Carving its way through the remains of us
Γεμιστό κατσίκι για σήμερα , η προσωπική μου επανάσταση σε μια οικογένεια που έτρωγε πάντα ξεροψημένα αρνιά. Από τότε που ξεκίνησα το δικό μου σπίτι ,πάντα τρώω κατσίκι ,να θυμάμαι και τα χρόνια που έτρωγα αμνό και αυτά που γύρισε η ζωή μου στο ερίφιο. Και θυμάμαι πολύ τελευταία , όσο γερνάω τόσο με βαραίνει που δεν ξεχνάω, δεν έχω ανάγκη από τόση λεπτομέρεια (άσε που αν ξεχάσω θα είναι κάτι σημαντικό ,τα υπόλοιπα χαρτί και καλαμάρι , τι το θέλω στα 32 το μενού ημερήσιας εκδρομής στην Θεσσαλονίκη ;). Θα ξεκίναγα αλκοόλ για να ξεχάσω ,αλλά με τους νέους φόρους ούτε το ξύδι δε συμφέρει ,άσε που είμαι και δύσκολη ομάδα αίματος να βρω συκώτι .
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns to the softest of dust
Περνάω και εγώ ένα παράξενο Πάσχα. Για μένα έτσι και αλλιώς η γιορτή πάντα ήταν περίεργη ,να σου λένε Χριστός Ανέστη και να λες «ότι πεις αδελφέ» , τώρα το περίεργα το έχουν κάνει όλοι σύνθημα, τρία χρόνια στην πρίζα και πριν από εκλογές. Μάλλον φταίει το Τσερνομπίλ , είχαμε φάει τότε ραδιενέργεια με τις χούφτες , καθαρίζαμε τις αυλές πριν το Πάσχα και από πάνω τα σύννεφα έλαμπαν.
We have revalued the worst parts in us
We have betrayed the delusion of trust
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns into piles of dust
Θα με πάνε σε λίγο βόλτα με αμάξι .Και με τον σκύλο . Θα ηρεμήσουμε λίγο , θα πούμε δύο μαλακίες και ελπίζω για λίγο να ξεχάσω ,να ξεχάσουμε όλοι μας. Παλιά εδώ έγραφα ότι με απασχολούσε ,έτσι για να κλαφτώ κάπου . Πια δεν θέλω να τα γράφω αυτά , αγαπημένο ημερολόγιο το έχω καταντήσει , απλά να αδειάζω λίγο μνήμη σε εξωτερικό αποθηκευτικό χώρο. Και όλοι χαρούμενοι θα συνεχίζουμε το προσωπικό μας δράμα , εκνευριστικό από μόνο του ,γιατί είμαι σαν σαπουνόπερα από πλευράς πλοκής ,φορτωμένος με storylines 20ετίας και βάλε.
But everything that you took from me
Was mine to give
And everything that you thought you gave
Wasn't there at all
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου