί και ήμουν εξαιρετικά γελοίος με την βερμούδα να κοντεύει να πέσει υπό το βάρος των κινητών (έχω αδυνατίσει κιόλας) . Τα παιδάκια που έβλεπαν την παράσταση Kαραγκιόζη στην γωνία είμαι σίγουρος πως γέλαγαν πιο πολύ με μένα παρά με οτιδήποτε άλλο.


Did you see me coming
I thought I'd have to make
All of the running

Ήσυχα βράδια

η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ


Νιώθω την περιοχή μου ακόμα άδεια . Στους δρόμους βλέπεις λίγους , όσοι είναι στην πόλη ακόμα κρύβονται σπίτι ,περιμένοντας την ζέστη να πέσει .Τα καταστήματα δίπλα είναι κλειστά λόγω διακοπών . Και το βράδυ έρχεσαι , με παίρνεις από τη δουλειά ,μου χαμογελάς και με πας σπίτι.


Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Under a midnight blue

Deep in the darkest night
Under a midnight blue
Standing alone with the sea and the moon
You said that you'd come back soon
Deep in the darkest night

Οι μέρες είναι ξεκούραστα άδειες. Κάθομαι και ακούω μουσική .Που και που περνάει κάποιος – πρέπει να είμαι από τους λίγους του επαγγέλματος μου που έχει μείνει Αθήνα .Η ζέστη μόνο είναι λίγο κουραστική.


Τις νύχτες όμως,ο ουρανός της Αθήνας είναι ενοχλητικά άδειος. Τα καλοκαίρια μου τα έχω συνδέσει με αστέρια και καθαρούς ουρανούς και όλα αυτά να φαίνονται πιάτο στον Μαλιακό . Γυρνάω στις μέρες που περάσαμε μαζί εκεί (και θα ξαναπεράσουμε).


Remember wherever you go
Deep in the darkest night

But I'm a dreamer, you're for real

This is really everlasting


Άργησα κάμποσο να δώσω τη διεύθυνση του blog στο παιδί . Είχα γράψει πολλά προσωπικά πράγματα ,είχα μιλήσει κάμποσο για την προηγούμενη εντυπωσιακά αποτυχημένη μου σχέση . Και είχα μιλήσει και λίγο και για αυτόν .


Μετά έγινε λίγο σαν παιχνίδι . Ξέρω πως κοίταζε κάποιες παλιές αναρτήσεις είχε τις απορίες του ,τον παραξένευε λίγο η ιστορία του .


Τώρα μου αρέσει που παραπονιέται λίγο που δεν γράφω συχνά (είναι φορές που μου λέει πως φοβάται ότι με έχει χαλάσει ). Καταφέρνει ακόμα και όταν γκρινιάζει να το κάνει χαριτωμένα. Και ενώ δακτυλογραφώ αυτό το κείμενο κοιμάται δίπλα μου , όμορφος και ήρεμος , απλωμένος πάνω στην ξαπλώστρα.


This is really everlasting

A world war

Was announced
Days ago
But they didn't know
The lazy sunbathers
The lazy sunbathers


Είμαι μέσα στο νερό ,μέχρι τη μέση και παρατηρώ τη θάλασσα και τον κόσμο γύρω. Τους ξέρω περίπου τριάντα χρόνια. Νιώθω λίγο γελοίος που κάθομαι έτσι και κοιτάζω ,αλλά συνεχίζω .


The sun burns through
To the planet's core
And it isn't enough
They want more


Ακούω χαζές συζητήσεις για ποδόσφαιρο . Ένας παλιός μου συμμαθητής ποζάρει με νάζι στα ντους ενώ τον βγάζουν φωτογραφίες για να δείξει σε όλο το facebook πώς η αποτρίχωση , τα αναβολικά και διατροφή τον έκαναν ευτυχισμένο . Μια άλλη γνωστή αναλύει τα συνολικά έξοδα του γάμου της που άξιζε «μια και μπήκε στο μάτι της μ…. της πεθεράς». Δύο εξηντάρες λένε τα γνωστά ψέματα – πόσο δεν άλλαξαν – πριν ξεκινήσουν να αναλύουν πόσο άλλαξαν οι άλλοι .


Nothing
Appears
To be
Between the ears of
The lazy sunbathers
Too jaded
To question stagnation
The sun burns through
To the planet's core
And it isn't enough
They want more


Όλα σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Σαν να είναι το φέτος σαν και πέρσι (δεν είναι). Πέφτω στο νερό.


Religions fall
Children shelled
"...Children shelled ? That's all
Very well, but would you
Please keep the noise
Down low ?
Because you're waking
The lazy sunbathers ..."
Oh, the lazy sunbathers

Κι ένας αέρας ζεστός (part2)

Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές


Ζω σε μια περιοχή που έχει ακόμα κήπους . Μικρούς κήπους , λίγα μέτρα χώμα ανάμεσα στο τσιμέντο . Φεύγοντας από το σπίτι μυρίζω το γιασεμί . Γυρνώντας με πνίγει το αγιόκλημα . Ανάμεσα στα δύο έχω ακόμα το άρωμα του παιδιού πάνω μου φρέσκο . Το νιώθω στα ρούχα μου και το δέρμα μου ,με παίρνει ο ύπνος με χαμόγελο.


κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.

Thirty miles

Looking for something in your smile
I'm looking for something in your smile
I'm looking for something


Το παιδί μου κάνει παράπονα . Θέλει να γράψω. Μου φαίνεται αστείο και τρυφερό . Στο μυαλό κου συχνά σχηματίζω κείμενα , αλλά δεν φτάνω στο σημείο να τα γράψω , και τα ξεχνάω . Είναι και η ευκολία του να μπορώ να λέω άμεσα ότι έχω ανάγκη . Έχουμε μόλις περάσει ένα weekend παραθαλάσσια , έχω μόλις περάσει το φράγμα των 30 (καλός φίλος με συμβούλεψε να μείνω εκεί ,κάτι ξέρει ) .


Περνάω καλά λοιπόν , εν μέσω κρίσης , κατακλυσμών και καταστροφών ,και το λέω χωρίς καμία ενοχή , δούλεψα πολύ σκληρά για να φτάσω εδώ. Τόσο καλά και γεμάτα που δεν έχω χρόνο να κλαψουρίσω ,να γκρινιάξω ,να ψάξω για παρηγοριά εδώ . Έχω το χαζό αίσθημα ικανοποίησης που πρόλαβα ,που βγήκαν τα πράγματα , που τέλειωσα την λίστα με τους στόχους μου πριν τα –άντα . Και το μυαλό μου είναι ακόμα στην εξοχή , στη θάλασσα και στο κοντοσούβλι .


I often dream of shooting a gun
Thirty years I'm still a child
Looking for something in a smile

Abschied

Ρίχνω κλεφτές ματιές στο καλάθι τις μπροστινής κυρίας με τον αυστηρό κότσο και την στέκα. Μπισκότα Παπαδοπούλου με γέμιση λεμόνι , τέσσερις κονσέρβες με λαδερά ,κεφτέδες προτηγανισμένοι . Την βλέπω να τα τρώει μόνη της μπροστά στην τηλεόραση , να βλέπει το πάνελ της Τρέμη τρομαγμένη για το μέλλον της και την παίρνει ο ύπνος στον καναπέ . Απόψε θέλω να βγω , να χαρώ το καλοκαίρι .

A midnight summer dream had me in its spell

Woke up on a good day


Ξύπνησα πρώτος ,νωρίς το πρωί . Ένα μήνυμα στο τηλέφωνο μου έλεγε πως ένας φίλος είναι στο ίδιο καράβι με μια παλιά μου σχέση (και πως έχει παχύνει η καημένη ) . Αδιαφόρησα . Το γατί είχε εγκαταλείψει το κρεβάτι για πιο δροσερά μέρη του σπιτιού . Δίπλα μου ροχάλιζε ελαφρά απλωμένο το παιδί . Και ήταν τόσο ήρεμο ,τόσο χαμένο στο ύπνο που έμεινα εκεί να το κοιτάω κάμποση ώρα.


And the world was wonderful

It’s been a long and lonely trip but I’m glad that I took it because it was well worth it.

I got to read a couple books and do some research before I reached my verdict.
Never thought that I was perfect.
Always thought that I had a purpose.
Used to wonder if I’d live to see my first kiss.


Λατρεύω τα καλοκαίρια . Είμαι φτιαγμένος για την ζέστη ,την ξερή ζέστη της στερεάς . Άκουγα τον Francis και έψαχνα στην μνήμη μου τα καλοκαίρια που θυμόμουν .


It was the best of times. It was the end of times.


Το καλοκαίρι που σκότωσαν μια κοπέλα στο θέρετρο που περνούσαμε τις διακοπές . Βιασμός και πολτοποιημένο κεφάλι και γονείς να τρομάζουν με την βόλτα και τα παιδιά . Η άσπρη κολώνα με τα χρυσά γράμματα στο σημείο που πέθανε ακόμα μου φέρνει ρίγος.


I don’t remember much from my youth. Maybe my memory is repressed.
Or I just spent too much time wondering if I’d live to have sex.


Το καλοκαίρι που έπαθα μια άσχημη πνευμονία . Νερό στους πνεύμονες , δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον βήχα ,κίτρινος διάβαζα ότι έβρισκα μπροστά μου . Και είχα δώσει λίγο πριν το πρώτο μου φιλί .


I was older. I was very mature.


Το καλοκαίρι που έδωσα πανελλαδικές . Μια μικρό-κοινωνία με την τοπική εφημερίδα που έβγαζε τους βαθμούς κάθε χρόνο και φωσφορούχο μαρκαδόρο . Και να μην έχω φίλους που να μπορώ να βασιστώ , κανόνισα διακοπές μόνος στο εξωτερικό γιατί φοβόμουν πως θα με θέλει κανείς για παρέα . Να περιμένω βαθμούς για εξετάσεις πανεπιστήμιο .


Considered doing something that would cripple me.
I wanted a wheelchair. I wanted the sympathy.
I wanted straight teeth so then came braces.
4 years of head gear helped me change faces


Το καλοκαίρι που πρώτη φορά ένας άντρας με φλέρταρε ,και χρειάστηκε να έρθω αντιμέτωπος με όσα δεν ήθελα να παραδεχτώ .


It was the best of times. It was the end of times.


Το καλοκαίρι που μαζοχιστικά πήγα στον πρώην μου στο Λονδίνο (ποτέ δεν την συμπάθησα αυτή την πόλη ).


“Don’t listen when they tell you that these are your best years.
Don’t let anybody protect your ears.


Το καλοκαίρι που ήμουν στην αναμονή ,στο περίμενε από βδομάδα ε βδομάδα «θα έρθω» ,και εγώ με νεύρα να γράφω εδώ όσα δεν είχα.


It was beautiful.
It was brutal.
It was cruel.
It was business as usual


Φέτος δεν είναι έτσι. Νιώθω καλά .


When you think you’ve got it all figured out
and then everything collapses…
trust me, kid…
it’s not the end of the world

In a ball of yarn

While you are away
My heart comes undone
Slowly unravels
In a ball of yarn


Δούλευα μέχρι τώρα. Το παιδί πήγε για μπάνιο . Μου λείπει η αίσθηση του , το πρωί ξύπνησε στα χέρια μου και νομίζω πως στη δουλειά κουβαλούσα λίγο από το άρωμα του . Με παίρνει τηλέφωνα ενώ λιάζεται στην παραλία ,λέμε βλακείες με τις ώρες.


Το βράδυ θα τυλιχτεί πάλι πάνω μου ,το γατί τον τρομάζει και κάθεται ακόμα πιο σφιχτά ,και θα με πάρει ο ύπνος χαρούμενο.


The devil collects it
With a grin
Our love, our love,
In a ball of yarn

He'll never return it

When you come back
We'll have to make new lov

Έρωτες το καλοκαίρι

Σε άλλες εποχές.

Το πρώτο μου φιλί ήταν με την Ν.Ρ καλοκαίρι του 92 . Ήμουν δώδεκα, εξωστρεφής αλλά και αντικοινωνικός . Έπλενα τα δόντια μου δέκα φορές την μέρα .Κρύος ιδρώτας ,και μετά απογοήτευση ( μάλλον ήξερα πάνω κάτω από τότε τι ήθελα. ) Μέσα σε μια παρέα τύπου αμερικάνικης εφηβικής σαπουνόπερας το θέμα συζητήθηκε , αναλύθηκε ,βγήκε και πιο έξω. Η Ν είναι στο Λονδίνο , μετά την απεξάρτηση μεγαλώνει τον γιο της μόνη της ,νομίζω πως σήμερα είναι τεσσάρων .


Χτες βράδυ πηγαίνοντας προς το σπίτι είδα πιτσιρίκια μαζεμένα έξω από ένα fast food ,και στο διπλανό στενό ένα ζευγαράκι να δίνει κάτι που μπορεί να είναι το πρώτο τους φιλί . Χαμογέλασα, ένιωσα να εισβάλω λίγο σαν παρατηρητής ,και προσπέρασα.


Έρωτες το καλοκαίρι.

Εκδρομή.

Δεν θέλω εγώ από σένα
Τίποτα να ‘ναι πιο βαρύ
Απ’ το φτεράκι μιας μέλισσα
Δεν θέλω εγώ από σένα
Τίποτα να ‘ναι πιο βαρύ
Απ’ τον αφρό της άγριας θάλασσας


Να πηγαίνεις για μπάνιο στην Αθήνα μου φαίνεται περίεργο. Θέλει πολύ χρόνο στο αμάξι και κούραση για να καταλήξεις στριμωγμένος σε κάποια μέτρια παραλία . Χτες όμως άξιζε τον κόπο η εκδρομή ,χάρηκα που βγήκα από την Αθήνα , που πέρασα μια απλή όμορφη εκδρομή και είχα ένα χαμόγελο δίπλα μου.


Εγώ από σένα μόνο μια εκδρομή
Μια αναπνοή, στο φως μια διαδρομή
Εγώ από σένα θέλω μόνο τ’ όνειρο
Σημερινό, κι άσε τ’ αύριο γι’ αύριο

Where do you see me in five years from now?

Brother are you watching me
I've been walking a straight line traveling from town to town
To you I am a stranger
always a letter or phone from another let down .


Σάββατο και ξεμπέρδεψα κατά τις 9. Νιώθω να μου έχουν κλέψει κάτι ,σαν να πέφτει πρωτοχρονιά Κυριακή, και ας ξέρω πως πρέπει να χαίρομαι που έχω δουλειά . Το πρωί πέρασε από τη δουλεία μια παλιά συμφοιτήτρια , απόψε θα πρέπει να δω για λίγο μια παλιά φίλη (από τις παλιές ,βαριές Σαλονικιές φίλες ) . Καιρό είχα να δω την συμφοιτήτρια ,καιρό έχω και να δω και την φίλη . Άκουσα και θα ακούσω πως δεν άλλαξα καθόλου ,σαν να μην έχει περάσει μια μέρα etc ενώ ξέρουμε όλοι πως έχει περάσει ο καιρός και θα συζητάμε για τα χρόνια που πέρασαν και πως πέρασαν και τι μαλακίες κάναμε τότε .


Sister are you hearing this ,I've been running for ever ,
Chasing this odd dream of mine .
To you I am asholdier ,who keeps pushing on
But always falls the back of the line


Ανάμεσα σε ειδήσεις που μιλάνε για συντάξεις που πέφτουν , νιώθω την φθορά μου – και τι αστείο ,πριν τα τριάντα μου και το κύριο πράγμα που να συζητάμε να είναι το τέλος του εργασιακού βίου . Νιώθω το βάρος μια τρυφερής νύχτας , που έκοψε από τον ύπνο μου . Μάλλον με βλέπω να ζητάω φασκόμηλο με τζιν και συμπάθεια στο bar που θα με τραβολογήσουν . Ήταν όμως όμορφο το πρωί .Και από το παράθυρο μου ,μου έρχονται βαριά λαϊκά ,κάποιος απέναντι πρέπει να έχει μερακλώσει .


Where do you see me in 5 years from now ?
What I need to get there ?
Will you show me how ?


Και απόλυτα τυχαία ,ενώ έψαχνα το τραγούδι για το κείμενο , είδα αυτή την συνέντευξη του Rasmus Kellerman (η φωνή των Tiger Lou) : – «The lyrics mainly revolve around growing older. I turn 30 this year, and for the first time in my life I find myself having reflective thoughts regarding what has passed; my experiences, achievements and failures. What dreams are left? Am I the person I hoped I’d be, or even the person I want to be?»


What I need to get there ?
Will you show me how ?

Κυλάει το δαχτυλίδι σου

Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δε δώσαμε


Η μάνα μου επιμένει πως διάβασα πολύ νωρίς κάποια βιβλία ,για αυτό και έχω στρεβλές απόψεις . Η άποψη μου περί μονογαμίας έρχεται από κάποια ιστορία του Νίκου Δήμου : ένας μαθηματικός βασανίζεται από τις στατιστικές προοπτικές να είναι η γυναίκα του άπιστη . Καταφέρνει να ηρεμήσει μόνο όταν αναγάγει την μονογαμία σε δόγμα (πίστευε και ..) .


Συνήθως δεν με ενοχλεί το θέμα – είναι στατιστικό δεδομένο ,αλλά όσο επικεντρώνεσαι σε αυτό ,τόσο πιο δυστυχισμένος είσαι . Και στην περίπτωση μου πιστεύω πως ήταν παρεξήγηση ,όχι απάτη.


Σαν κλασικό επεισόδιο situation comedy : οι ήρωες παρεξηγήθηκαν ,είχαν και οι δύο άδικο , τα ξαναβρήκαν ανάμεσα σε χαζορομαντικά κωμικά συμβάντα ,είναι ξανά μαζί και η σειρά ανανεώθηκε για μια season ακόμα.


Κυλάει το δαχτυλίδι σου μέσα από το μαντήλι σου
μα το 'δαν κάποιοι φίλοι σου κι είπαν πως θα βρεθει

When I'm back on top again in June

That's life
That's what all the people say
You're riding high in April
And you're shot down in May
But I know I'm gonna change that tune
When I'm back on top
Again in June


Είναι αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και κατεβαίνω περπατώντας,. Είμαι μόνος μέσα στον δρόμο . Γύρω μου το συνεχές βουητό των air condition και η μυρωδιά από σάπια νεράντζια και μούρα. .Επεξεργάζομαι το πλεόνασμα επικοινωνίας από χτες ,το λίγο τυχαίο , το λίγο υποστηρικτικό, το λίγο άβολο. Μέσα στο κεφάλι μου απαντάω στα σχόλια , πως αν θες να μείνεις πάντα βρίσκεις λόγους ,και άμα θες να φύγεις πάντα βρίσκεις αφορμές .


Στο βάθος ακούγεται ένα τροχαίο , στο μαγαζί της γωνίας παίρνω μια μπουγάτσα εις ανάμνηση της δεύτερης πατρίδας μου . Στις 02/01/02 χώρισα τον Κωστάκη και περπάτησα όλη την παραλία της Θεσσαλονίκης φωνάζοντας το ταξίδι της φάλαινας των στέρεο νόβα , τρομάζοντας τους περαστικούς με το πονεμένο «είχα τόσο ωραία πράγματα και εσύ μου τα χάλασες , Τώρα απλά κατέβηκα τον δρόμο , πήρα μια μπουγάτσα και περπάτησα . Θα θυμάται σε ένα χρόνο τα πρωινά που ετοίμαζα στο κρεβάτι και τα γλυκόλογα ; Θα τα θυμάμαι εγώ ;


I said that's life
And as funny as it may seem
Some people get their kicks
Stomping on a dream
But I don't let it get me down
'Cause this fine ol' world
It keeps spinning around


Βάζω και στιγμιαία τον εαυτό μου στην θέση του κομμωτή που παρηγορούσα πριν κάποιους μήνες . Αυτόν τον χώρισαν «επειδή δε πρόσεχε τον εαυτό του σε οικονομικά θέματα» . Εμένα «επειδή κοίταξα το κινητό και είδα ροζ μηνύματα» . Γελάω λίγο , πνίγομαι με την υπερβολική κανέλα (οι Αθηναίοι δεν ξέρουν από μπουγάτσα) και γυρνάω σπίτι.


That's life
That's what all the people say
You're riding high in April
And you're shot down in May
But I know I'm gonna change that tune
When I'm back on top
Again in June

In the last episode of SOAP

Confused ?

You won't be after this episode
Of
Soap.


Ο Dan Savage (πόσο τον εκτιμώ αυτό τον άνθρωπο ) λέει ότι να κοιτάξεις κλεφτά τα μηνύματα ,τα mail ,το pc ενός ανθρώπου με τον οποίο είσαι είναι μεν μικροπρεπές , αλλά και μέρος πάνω κάτω της ανθρώπινης συμπεριφοράς . Όμως όταν θα το κάνεις ,πρέπει να περιμένεις να βρεις πράγματα που δεν σου αρέσουν .


Βρήκα λοιπόν πράγματα που δεν μου άρεσαν , mea culpa αλλά κοίταξα το κινητό που έπεσε κατά λάθος στα χέρια μου και ένιωσα προδομένος ( όχι για μονογαμία etc , αλλά αν γινόταν κάτι ήθελα να το ξέρω ).


Το παιδί λέει πως κάθε μαλάκας μπορεί να στέλνει ότι μαλακία θέλει στο κινητό του ,δεν φταίει αυτός για αυτό . Θέλω να τον πιστέψω. Θέλει όμως να τελειώσουμε την σχέση μας λόγω του συμβάντος . Από κατήγορος λοιπόν μετατρέπομαι σε κατηγορούμενος – έχοντας διαπράξει εγκλήματα κατά του προσωπικού του χώρου .


Στο σύνολο νιώθω μουδιασμένος . Δεν είμαι ιδιαίτερα περήφανος για τις πράξεις μου (χωρίς να τις θεωρώ αφύσικες ). Ήθελα επίσης να ακούσω γέλιο και ένα « βλάκα για αυτό στενοχωριέσαι ; μην είσαι κουτό» . Και δεν ήθελα να τελειώσει κάτι που με ηρεμεί ,και να μην τελειώσει η γενικότερη ηρεμία μου . Φαντάζομαι όμως πως η ζωή είναι σαν σαπουνόπερα ,θέλει τις αναταράξεις της για να είναι ενδιαφέρουσα για το κοινό .



These are the Tates
And these are the Campels .
And this is
Soap.

We used to wait.

Now it seems strange
How we used to wait
For letters to arrive.



Περίμενα πότε θα μου φέρει ο ταχυδρόμος τα γραμματόσημα μου .


Περίμενα πότε θα έρθει το καλοκαίρι για να είμαι όλη μέρα στην θάλασσα .

Περίμενα πότε θα βγουν ταινίες, cd , παιχνίδια ,πότε θα έρθει η Πασπαλά , η Λεονάρδου ,η Τσανακλίδου από Θεσσαλονίκη .


Περίμενα πότε θα απαντήσουν τα μηνύνατα μου παλιές μου σχέσεις, παλιοί μου έρωτες ,πότε θα βρεθώ μαζί τους .


Περίμενα πότε θα βρω τον έρωτα της ζωής μου ,μετά περίμενα να περάσουν τα προβλήματα (από μόνα τους ,ως δια μαγείας ) ( δεν περνάνε ,πληροφοριακά) .


Περίμενα πότε θα έρθει το mail πότε θα γίνει το τηλέφωνο (οι χαρές της σχέσεις από απόσταση )


Περιμένω τώρα όλα να πάνε καλά (και αν δεν πάνε θα τα πάμε εμείς ) . Περιμένω να βάλει μυαλό ένας φίλος μου (ξέρεις εσύ ) .Περιμένω να περάσουν οι ώρες και να συναντήσω σπίτι το μωρό .


Now our lives are changing fast

Bolt-lock your doors

Bolt-lock your doors
Alarm your cars
And still we move in closer
Every day
Top of the list
Is your smiling kids
But we'll be smiling too
So that's ok


Δεν με πειράζει τόσο για τα υπόλοιπα. Αλλά οι διαρρήκτες σε αυτή τους την επίσκεψη ,στο κανονικό μου σπίτι αυτή την φορά (πριν λίγους μήνες μου άνοιξαν το πατρικό ) , μου πήραν το ρολόι του πατέρα μου ,το ρολόι του παππού μου ,τις βέρες των δικών μου ,την συλλογή μου από νομίσματα που είχα από μικρός με τα ασημένια εικοσάρικα και το ένα ίσως παλιότερο με την Μαρία Θηρεσία πάνω του , την συλλογή από στυλό που μάζευε ο πατέρας μου όσο ζούσε…


Μπήκαν λοιπόν και μου έκλεψαν τα χειροπιαστά της ιστορίας μου ,τις απτές αποδείξεις από την γενιά μου .Αδιαφόρησαν για τα υπόλοιπα και επικεντρώθηκαν στα κινητά και εύκολα .


Είμαι σίγουρος πως σε γενικές γραμμές απογοητεύτηκαν – θα περίμεναν να είμαι και εγώ από τα θύματα των ειδήσεων που έχουν μεταφέρει τον λογαριασμό της τραπέζης τους κάτω από το πάπλωμά τους . Και όσο και αν μου λέει ο κλειδαράς πως είμαι τυχερός που έχω την ζωή μου γιατί θα με έσφαζαν πολύ άνετα , εγώ σκέφτομαι πως δεν θα μπορέσω να δώσω στους επόμενους αυτά που πήρα από τους προηγούμενους ,πως μια αλυσίδα κόπηκε.


But don't underestimate us
When you are
Giving, giving, giving
And we're receiving -
No, no, we're taking
Just keeping
The population down
You're giving, giving, giving
Well, it's your own fault

I have found me a wonderful guy!

I’m as corny as Kansas in August,
I’m as normal as blueberry pie.


Έχω δύο μέρες να δω το παιδί . Κακός προγραμματισμός και απρόοπτα . Μου λείπει πολύ , σε σημείο να αναρωτιέμαι πως έναν χρόνο πριν άντεχα την απόσταση σαν μια μόνιμη κατάσταση . Διαβάζω αυτά τα κείμενα τώρα σαν να τα έχει γράψει άλλος . Και είμαι χαρούμενος που το βράδυ θα είμαστε μαζί ,και θα τον δω ,και θα είναι όλα καλά . Μέσα στην όποια τρέλα έχουν οι μέρες για όλους ,είμαι πολύ τυχερός να έχω αυτή την ζεστή αγκαλιά .


I’m as corny as Kansas in August,
High as a flag on the Fourth of July!
If you’ll excuse an expression I use,
I’m in love, I’m in love,
I’m in love, I’m in love,
I’m in love with a wonderful guy!

Ain't no good reason for getting all depressed.

Stop all your fussin',
Slap on a smile
Come out and walk in the sun for awhile.


Ήρθαν κάτι δεκάχρονα ,με άδεια εμφιαλωμένα ,και μου ζήτησαν να τα γεμίσουν στην βρύση . Τα ρούχα τους βρεγμένα , έπαιζαν μπουγέλο . Με είπαν κύριο . Ένιωσα 100 χρόνων .


Don't fight the felling, you know you want to have a good time.
And in my opinionation, the sun is gonna surely shine.

In the corners there is light

In the corners there is light
That is good for you
And behind you, I have warned you,
There are awful things


Ένας πελάτης πέρασε χτες να μου αφήσει δυο γαρδένιες που έκλεψε. Σήμερα όλος ο χώρος μοσχοβολάει . Η γαρδένια ήταν το λουλούδι του πατέρα μου . Η φρέζα το λουλούδι της μάνας μου . Με το πατέρα μου δεν μας συνέδεαν πολλά ποτέ ,μόνο η αγάπη μας για τα φυτά . Με την μάνα μου με συνδέουν πολλά , όπως και ο φόβος μου πως την απογοητεύω ,πως δεν της δίνω τα εύκολα ξεκούραστα γηρατειά που θα ήθελε. Όχι πως λέει κάτι ,η κάνει κάτι . Απλώς μερικές φορές (και ίσως πιο συχνά πυκνά τελευταία ) έχει μια θλίψη που δυσκολεύομαι να αντέξω , ένα σκληρό "άσε με στην ησυχία μου".


There is absence, there is lack
There are wolves here abound
You will miss me
When I turn around

Suffer little Children

Until the day you die
This is no easy ride


Έπεσε στα χέρια μου ένα παιδικός οδηγός εξομολόγησης ,από αυτούς που μοιράζουν στα δεκάχρονα στα σχολεία. Είχε λίστα από αμαρτήματα που μπορεί να έχει κάνει το παιδί ,για να τα σημειώσει και να τα πει στον εξομολόγο του . Φυσικά στη λίστα είχαμε σοβαρά αμαρτήματα όπως – να πηγαίνουν θέατρο , cinema , σε πάρτι (με αμαρτωλούς χορούς !) , να διαβάζουν βιβλία και περιοδικά «που δεν τα ωφελούν», να λένε αστεία , να μην πηγαίνουν κατηχητικό .


Ομολογώ πως δεν έχω πολύ επαφή με την γενιά που τώρα πάει δημοτικό , που τώρα πάει γυμνάσιο . Αλλά ειλικρινά ελπίζω να έχουν αρκετή τριβή με το περιβάλλον και τον κόσμο ώστε να μην πάρουν κάτι από αυτά σοβαρά . Τόσο σκοτάδι στην εποχή μας…


We will haunt you when you laugh
Yes, you could say we're a team
You might sleep
You might sleep
You might sleep
BUT YOU WILL NEVER DREAM !

To let myself go

To let myself go
To let myself flow
Is the only way of being
There's no use telling me
There's no use taking a step back
A step back for me.


Είναι και η κυρία από την Πολωνία ,κάπου στα 50 .Ήρθε στην Ελλάδα ,όπως λέει με κάποια περηφάνια ,όχι για να δουλέψει ,αλλά για το άρρωστο παιδί της ,και έμεινε . Ερωτεύτηκε ένα δημοσιογράφο ,την άφησε έγκυο ,άφησε και κάποια άλλη έγκυο , έριξε το παιδί ,και τώρα φροντίζει με πάθος ένα γατάκι γεμάτο ορούς και αντιβίωση και κακές προγνώσεις .


Εγώ παγιδευμένος ανάμεσα στο γεροδεμένο σκαρί της (κάποτε πρέπει να ήταν πολύ όμορφη ) και στο ισχνό της κυρίας Ελένης (μιας στεγνής σκληρής γυναίκας ) . Ακούω τις ιστορίες τους ,νιώθω την ανάγκη τους να μιλήσουν ,νιώθω και εγώ την ανάγκη να φύγω μακριά τους . Αναρωτιέμαι πως θα αντιδράσουν στο θάνατο του αδέσποτου που κρατάνε με την βία στην ζωή ,


Τις βλέπω να φιλάνε το ίδιο άρρωστο γεμάτο στο πύον γατί στο στόμα ,να βρίζουν ανθρώπους ,μακάρι να έχω πάντα αγάπη γύρω μου και να μην στεγνώσω έτσι.


To let myself go
To let myself flow
Is the only way of being
There's no use telling me
There's no use taking a step back
A step back for me.

So where do we go when everyone knows, that we're nowhere?

What can we say at the end of the day
But we gave it a shot


Σοφία που αποκόμισα από το States of Tara ( dramedy του showtime ) χτες το βράδυ : "shoot yourself and walk away--meaning change." .Τώρα ,εντάξει δεν είχα ανάγκη να το ακούσω από μια σειρά για να το μάθω , αλλά καλό είναι να στο θυμίζουν που και που πως κινδυνεύεις να βολευτείς, να μείνεις στάσιμος ,να παγιδευτείς στα ίδια και τα ίδια .


And you wanna know why
Though you know that there's never a reason
But all of the kids that you knew
Keep on turning up blue


Πάνω-κάτω το έχω κάνει αυτό τελευταία . Δουλεύω πολλές ώρες ,κουράζομαι ,κοιμάμαι και απλά περνάω τον χρόνο ,χωρίς κάτι ιδιαίτερο, χωρίς κάτι διαφορετικό . Είναι εύκολο να βάλεις ένα dvd και να κοιμηθείς στα μισά (με σχετικά ανάλαφρο ροχαλητό ) . Διαβάζω για την κρίση σαν πρόβατο που βλέπει το αγροτικό να τρέχει καταπάνω του , φοράω ένα λίγο τραβηγμένο χαμόγελο απέναντι στην γαϊδουριά κάποιων από όσους βλέπω στην δουλειά , υπομονή μέχρι να γίνει τι όμως ;


Oh what can you say?
You know that your words count for nothing
And how does it feel when the real finaly reaches the end?
What can you do when the stars that you knew are all fading away?
You dont need a crutch
You just need a friend


Οπότε μάλλον πρέπει να με πυροβολήσω λίγο στο κεφάλι . Και να κάνω κάτι διαφορετικό . Δεν ξέρω τι – αλλά κάτι θα βρω!


What can we say at the end of the day
But we gave it a shot

"Πως να σωπάσω...

Ο ουρανός δικός μου.


Το shuffle στο mp3 player το γυρίζει σε live από Λεονάρδου , ζωντανή ,πειρατική ηχογράφηση κακής ποιότητας από το Λιόγερμα .Πρώτη φορά την έβλεπα από κοντά. Και ήμουν πραγματικά πολύ κοντά – η τάση μου να περιμένω τους άλλους να κάτσουν πρώτη με είχε βάλει στην ακριανή θέση στο πιο άβολο κάθισμα που έχω δει ,με την Σωτηρία να με κοιτάζει στα μάτια – ήμουν κανονικά σε απόσταση αναπνοής .


Τότε δεν ήξερα όλα τα τραγούδια της. Είχα κληρονομιά την μουσική που άκουγαν οι δικοί μου ,και σιγά-σιγά έφτιαχνα το δικό μου μουσικό γούστο – τα χρήματα του μήνα που πήγαιναν στα δισκάδικα ,τα πρώτα εφιαλτικά αργά κατεβάσματα από το Napster ,τα φοιτητικά μαγαζιά . Την κοίταζα με το στόμα ανοιχτό , ετοίμαζα στο μυαλό μου σχέδια να την ξαναδώ το συντομότερο και να αγοράσω ότι έχει πει .


Μετά βρήκα την τότε δισκογραφία της , απογοητεύτηκα λίγο από την ποιότητα σε σύγκριση με αυτό που είχα ζήσει εκείνο το βράδυ , έψαξα και βρήκα τις πρώτες εκτελέσεις τον τραγουδιών που δεν ήταν δικά της ,την είδα από κοντά πάρα πολλές φορές . Χωρισμοί ,σχέσεις στεναχώριες στο λιόγερμα ,στο πλατό ,στην αίγλη ,ταξίδια στο καπνομάγαζο και στο αερικό εκτός Θεσσαλονίκης ,οι επισκέψεις στο μαγαζί που θα ήταν στην Αθήνα σε ειδική εκδρομή .


Και όλα αυτά επειδή την είδα τυχαία εκείνο το βράδυ με ένα παιδί που έχω δέκα χρόνια να δω και μια κοπέλα που έμεινε φυτό τον επόμενο χρόνο σε τροχαίο . Ή όλα αυτά επειδή την πέτυχα σε ένα τραγούδι που αγαπάω πως το λέει αυτή ,και που το τραγούδαγα σαν βλαμμένο στο δρόμο για την δουλειά σήμερα. Και πέρασαν και 10 χρόνια .


Η θάλασσα στα μέτρα μου.


(link fixed)

There's More To Life Than This

Come on girl
Let's sneak out of this party
It's getting boring
There's more to life than this


Συζητούσα σήμερα το πρωί με το παιδί στο τηλέφωνο – το γνωστό θέμα : τι θα κάνουμε σήμερα .


Να κάνουμε μια βόλτα που είναι τόσο όμορφα τώρα , καλός καιρός ,σχεδόν καλοκαίρι

Να κάτσουμε σπίτινα δούμε ταινίες

Όχι ταινίες, anime

Να πάμε έξω να φάμε

Να μαγειρέψω

Να μαγειρέψει

Να πάρουμε μια πίτσα

Να πιούμε ένα ποτό

Να φέρουμε σπίτι κόσμο για επιτραπέζια

Να πάμε cinema .

Να κάτσουμε απλά αγκαλιά και να ακούσουμε μουσική .

Όχι πως δεν υπάρχει κρίση ,υπάρχει . Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κηρύξουμε μόνιμο εθνικό πένθος και να ξεχάσουμε πώς να είμαστε ευτυχισμένοι ,έστω και με λιγότερα.


There's more to life than this
But then we'd have to rush back
To the town's best baker
To get the first bread of the morning
There's more to life than this.

It was really ,nothing.

The rain falls hard on a humdrum town
This town has dragged you down
Oh, the rain falls hard on a humdrum town
This town has dragged you down


Έκλεισα ένα χρόνο λοιπόν σε αυτό το blog ,κοντά (ακριβώς ; ) στα 200 post . Ξεκίνησε σαν μέρος έκφρασης θυμού , συνέχισε σαν μέσο επικοινωνίας με ένα άτομο και στην πορεία έγινε το μέρος που ξεφορτώνω το βάρος τις μνήμης μου , που βγάζω ότι με βασανίζει και μιλάω για ότι με απασχολεί . Έχω φτάσει και στο σημείο να έχω κάποια επικοινωνία με αναγνώστες μου (αν και σπάνια ακόμα και τώρα απαντάω στα σχόλια όσο συχνά θα έπρεπε ). Και άμα δεν είμαι πια τόσο ταχτικός στα post όσο πια είναι επειδή μάλλον έχω λιγότερα προβλήματα πια (οπότε να με συμπαθάτε) . Νομίζω ότι κάποια από αυτά τα μάλιστα τα έλυσα γράφοντας εδώ. Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που ξεκίνησε το blog, και μάλλον αυτό είναι κάτι θετικό.


Θα συνεχίσω να γράφω .Μου κάνει καλό .


Oh, no, and everybody's got to live their life
And God knows I've got to live mine
God knows I've got to live mine

What if we live tobe fifty

And the optimists win by a mile
Supposing we stop the starvation and slaughter
And the century ends with a smile
Maybe recycling paper
Will bring back the forests again
And maybe the five year old psychos with knives
Will grow up to be happy and sane


Πριν αρχίσει η κρίση τα πολιτικά θέματα είχαν φύγει από το ενδιαφέρον του ευρέως κοινού . Έξω από κάποιους κύκλους λίγοι θα συζητούσαν για αυτά , η αποχή σε ποικίλες εκλογές πήγαινε όλο και πιο πάνω και το «όλοι ίδιοι είναι μωρέ» ήταν η σταθερή απάντηση που έπαιρνες . Εν μέρει, ήταν μια ευχάριστη αλλαγή από το πάθος του 80 ,με τις σημαίες και τους ανθρώπους που έπαιζαν ξύλο για αφίσες . Από την άλλη μας έφερε εδώ ,οπότε καλό δεν ήταν σίγουρα.


What if we live to be fifty
And help all the weak and oppressed
We'll cancel their debts & no-one will expect us
To work any harder for less
We'll spend our way out of recession
The West will invest in the East
So hordes of the poor never swarm at our door
Demanding a share of the feast


Μετά την κρίση όλη το ρίξαμε στην πολιτική ,ξυπνήσαμε ξαφνικά . Το τρωκτικό έχει καθημερινά αναρίθμητες επισκέψεις , κάθε μέρα στο face book θα βγουν groupακια τύπου «φέρτε τα πίσω» ,ο κόσμος φοβάται και ξεκοκαλίζει κάθε μορφή ενημέρωσης που βρει . Φοβάμαι πως είναι λίγο αργά . Φοβάμαι πως αυτή η οργή και η δίψα είναι λίγο τυφλή ,χωρίς τα στηρίγματα που θα την κάνουν γόνιμη (και ναι θύμωσα όταν είδα πανό στην ακρόπολη) . Αλλά πάλι είναι και αυτό κάτι .Ίσως τελικά όλα πάνε καλά.


So give up your cigarettes
Work out and study
And carry a packet of three
We'll live to be rich and a hundred and seven
Unless you know better than me

We live on a mountain

Right at the top
There's a beautiful view
From the top of the mountain
Every morning I walk towards the edge
And throw little things off
Like:
Car parts, bottles and cutlery
Or whatever I find lying around


Γωνία μπακλαβά , Μποφίλιου και μια φοιτήτρια (μαντεύω φιλοσοφική) μου λέει πως στραβοκούμπωσα το σακάκι μου ,με το μαύρο πουκάμισο και το μαύρο παντελόνι . Άργησα να έρθω και η γωνία αυτή τη φορά είναι δίπλα στις τουαλέτες ,με αποτέλεσμα ένα δυο αμήχανα χαιρετίσματα .


It's become a habit
A way
To start the day


Για τόσο άθεος που είμαι εμμένω πολύ στην τελετή ,αν και έχω καιρό τώρα να την ακολουθήσω : έξοδος σε live μόνος . Η Μποφίλιου είναι σταθερή αξία ,τόσο σταθερή όσο τα πλάνα προφίλ στα videο πίσω της . Το παιδί γεμίζει το χρόνο μου τόσο όμορφα που είχα καιρό να βγω μόνος ,το καταλαβαίνω τώρα . Μου λείπει και η παρουσία του ,καλό είναι αυτό. Με περιμένει μετά να πάω στο bios αλλά μάλλον μέχρι τότε θα έχω κοιμηθεί .


I go through all this
Before you wake up
So I can feel happier
To be safe up here with you


Έτσι τραγουδάω ανάμεσα στα φοιτητά .Τα πιο καλά τραγούδια κερδίζουν στο live , αν και ο συνδυασμός bang bang με αρχηγό είναι μάλλον κακός . Ακόμα και αυτό το τραγουδάω ,κα το μαγαζί ολόκληρο μαζί. Ο κόσμος εδώ είναι πιο γελαστός , αλλά το χαμόγελο συχνά παραπέμπει σε παράλυση προσωπικού νεύρου – κολλημένο με τν βία ,με προσπάθεια. Φεύγω χαρούμενος.


When it lands
Will my eyes
Be closed or open?

Smile.

Σήμερα στο μετρό δεν είδα ούτε έναν άνθρωπο να χαμογελά .Ούτε έναν ,για δείγμα. Καθόμουν και παρατηρούσα μια κυρία –ο ορισμός της μεσαίας τάξης- προσεγμένη , κοντά στα εβδομήντα . Κρατούσε μια μπλε σακούλα με λίγα λουλούδια για φύτεμα – και φορούσε στο πρόσωπο την απόλυτη απελπισία . Σαν να είχες πάρει όλη την χαρά από μέσα της . Και πάνω κάτω έτσι ήταν όλοι ,λες και η άνοιξη μας προσπέρασε και περνάμε τις μέρες περιμένοντας τα νέα της καταστροφής από το δελτίο των 8 . Ήθελα να την αγκαλιάσω να της πω πως όλα θα πάνε καλά και θα έχει καλά γεράματα και … Και απλά της χαμογέλασα όσο πιο καλά μπορούσα – νομίζω πως δεν με πρόσεξε καν.


Like you mean it.

This one is different - because it's us

Hand in glove
We can go wherever we please
And everything depends upon
How near you stand to me


Δεν με θεωρώ κατάλληλο να σχολιάσω την νέα ελληνική πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται μέρα την μέρα από τις πρωινές δημοσιογραφικές μέχρι τα βραδινά τραπέζια. Όπως και τόσοι άλλοι ,θυμώνω ,φοβάμαι λίγο ,καταπίνω σαν junkie της ομόνοιας κάθε νέο σχετικά με τα εθνικά μας junk. Δεν αυτομαστιγόνομαι, προσπαθώ να κρατήσω την λογική μου και να κάνω την δουλειά μου καλά .


And if the people stare
Then the people stare
Oh, I really don't know and I really don't care


Και όπως είπε και η Βαγιάνη σε πρόσφατο κείμενό της ,αρνούμαι να αυτοτιμωρηθώ για της αμαρτίες άλλων . Θεωρώ την γενιά μου σχετικά καθαρή από ευθύνες (ίσως επειδή δεν πρόλαβε ) ,αλλά γεμάτη από τις συνέπειες . Και συνεχίζω να κάνω ότι μπορώ – να δουλεύω , να σκέφτομαι ,να διαβάζω ,να αντιδρώ σε ότι μπορώ όταν πρέπει.


Hand in glove
The sun shines out of our behinds
Yes, we may be hidden by rags
But we've something they'll never have


Ο Ξανθούλης έβγαλε ένα κείμενο γεμάτο με την ελπίδα πως η όλη κρίση θα μας γύριζε σε έναν κόσμο πιο αγνό ,πιο παλιό . Οι δικές μου απαιτήσεις δεν είναι μεγάλες – θέλω μόνο την πρόσβασή μου στο net – το παράθυρό μου στον κόσμο – και τους ανθρώπους που αγαπώ δίπλα μου και καλά. Και το χέρι του παιδιού στο χέρι μου.


If they dare touch a hair on your head
I'll fight to the last breath

Tide

This Liverpool tide comforts my eyes
Stings like salty tears I've cried
In summer's glow I've found a hope
And another love to come and go


Όταν δεν γράφω συχνά είτε δεν έχω χρόνο ,είτε δεν έχω net, είτε δεν θέλω να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Υπάρχουν φορές που αποφεύγω να περιγράψω τι βλέπω στο καθρέφτη ,καθαρή άρνηση. Τα άσχετα post που έγραφα αυτές τις μέρες τα διέγραφα πριν καν τα ανεβάσω – ένιωθα πως ήταν ανειλικρινή .


And then the snow began to fall
Like birds it was against the wall
And then the sky began to crack
Like sticks it was upon my back


Είναι το άγχος να αντιμετωπίσεις και να συνεχίσεις μια κατάσταση που μοιάζει ιδανική που με καταβάλει , σε συνδυασμό με τα σύννεφα που εμφανίζονται σε κάθε ουρανό . Και αντί το βάρος αυτό να με κάνει να αντιμετωπίσω την όποια αλλαγή με προσαρμογή σε νέα δεδομένα , η πρώτη μου αντίδραση είναι συνήθως άρνηση.


She breaks above Liverpool's tide
We walk along, against the sky
And when the sky begins to crack
Please hold me love, dont break my back


Ξέρω πως η αντίδραση αυτή είναι κλασσικά ελληνική , αλλά δεν νομίζω σε προσωπικό επίπεδο να είναι πιο επιτυχημένη από ότι σε εθνικό , και στο εθνικό μας έφερε εδώ που μας έφερε. Οπότε γράφω ξανά ,είχα καμία απλή συζήτηση με το παιδί που με ηρέμησε και όλα καλά (και όσα δεν είναι θα τα κάνω εγώ ο ίδιος)


But oh
You never never know
When love
Will come or go
And oh
You never never know

Asleep and dreaming

I've seen you laugh at nothing at all
I've seen you sadly weeping
The sweetest thing I ever saw
Was you asleep and dreaming


Οι μέρες μου κόβονται σε καλοσχηματισμένα κομμάτια – το ήρεμο πρωινό ,το οργανωμένο μεσημέρι, το φορτωμένο απόγευμα ,το βράδυ που θα δω το παιδί. Οι μέρες μου τρέχουν ,οι ώρες μου τρέχουν .


Στο τηλέφωνο λέμε χαζομάρες , δεν υπάρχει η ανάγκη να πούμε τα πιο πολύπλοκα ,ούτε καν από κοντά .Συναντιόμαστε και χαμογελάμε. Με ηρεμεί . Αφοπλίζει τις ανασφάλειες μου πριν εκραγούν και το κάνει να φαίνεται σαν να μην χρειάζεται καν να το προσπαθεί.


Και απ’ έξω περνάει ένας σαξοφωνίστας .Παίζει κάποιο παλιό τραγούδι αγάπης ,ενώ ο διπλανός ανθοπώλης ταχτοποιεί τις γλάστρες με το γιασεμί που έχει φέρει.


I've seen you when your ship came in
And when your train was leaving
The sweetest thing I ever saw
Was you asleep and dreaming

Bit and pieces

The buzzing in my head
The ringing in my ears
Ιs so elaborate
But i love that sound


Χτες ενώ ήμασταν αγκαλιά ,το παιδί χαμήλωσε τα μάτια του και παραδέχτηκε πως κοίταξε ξανά το facebook μου να δει ποιους έχω φίλους . Το είπε με τέτοια συστολή και ντροπή που μου ήρθε να τον πνίξω στα φιλιά . Και μετά μου είπε πως πρέπει να πάμε στα γενέθλια της γκόμενας του αφεντικού του – χαριτωμένο και αυτό ,η πρώτη μας επίσημη εμφάνιση .


tell me what here is at stake


Έπαιξα αυτές τις μέρες ένα από τα πιο πλήρη επιτραπέζια – προσομοίωση του ψυχρού πολέμου . Το twilight struggle (google it) είναι πολύ πλούσιo στα ιστορικά του στοιχεία και στην αναπαράσταση της εξέλιξής της σύγκρουσης ,αλλά εκεί που τα καταφέρνει ιδανικά είναι το να με κάνει να συνειδητοποιήσω πως σε έναν βαθμό νοσταλγώ αυτή την εποχή –έστω το λίγο που την έζησα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα .


Τell me what here is at stake
Ι walk around the earthquakes
Ι love the sound they make

You beautiful beautiful thing

You say you are quiet because you lack food
I delight in your entree and watch as you chew
Now that your steak must be well on it's way
Through ten feet of intestines you still have nothing to
Nothing to say


Ο φίλος μου ο Ν.Δ. (τι παιδί και αυτό ,να έχει τέτοια αρχικά..) έλεγε πως είμαι fan without the loyalty – παθιασμένος μεν , αλλά όχι με ένα μόνο αντικείμενο . Σίγουρα όμως μια μεγάλη μου αγάπη τα τελευταία χρόνια είναι η Wendy Mcneil .Ξέρω είναι μεγάλη έκπληξη για όποιον έχει κοιτάξει το blog για πάνω από τρία sec.


I made you the offer to speak of your thirst
But your smirk was enorous and your hands well rehearsed
You were blue with the moonlight and wet with compari
Said 'we've only got a month so let's get busy'


Σε μία συνέντευξή της λοιπόν αποκαλεί την μουσική της folk noir – folk για τον ήχο και noir για την εμμονή της με την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης ,τις πολύπλοκες επιλογές που κάνουμε με αποτυχία. Πάνω μάλλον σε αυτό βασίζεται και η δική μου εμμονή μαζί της ( και με την Nico ,Faithfull, τις προηγούμενες σχέσεις μου etc).


You were so gentle a decade ago
As I nursed you with spirits at 18 years old
Now I'm a woman and I've traveled too
I would like to be more than some charm that you use
You've studied religions, traveled the world,
Collected artifacts, collected girls
Wish I was your brother, so that we could hang
So that I could know you
You beautiful beautiful thing


Και πριν κάποιες μέρες είχα και την ευκαιρία (όνειρο κάθε fan-boy) να της μιλήσω ξανά . Απίστευτα ευγενική και προσιτή. Το σχέδιο για τις φετινές διακοπές θα χτιστεί μάλλον γύρω από κάποια συναυλία της .


You're writing a fairytale and in it is truth
She is an old hag that's toothless and bruised
The twist in the tale is in her last request
She says give me a sugarcoat when of me they ask
She is your daughter, she is your muse
She's in your drawings and she is in you
And I know you love her
I know you do
You beautiful
Beautiful
Thing

Πορτοκάλι.

Αχ πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια...


Ξύπνησα αργά ,κεφάτος, ξεγλίστρησα αθόρυβα ,ετοίμασα πρωινό για δύο (πορτοκαλάδα στημένη ,βάφλες με μαρμελάδα πορτοκάλι και φρέσκα καθαρισμένα γλυκά πορτοκάλια )μετά ο δίσκος στο χέρι και μοιρασμένες μπουκιές ,επιτραπέζια με φίλους .

Μετά το άγνωστο νούμερο στο κινητό , η φωνή που αναγνωρίζεται με χρονοκαθηστέρηση , η εισαγωγή που δεν θες να ακούσεις «νομίζω πως θα ήθελες να το μάθεις» ,αναγγελίες θανάτων και χωρισμών , ενημερωτικό flashback στους ανθρώπους που έπαψαν να έχουν ρόλο στην καθημερινότητά μου .Πάγωσα ,δεν ήξερα πώς να βοηθήσω, μάλλον δεν μπορώ , και την αγάπη μου που έχουν ,τι να την κάνουν ,είμαι πολύ μακριά πια.

Τσαλακώνεται λίγο μόνο η εικόνα, και θυμάσαι πως δεν είσαι στα τελευταία λεπτά αισθηματικής κομεντί , με τον ήρωα να προλαβαίνει το αεροπλάνο και την γιαγιά να προσποιείται μόνο πως είναι άρρωστη για να τους φέρει κοντά . Ακόμα και τώρα κάτι περπατάει στο σβέρκο μου .«θα ήθελες να το ξέρεις»

Δεν έχουμε πηγές

ίδιος με τη μοναξιά μας,

Στο βάθος ο ήχος της αγοράς ,με τους πιο φασαριόζους να ακούγονται μέχρι εδώ καθαρά. Πιο κοντά ο ήχος από τα καταστήματα που κλείνουν . Μόλις έχει φύγει ο θείος μου – 89 αλλά κρατιέται σε τέλεια κατάσταση, και έχει μυαλό αιχμηρότατο ακόμα.


ίδιος με την αγάπη μας,


Γενικά αποφεύγω να μιλάω για την κατάσταση της οικονομίας – μιλάνε άλλοι που είναι καλύτερα ενημερωμένοι . Απλά μου έκανε εντύπωση ο μικρός μονόλογος του θείου – « Μεγάλωσα χωρίς παπούτσια , μέναμε σε καλύβες , κόβαμε τα χαρτονομίσματα στην μέση και σβήναμε μηδενικά και περιμέναμε σε σειρές για ψωμί που τελείωνε και έβγαινα το πρωί με μισό κρεμμύδι και ξεροκόμματο και μου μιλάν για κρίση;» . Όχι πως δεν τα ήξερα όλα αυτά , όχι πως πρέπει να φτάσουμε ξανά εκεί ,αλλά …. Αν διαβάσω ακόμα μια ανάλυση σχετικά με το πώς θα πρέπει να κάνουμε μαζική δωρεά νεφρών …


ίδιος με τα σώματά μας

Το μαντήλι του κουνάει με το χέρι το δεξί

Άκου, ο καιρός περνάει
απ’ το δρόμο με ταξί


Κλείνω ένα μήνα σήμερα στη νέα μου δουλειά . Ακόμα είμαι στο σημείο που ξυπνάω πολύ χαρούμενος για να πάω εκεί και δεν με νοιάζει όσες ώρες και να μείνω .Πηγαίνω στο γυμναστήριο να τρέξω, γυρνάω και μετά σπίτι ,και μετά συνήθως κάτι κοντά ,έχω γίνει ένα παιδί της γειτονίας που γνωρίζω και συμπαθώ όλο και πιο πολύ


“Που πάει ο καιρός που φεύγει
κι όταν φτάνει ξαναφεύγει;”.


Έχουμε κλείσει το δεύτερο μήνα με το παιδί . Με κάνει χαρούμενο, έχει ένα εύκολο χαμόγελο , είναι ζεστός άνθρωπος, ανοιχτός ,συζητήσιμος , έξυπνος. Βρισκόμαστε συχνά και καταφέρνει να κάνει την μέρα μου ξεχωριστή ,ακόμα και όταν βλέπουμε απλά τα anime που αγαπάει .


Ο καιρός σε μια καμπάνα
κατά λάθος κουτουλά
χάνει δέκα αεροπλάνα


Έχουν περάσει κοντά έξι μήνες που δεν είμαι με την προηγούμενη σχέση μου . Τον νοιάζομαι πολύ σαν άνθρωπο , με βοήθησε πολύ σε κάποια δύσκολα σημεία, και όσο δυσάρεστος και να είναι κάθε χωρισμός, από αυτόν νομίζω έμεινε κάτι καλό ,κάτι θετικό . Έξη μήνες μετά είμαι χαρούμενος όταν μιλάμε .


και στον ουρανό ψηλά
ο καιρός πετάει καβάλα
σε μια ξύλινη κουτάλα.


Έχουν περάσει κοντά πέντε χρόνια που έχω φύγει από την Θεσσαλονίκη .Υπάρχουν ακόμα πρωινά που ξυπνάω και νομίζω πως είμαι στο παλιό μου δωμάτιο . Και κάποιες ώρες με πιάνει ένα βάρος που δεν έχω την παλιά μου ζωή ,αλλά όλο και λιγότερο συχνά.


“Που πάει ο καιρός που φεύγει
κι όταν φτάνει ξαναφεύγει;”.

I’m walking

I am walking along
And I am humming
I am humming
One of your songs


Τις προάλλες είχα πάει τις ανιψιές μου στο luna park . Ένα μάτσο μάρκες στο χέρι , και δίπλα τους στο τρενάκι , στα συγκρουόμενα ,στο αυτοκινητάκι .Γυρίζοντας ,ήμουν πολύ κουρασμένος (γέρασα), και για έναν λόγο πολύ λυπημένος .


Everyday I hear your song now
Everyday
It won´t go away.
So I am humming
I am humming
One of your songs


Τις προάλλες γύριζα από το σπίτι τουφίλου μου ,αργά το βράδυ ,μόνος στο δρόμο , και πάλι με είχε πιάσει μια αβάσταχτη λύπη, τα μάτια μου είχαν βουρκώσει και δεν είχα κάποιο λόγο να είμαι λυπημένος .


I just know one small verse in the middle of it
But it makes me wanna hear it
On and on and on and on


Τις προάλλες είχα ένα κουτάβι μεγάλο δανό στα χέρια ,μου το έχουν αφήσει να το προσέχω στις γιορτές .Καθόταν μπροστά μου πολύ σοβαρός , λίγο αστείος , και μετά από λίγο βαριόταν και τον έπιανε ο ύπνος. Και πάλι βαρύς ήμουν , με κάτι να με πλακώνει .


I just know one small verse in the middle of it
But it makes me wanna hear it
On and on and on and on


Ίσως δεν έχω συνηθήσει να μου πηγαίνουν καλά τα πράγματα ,και δεν ξέρω να το αντιμετωπίσω. Ίσως φοβάμαι πως αυτό το καλά θα έχει κάποιο τέλος , και προετοιμάζομαι. Ίσως είμαι πλεονέκτης και θέλω και άλλα – ανθρώπους που έφυγαν ,παρέες που άφησα , κενά που δεν γέμισα . Ίσως έχω ανάγκη από λίγη πτώση .


So I am humming
I am humming
One of your songs

Και μπήκαμε στα χρόνια

Και μπήκαμε στα χρόνια που όλα εξηγούνται
Και όλα συζητιούνται
Κανένας μας δεν φταίει


Καθόμουν και γέμιζα ένα mp3 player με μουσική .Άκουγα όλα τα αγαπημένα κομμάτια ,προσπαθούσα να χωρέσω τα καινούργια με τα παλιά, να διαλέξω τι κρατάω και τι αφήνω στην άκρη . Ίσως επειδή δεν ακούω τόση μουσική – οι μετακινήσεις μου είναι σε πιο μικρές αποστάσεις πια – ότι άκουγα το νοσταλγούσα . Το έπαιζα και το ξαναέπαιζα.


Έχουν ανθήσει και οι νεραντζιές και ο δρόμος θυμίζει πλατεία μικρής πόλης ,φωνάζουν και τα παιδιά στην απέναντι παιδική χαρά. Στην αρχή της εβδομάδες είχαμε σχολική εκδρομή - με τα σκαρφαλώματα, τις φωνές ,τις κακίες στο παιδί που δεν μπορούσε να ανέβει τόσο ψηλά , τα πηγαδάκια με τα κοριτσάκια που έλεγαν τα μυστικά τους, τους "μεγάλους" να βιάζονται να τα στείλουν σπίτι να προλάβουν τα καταστήματα.


Και μπήκαμε στα χρόνια
Που όλα έχουν γίνει.

And I think to my self

I see trees of green, red roses too
I watch them bloom for me and you
And I think to myself


Κοιτάζω έξω και βλέπω μια πολύ φωτεινή άνοιξη να ξεκινά . Είμαι στις ήσυχες ώρες τις δουλειάς ,ακούω την μπάλα των παιδιών που παίζουν μπάσκετ στο απέναντι γήπεδο ,που και που περνάει κάποιος από τους γνωστούς της γειτονιάς και με χαιρετάει .


I see skies of blue, clouds of white
The bright blessed day and the dark sacred night
And I think to myself


Να κάτι που δεν περίμενα από την Αθήνα , και ειδικά για μια κεντρική περιοχή : είμαι σε μια γειτονιά . Έχω τους γνωστούς περαστικούς που περνούν για ένα για , τους σταθερούς πελάτες που θα θελήσουν καφέ ,τις ευγενικές συνταξιούχους που θα κάνουν μια ερώτηση ,τον κύριο με το πούρο και το σκυλάκι , την αλκοολική μεσόκοπη που θα κάτσει στην καρέκλα και θα μιλήσει για τον άντρα της και τα παιδιά που την παράτησαν..


The colours of the rainbow, so pretty in the sky
Are also on the faces of the people passing by
I see friends shaking hands, saying: "How do you do?"
What they're really saying is: "I love you."


Ακόμα πιο απρόσμενο ήταν ότι με αγκάλιασαν ,ότι έγινα και εγώ ένας από αυτούς. Και έτσι συνεχίζω να παρακολουθώ τα παιδιά να παίζουν στις μπασκέτες και τις κυρίες να πηγαίνουν τα παιδιά στις κούνιες.


I hear babies cry, I watch them grow
They'll know much more than I'll ever know
And I think to myself

Αν

Αν


Η μέρα μου : Πρωινό ξύπνημα – δουλειά 9 με 9 κ ίσως πιο πολύ – σπίτι – δουλειές – ο φίλος μου – ύπνος. Για την ώρα δεν είναι ρουτίνα. Τουλάχιστον όχι ακόμα , ίσως γίνει με τον καιρό ,αλλά για την ώρα είναι σχεδόν αναζωογονητικά καινούργιο .


Δεν έχω χρόνο για γράψιμο συνήθως, και όταν έχω νιώθω πως δεν έχω κάτι να πω (και στην δουλειά το internet έρχεται από βδομάδα). Τα πράγματα είναι τόσο καλά που συνεχίζω να νιώθω λίγες ενοχές για αυτό . Κοιτάζω πίσω από την πλάτη μου καχύποπτα . Περιμένω κάτι κακό να συμβεί ,και με το ζεστό χέρι στο χέρι μου ίσως τα άσχημα συμβαίνουν και δεν τα καταλαβαίνω , απλά δεν με αγγίζουν.


Ακόμα και το γενικό κλίμα ήττας δεν με πιάνει , νομίζω πως με όλα τα άσχημα της η κρίση είναι μια ευκαιρία για αυτοκριτική . Καλύτερη μια κρίση από την συνεχιζόμενη αργή σήψη (και ας μιλάω και λίγο εκ του ασφαλούς ) .


Μόνο που να – πεθύμησα να γράψω καμιά γραμμή . Μόλις αποκτήσω ξανά πιο εύκολη πρόσβαση θα είμαι πιο ταχτικός .


Αν