What if we live tobe fifty

And the optimists win by a mile
Supposing we stop the starvation and slaughter
And the century ends with a smile
Maybe recycling paper
Will bring back the forests again
And maybe the five year old psychos with knives
Will grow up to be happy and sane


Πριν αρχίσει η κρίση τα πολιτικά θέματα είχαν φύγει από το ενδιαφέρον του ευρέως κοινού . Έξω από κάποιους κύκλους λίγοι θα συζητούσαν για αυτά , η αποχή σε ποικίλες εκλογές πήγαινε όλο και πιο πάνω και το «όλοι ίδιοι είναι μωρέ» ήταν η σταθερή απάντηση που έπαιρνες . Εν μέρει, ήταν μια ευχάριστη αλλαγή από το πάθος του 80 ,με τις σημαίες και τους ανθρώπους που έπαιζαν ξύλο για αφίσες . Από την άλλη μας έφερε εδώ ,οπότε καλό δεν ήταν σίγουρα.


What if we live to be fifty
And help all the weak and oppressed
We'll cancel their debts & no-one will expect us
To work any harder for less
We'll spend our way out of recession
The West will invest in the East
So hordes of the poor never swarm at our door
Demanding a share of the feast


Μετά την κρίση όλη το ρίξαμε στην πολιτική ,ξυπνήσαμε ξαφνικά . Το τρωκτικό έχει καθημερινά αναρίθμητες επισκέψεις , κάθε μέρα στο face book θα βγουν groupακια τύπου «φέρτε τα πίσω» ,ο κόσμος φοβάται και ξεκοκαλίζει κάθε μορφή ενημέρωσης που βρει . Φοβάμαι πως είναι λίγο αργά . Φοβάμαι πως αυτή η οργή και η δίψα είναι λίγο τυφλή ,χωρίς τα στηρίγματα που θα την κάνουν γόνιμη (και ναι θύμωσα όταν είδα πανό στην ακρόπολη) . Αλλά πάλι είναι και αυτό κάτι .Ίσως τελικά όλα πάνε καλά.


So give up your cigarettes
Work out and study
And carry a packet of three
We'll live to be rich and a hundred and seven
Unless you know better than me