Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Wouldn't it be nice






You know it seems the more we talk about it
It only makes it worse to live without it




Θα πάω να ψηφίσω στην πόλη που μεγάλωσα .Δεν ξέρω γιατί δεν έχω μεταφέρει τα δικαιώματα μου εδώ ακόμα, και δεν τρελαίνομαι στην σκέψη της ταλαιπωρίας που με περιμένει . ‘Έχω να πάω από τις προηγούμενες εκλογές νομίζω εκεί ,τις κανονικές ,όχι τις δημοτικές . Ρώτησα τότε περαστικό πώς να πάω στο σχολείο και δεν ήξερα τα ονόματα των δρόμων . Θα σταυρώσω ανθρώπους τυχαία, δεν θα ξέρω λογικά τους αντιπρόσωπους του κόμματος που θα επιλέξω .Θα πέσω και κατά μέσω όρο πάνω σε 2,5 συμμαθητές ,δύο θα έχουν φουσκωμένη κοιλιά , τα νιάτα που χάσαμε , «θυμάσαι ρε μαλάκα τι ωραία που περνούσαμε στο σχολείο» (δεν). Το βράδυ ,θα γυρίσω σε ένα σπίτι με ένα θυμωμένο ηλικιωμένο γατί και έναν απελπισμένο σκύλο (άντε ρε ,πάμε βόλτα επιτέλους ,που πήγες! ),και θα παρακολουθήσω την αλλαγή που δεν θα γίνει.


Θέλω να πάω και στο χωριό λίγο ,να δω τον κήπο μου και τα δέντρα μου .



But lets talk about it
Wouldn't it be nice

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Le monde dans le monde







Met du monde à l'écart
Dis...



Κάθε Κυριακή εδώ και κάποιο καιρό έλεγα να πάω για φαί με κάποιους φίλους . Είχαν στέκι μια ταβέρνα στην Καλλιθέα και λάτρευαν το φαγητό εκεί. Και τους αγαπάω πολύ αυτούς τους φίλους. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα πήγαινα σήμερα.


Χτες έγινε μια έκρηξη στη ταβέρνα αυτή ,μια μικρή τραγωδία για τους φίλους μου ,μια μεγαλύτερη για την γυναίκα που πέθανε. Θα μπορούσα να είχα πάει τόσο καιρό. Θα μπορούσα να είμαι εκεί όταν έγινε η έκρηξη. Σαν να περνάει η ζωή μου και εγώ να περιμένω για νέα ,για ένα τηλέφωνο ,για τα πράγματα να πάνε καλύτερα, για να γίνουν καλύτερα όσοι αγαπώ.


Parlons de jours inouïs
Où le soleil couche avec nos vies
Où nos lèvres trouvent nos lèvres
Parlons de jours inouïs


Σάββατο 28 Απριλίου 2012

In Germany before the war. (2)




I'm looking at the river


Μιλάω μετά το cinema και κάποιος κάνει αστείο για την χρυσή αυγή ,κάτι του στυλ «έχει ωραία παιδιά όμως». Δεν κρατιέμαι βγάζω μικρό λόγο ,βγάζω και όλο το φόβο μου για τα χειρότερα ,κάνω και ένα μικρό μάθημα ιστορίας έτσι να δείξω πως έχω διαβάσει και ένα βιβλίο παραπάνω. Βασικά όταν το κάναμε στο σχολείο και μετά διάβαζα και έβλεπα και τις ταινίες αναρωτιόμουν γιατί ο κόσμος που ήταν υπό διωγμό στην Γερμανία και κινδύνευε δεν έφευγε έγκαιρα, όταν είχαν εμφανιστεί τα πρώτα σύννεφα. Γιατί αν είσαι ομοφυλόφιλος ή Εβραίος να κάτσεις να υποστείς τους τρελούς καθώς αποκτούν δύναμη πάνω στη ζωή σου.


Τώρα νιώθω πως πρέπει τις αναιμικές ρίζες που έβγαλα στην Αθήνα να τις πάρω και να τις μεταφέρω αλλού , και αν πάω αλλού θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να ριζώσω , αν μείνω εδώ θα πρέπει να ζήσω με αυτή την απόφαση και με την ακραία δεξιά (σε όποιο διαμέρισμα της πολυκατοικίας και αν κατοικεί ).


But I'm thinking of the sea.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Push to add






Είμαι στο γυμναστήριο και τρέχω .Μου τελειώνει η μπαταρία από το mp3 ,άλλη μια μικρή τραγωδία για την ημέρα (έχουν προηγηθεί 3-4 μικρές και μια μεγάλη) . Τώρα θα αναγκαστώ να παρατηρήσω το περιβάλλον μου , να δω τον χώρο που μοιάζει σαν παιχνίδι τύπου τέτρις – πόσα όργανα μπορείτε να στοιβάξετε σε χ τετραγωνικά ; - να δω τον γυμναστή να πηγαίνει πέρα δώθε μέσα στην βαρεμάρα ,με το μπρίο και ζωντάνια zombie και βάλε , να δω και την διπλανή φοιτητριούλα που τρέχει και αυτή να προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα . Από όλα αυτά προτιμούσα την συντροφιά της κ. Hyvonen .


Φυσικά είναι και λίγο που δεν θέλω να μιλήσω σε άνθρωπο , τα απολύτως απαραίτητα . Εδώ είναι το θέμα , από μια βαρετή κατάσταση που είχα ,εστω με την εθνική κατάθλιψη , έφτασα να έχω πολλά μαζί . Σαν κάποιος να πάτησε το κουμπάκι “drama” . Δεν θα τον βρω τον ακατανόμαστο ; Θα του δείξω εγώ.


Drama!

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Heavenly memories cut like a knife (part 6)





Carving its way through the remains of us


Γεμιστό κατσίκι για σήμερα , η προσωπική μου επανάσταση σε μια οικογένεια που έτρωγε πάντα ξεροψημένα αρνιά. Από τότε που ξεκίνησα το δικό μου σπίτι ,πάντα τρώω κατσίκι ,να θυμάμαι και τα χρόνια που έτρωγα αμνό και αυτά που γύρισε η ζωή μου στο ερίφιο. Και θυμάμαι πολύ τελευταία , όσο γερνάω τόσο με βαραίνει που δεν ξεχνάω, δεν έχω ανάγκη από τόση λεπτομέρεια (άσε που αν ξεχάσω θα είναι κάτι σημαντικό ,τα υπόλοιπα χαρτί και καλαμάρι , τι το θέλω στα 32 το μενού ημερήσιας εκδρομής στην Θεσσαλονίκη ;). Θα ξεκίναγα αλκοόλ για να ξεχάσω ,αλλά με τους νέους φόρους ούτε το ξύδι δε συμφέρει ,άσε που είμαι και δύσκολη ομάδα αίματος να βρω συκώτι .


Lately it seems everything that we touch
Gradually turns to the softest of dust


Περνάω και εγώ ένα παράξενο Πάσχα. Για μένα έτσι και αλλιώς η γιορτή πάντα ήταν περίεργη ,να σου λένε Χριστός Ανέστη και να λες «ότι πεις αδελφέ» , τώρα το περίεργα το έχουν κάνει όλοι σύνθημα, τρία χρόνια στην πρίζα και πριν από εκλογές. Μάλλον φταίει το Τσερνομπίλ , είχαμε φάει τότε ραδιενέργεια με τις χούφτες , καθαρίζαμε τις αυλές πριν το Πάσχα και από πάνω τα σύννεφα έλαμπαν.


We have revalued the worst parts in us
We have betrayed the delusion of trust
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns into piles of dust



Θα με πάνε σε λίγο βόλτα με αμάξι .Και με τον σκύλο . Θα ηρεμήσουμε λίγο , θα πούμε δύο μαλακίες και ελπίζω για λίγο να ξεχάσω ,να ξεχάσουμε όλοι μας. Παλιά εδώ έγραφα ότι με απασχολούσε ,έτσι για να κλαφτώ κάπου . Πια δεν θέλω να τα γράφω αυτά , αγαπημένο ημερολόγιο το έχω καταντήσει , απλά να αδειάζω λίγο μνήμη σε εξωτερικό αποθηκευτικό χώρο. Και όλοι χαρούμενοι θα συνεχίζουμε το προσωπικό μας δράμα , εκνευριστικό από μόνο του ,γιατί είμαι σαν σαπουνόπερα από πλευράς πλοκής ,φορτωμένος με storylines 20ετίας και βάλε.


But everything that you took from me
Was mine to give
And everything that you thought you gave
Wasn't there at all

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

I've been indoors for a century now




I'm dying, I'm dying to see sunlight
And when it shows we desolved in it
Like I used to do as a child



Χτες μια γειτόνισσα πελάτισσας μου στο τηλέφωνο έκανε «μπουμ» . Με είχε πάρει στο πλαίσιο έρευνας αγοράς – πόσο χρεώνετε αυτό το άλλο – και όταν μία τιμή δεν τις άρεσε άρχισε να με κατηγορεί για ο ένα ,για το άλλο ,για όλα τα δεινά της χώρας ,για τον μισθό της που έχει πέσει ενώ έχει διδακτορικό και είναι και σαράντα . Μόνο με κίνημα πατάτας δεν με απείλησε ,αλλά κακά τα ψέματα στο τσακ είναι. Κάποιες άλλες πελάτισσες είχαν σταματήσει κάποιον κάπως μελαμψό πελάτη , και τον απειλούσαν να φωνάξουν αστυνομία γιατί τους φάνηκε περίεργος και δεν τους έδινε τα στοιχεία του και είχε και σκυλάκι το οποίο μάλλον θα το έτρωγε κατά τη γνώμη τους . Ωραία περνάμε εδώ στο κέντρο , «κάθε Μάρτη, άντε βαριά Απρίλη αρχίζει μίαν Άνοιξη» ένα πράγμα, όρεξη να γράψω δεν είχα ένα μήνα, αλλά έβγαλε single η Hyvonen , πως μπορούσα να μην πω κάτι .


It gets terribly dark here,
it gets so terribly dark
It gets terribly dark
I put myself on fire if I find a spark