Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Someday soon we will forget this junkyard



Taking you with me
If you're going that way



Κρυφοκοιτάζω τις ζωές των ανθρώπων που άφησα πίσω μου, ας είναι καλά το φατσοβιβλίο. Γκρίζοι κρόταφοι ,ατσούμπαλα κουστούμια , πρόσφατοι γάμοι (δε νομίζω να έχει προλάβει κανείς το πρώτο του διαζύγιο ακόμα) , φωτογραφίες με μωρά . Βλέπω εκδρομές στο εξωτερικό , οικογενειακές ταβέρνες, συνεστιάσεις και χορούς με πολυεστέρα και αρραβώνες με αρνιά. Τα πρόσωπα ίδια με τα πρόσωπα των δικών τους που τα πήγαιναν σχολείο ,τα χαμόγελα οικογενειακής φωτογραφίας ,και εγώ να μην μπορώ να ξεκολλήσω) . Είναι σαν να βλέπεις ταινία , ένα παράλληλο σύμπαν που έχουν πάει όλα όπως περίμεναν να πάνε .


Althought I remember sunshine
the damage is done


Δεν ξέρω αν τους έχει πιάσει η κρίση ,αν η ζωή τους στην μικρή πόλη τους πιέζει , αν χαμογελάνε τρίζοντας τα δόντια μια και ο μεγάλος αδελφός πάντα σε βλέπει εκεί (ή έστω η γνωστή του γνωστού) . Και θα μπορούσα να μάθω πολύ εύκολα όλα σχεδόν με λεπτομέρειες ,στο μισό τηλεφώνημα οι συμπολίτες μου κελαηδάνε , αλλά αδιαφορώ για αυτό ,είναι η εικόνα που με νοιάζει.


.Δεν νομίζω πως θα είχα την ζωή τους ακόμα και αν είχα μείνει εκεί , πάλι με επιτραπέζια και σκύλο με φαντάζω και κάπως εκτός .Τις μέρες που η δουλειά μου και η ζωή μου και η Αθήνα με μπουκώνουν ρίχνω ένα βλέφαρο ,ίσως και ένα αχ-βαχ . Και μάλλον από την πέρα μεριά τις οθόνης να ακούγονται αντίστοιχοι ήχοι . Ελπίζω δηλαδή , είναι άσχημο να ίσε ο μόνος cyber stalker.


The images haunt me always.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

So we're bound to linger on




Then love until we bleed


Είμαι σε ένα bar ,το ίδιο που έκανα πρωτοχρονιά πριν από δύο χρόνια και πριν από τέσσερα. Είναι μαζεμένη η παρέα και μου φαίνεται παράξενο λίγο που είμαι μαζί τους, μου αρέσει που θεωρούσαν την παρουσία μου αυτονόητη (μου είχε λείψει αυτό κάποιες χρονιές ).

Δεν παίζει η κλασσική dj , μετά βίας κρατιέμαι από το να πάω να ζητήσω να βάλει το panic των smiths ( hang the blasted dj ένα πράγμα). Φαίνεται να διασκεδάζει πιο πολύ με αυτά που βάζει από τους πελάτες του (πάντα κακό σημάδι) . Χάνομαι λίγο μέσα στο πλήθος ,είμαι χαρούμενος , πετάω καμιά εξυπνάδα που και που για να κάνω την παρέα να γελάσει , ρίχνω και καμιά ματιά στο δρόμο έξω από το bar. Γύρω μου χαμογελαστοί χαρούμενοι άνθρωποι (αν και ίσως για μέρα μόνο) .

Ένας φίλος μου στέλνει μήνυμα χρόνια πολλά γιατί άκουσε στο μαγαζί που παίζει morrissey ,το παιδί χαμογελάει πονηρά σαν παιδί που είναι ,εγώ χαμογελάω λίγο κουρασμένος σαν γέρος που έχει κάψει από την παραμονή τον εγκέφαλο του με 10 ώρες βαριά επιτραπέζια ((πέρασα ωραία παραμονή και πρωτοχρονιά)


Then fall apart in parts