So where do we go when everyone knows, that we're nowhere?

What can we say at the end of the day
But we gave it a shot


Σοφία που αποκόμισα από το States of Tara ( dramedy του showtime ) χτες το βράδυ : "shoot yourself and walk away--meaning change." .Τώρα ,εντάξει δεν είχα ανάγκη να το ακούσω από μια σειρά για να το μάθω , αλλά καλό είναι να στο θυμίζουν που και που πως κινδυνεύεις να βολευτείς, να μείνεις στάσιμος ,να παγιδευτείς στα ίδια και τα ίδια .


And you wanna know why
Though you know that there's never a reason
But all of the kids that you knew
Keep on turning up blue


Πάνω-κάτω το έχω κάνει αυτό τελευταία . Δουλεύω πολλές ώρες ,κουράζομαι ,κοιμάμαι και απλά περνάω τον χρόνο ,χωρίς κάτι ιδιαίτερο, χωρίς κάτι διαφορετικό . Είναι εύκολο να βάλεις ένα dvd και να κοιμηθείς στα μισά (με σχετικά ανάλαφρο ροχαλητό ) . Διαβάζω για την κρίση σαν πρόβατο που βλέπει το αγροτικό να τρέχει καταπάνω του , φοράω ένα λίγο τραβηγμένο χαμόγελο απέναντι στην γαϊδουριά κάποιων από όσους βλέπω στην δουλειά , υπομονή μέχρι να γίνει τι όμως ;


Oh what can you say?
You know that your words count for nothing
And how does it feel when the real finaly reaches the end?
What can you do when the stars that you knew are all fading away?
You dont need a crutch
You just need a friend


Οπότε μάλλον πρέπει να με πυροβολήσω λίγο στο κεφάλι . Και να κάνω κάτι διαφορετικό . Δεν ξέρω τι – αλλά κάτι θα βρω!


What can we say at the end of the day
But we gave it a shot