By the chestnut tree

I go flying
out through the windshield
across the road
on to the wilted fields
I think to myself
Is this all that I can be
as I lie in the lee
of the chestnut tree


Την Τρίτη είδα την Αρλέτα . Ήταν η πιο όμορφη βραδιά της εβδομάδας, σε ένα χώρο οικείο ,με μια εξίσου οικεία φωνή. Δεν πάω να την ακούσω για την έκπληξη ,απλώς για να βεβαιωθώ πως όλα είναι καλά και στην θέση τους. Με ηρεμεί να την βλέπω να λέει της ίδιες ιστορίες ,τα ίδια τραγούδια με ήρεμη φωνή. Οι υπόλοιπες μέρες μου ήταν γεμάτες από δουλεία ,και μόνο .


Little by little
the sidewalk fills with your blood
Ever so brittle
you are engulfed by the flood
And as you drift
in your ship of broken glass
I watch you disappear
through the underpass


Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό . Δεν ξέρω αν αφήνω τον χρόνο να περνάει ανεκμετάλλευτος , αν θωρακίζομαι στην ρουτίνα μου και κλείνομαι . Με αγχώνει λίγο αυτό. Έχω δουλειά , το μωρό μου ,την οικογένεια μου και τους φίλους μου (και την γάτα μου αλλά πιο πολύ είμαι ιδιοκτησία της ) . Και τι άλλο ; Γύρω μου γάμοι, διαζύγια ,παιδιά ,επέτειοι ,δυστυχήματα και δυστυχία και μια σκιά στις ειδήσεις των 8 . Και εγώ να αναρωτιέμαι αν κάνω κάτι λάθος, αν κάνω όλα αυτά που θα μπορούσα ή θα έπρεπε .


I think to myself
Is this all that I can be
as I lie in the lee
of the chestnut tree