Smile.

Σήμερα στο μετρό δεν είδα ούτε έναν άνθρωπο να χαμογελά .Ούτε έναν ,για δείγμα. Καθόμουν και παρατηρούσα μια κυρία –ο ορισμός της μεσαίας τάξης- προσεγμένη , κοντά στα εβδομήντα . Κρατούσε μια μπλε σακούλα με λίγα λουλούδια για φύτεμα – και φορούσε στο πρόσωπο την απόλυτη απελπισία . Σαν να είχες πάρει όλη την χαρά από μέσα της . Και πάνω κάτω έτσι ήταν όλοι ,λες και η άνοιξη μας προσπέρασε και περνάμε τις μέρες περιμένοντας τα νέα της καταστροφής από το δελτίο των 8 . Ήθελα να την αγκαλιάσω να της πω πως όλα θα πάνε καλά και θα έχει καλά γεράματα και … Και απλά της χαμογέλασα όσο πιο καλά μπορούσα – νομίζω πως δεν με πρόσεξε καν.


Like you mean it.