Κι ένας αέρας ζεστός (part2)

Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές


Ζω σε μια περιοχή που έχει ακόμα κήπους . Μικρούς κήπους , λίγα μέτρα χώμα ανάμεσα στο τσιμέντο . Φεύγοντας από το σπίτι μυρίζω το γιασεμί . Γυρνώντας με πνίγει το αγιόκλημα . Ανάμεσα στα δύο έχω ακόμα το άρωμα του παιδιού πάνω μου φρέσκο . Το νιώθω στα ρούχα μου και το δέρμα μου ,με παίρνει ο ύπνος με χαμόγελο.


κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.