Πορτοκάλι.

Αχ πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια...


Ξύπνησα αργά ,κεφάτος, ξεγλίστρησα αθόρυβα ,ετοίμασα πρωινό για δύο (πορτοκαλάδα στημένη ,βάφλες με μαρμελάδα πορτοκάλι και φρέσκα καθαρισμένα γλυκά πορτοκάλια )μετά ο δίσκος στο χέρι και μοιρασμένες μπουκιές ,επιτραπέζια με φίλους .

Μετά το άγνωστο νούμερο στο κινητό , η φωνή που αναγνωρίζεται με χρονοκαθηστέρηση , η εισαγωγή που δεν θες να ακούσεις «νομίζω πως θα ήθελες να το μάθεις» ,αναγγελίες θανάτων και χωρισμών , ενημερωτικό flashback στους ανθρώπους που έπαψαν να έχουν ρόλο στην καθημερινότητά μου .Πάγωσα ,δεν ήξερα πώς να βοηθήσω, μάλλον δεν μπορώ , και την αγάπη μου που έχουν ,τι να την κάνουν ,είμαι πολύ μακριά πια.

Τσαλακώνεται λίγο μόνο η εικόνα, και θυμάσαι πως δεν είσαι στα τελευταία λεπτά αισθηματικής κομεντί , με τον ήρωα να προλαβαίνει το αεροπλάνο και την γιαγιά να προσποιείται μόνο πως είναι άρρωστη για να τους φέρει κοντά . Ακόμα και τώρα κάτι περπατάει στο σβέρκο μου .«θα ήθελες να το ξέρεις»