Σάββατο 1 Μαΐου 2010

We live on a mountain




Right at the top
There's a beautiful view
From the top of the mountain
Every morning I walk towards the edge
And throw little things off
Like:
Car parts, bottles and cutlery
Or whatever I find lying around



Γωνία μπακλαβά , Μποφίλιου και μια φοιτήτρια (μαντεύω φιλοσοφική) μου λέει πως στραβοκούμπωσα το σακάκι μου ,με το μαύρο πουκάμισο και το μαύρο παντελόνι . Άργησα να έρθω και η γωνία αυτή τη φορά είναι δίπλα στις τουαλέτες ,με αποτέλεσμα ένα δυο αμήχανα χαιρετίσματα .


It's become a habit
A way
To start the day



Για τόσο άθεος που είμαι εμμένω πολύ στην τελετή ,αν και έχω καιρό τώρα να την ακολουθήσω : έξοδος σε live μόνος . Η Μποφίλιου είναι σταθερή αξία ,τόσο σταθερή όσο τα πλάνα προφίλ στα videο πίσω της . Το παιδί γεμίζει το χρόνο μου τόσο όμορφα που είχα καιρό να βγω μόνος ,το καταλαβαίνω τώρα . Μου λείπει και η παρουσία του ,καλό είναι αυτό. Με περιμένει μετά να πάω στο bios αλλά μάλλον μέχρι τότε θα έχω κοιμηθεί .


I go through all this
Before you wake up
So I can feel happier
To be safe up here with you



Έτσι τραγουδάω ανάμεσα στα φοιτητά .Τα πιο καλά τραγούδια κερδίζουν στο live , αν και ο συνδυασμός bang bang με αρχηγό είναι μάλλον κακός . Ακόμα και αυτό το τραγουδάω ,κα το μαγαζί ολόκληρο μαζί. Ο κόσμος εδώ είναι πιο γελαστός , αλλά το χαμόγελο συχνά παραπέμπει σε παράλυση προσωπικού νεύρου – κολλημένο με τν βία ,με προσπάθεια. Φεύγω χαρούμενος.


When it lands
Will my eyes
Be closed or open?

2 σχόλια:

  1. Χαρούμενος! Έτσι!!!
    Γιατί χωρίς το παιδί; Αυτό αλλού εσύ αλλού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαρούμενος, αυτό έχει σημασία (ειδικά τώρα τελευταία που οι περισσότεροι έχουν "μαυρίσει")!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή