But I'm a dreamer, you're for real

This is really everlasting


Άργησα κάμποσο να δώσω τη διεύθυνση του blog στο παιδί . Είχα γράψει πολλά προσωπικά πράγματα ,είχα μιλήσει κάμποσο για την προηγούμενη εντυπωσιακά αποτυχημένη μου σχέση . Και είχα μιλήσει και λίγο και για αυτόν .


Μετά έγινε λίγο σαν παιχνίδι . Ξέρω πως κοίταζε κάποιες παλιές αναρτήσεις είχε τις απορίες του ,τον παραξένευε λίγο η ιστορία του .


Τώρα μου αρέσει που παραπονιέται λίγο που δεν γράφω συχνά (είναι φορές που μου λέει πως φοβάται ότι με έχει χαλάσει ). Καταφέρνει ακόμα και όταν γκρινιάζει να το κάνει χαριτωμένα. Και ενώ δακτυλογραφώ αυτό το κείμενο κοιμάται δίπλα μου , όμορφος και ήρεμος , απλωμένος πάνω στην ξαπλώστρα.


This is really everlasting