Cry Me A River

Δεν πιστεύω πως θα τελειώσει ο κόσμος απόψε. Για την ακρίβεια είμαι απόλυτα πεπεισμένος για το αντίθετο . Αν τελείωνε όμως θα ήμουν εξαιρετικά τσαντισμένος που δεν θα είχα πει σε κάμποσο κόσμο πόσο σημαντικοί είναι για μένα ,πόσο μου λείπουν κτλ . Και είναι μια ευκαιρία βασικά να το κάνω και αυτό τώρα.

God Bless My Socially Retarded Friends

How can it be?
That it only takes a second
For life to scatter all



Μιλάω με έναν φίλο που έχασα καιρό και τον ρωτάω πως περνάει στα ξένα . Μου λέει πως στα ξένα ήταν τόσα χρόνια , αν είχε έρθει νωρίτερα στην καινούργια του πατρίδα θα είχε γλιτώσει χρήμα σε ψυχοθεραπεία . Και τότε νιώθω πως τον ρωτάω όχι γιατί ανησυχώ για το πώς περνάει ,αλλά γιατί φοβάμαι πως έμεινα πίσω .Κάνω λίγα αστεία για το πώς εδώ είμαστε σαν ταινία του Αγγελόπουλου – κολλημένοι με τις ώρες στα ίδια ,και με στόμα που ανοίγει μόνο για γκρίνια και μετά τον αποφεύγω .


I love your eyes
They never cease to be overwhelmed

Sitting on a rooftop, watching molecules collide

Iris on a ladder, climbing closer to the sky
Rising from the grind, she is a quitter just like I


Είμαι στη δουλειά και κοιτάζω τον χειμώνα που έχει έρθει επίσκεψη και ξεκουράζομαι λίγο. Είναι μέρες με πολλούς πελάτες και αρκετό στρες . Είμαι συνέχεια με την σκέψη να τα εγκαταλείψω όλα και να φύγω . Ελιές βγάζω να φάω ,και σκέφτομαι τι ωραία που θα μου λείψουν εκεί στα ξένα και θα έχω κάτι να νοσταλγώ. Κι για αυτό μάλλον πρέπει να μείνω εδώ ,δεν μου έχουν βγει και σε καλό ποτέ οι τάσεις φυγής μου. Δεκαοχτώ χρόνια πάλευα να βγω από την ασφυχτική μου επαρχία (που τελικά κουβαλάω ατόφια πάνω μου ) , μετά αμάν να φύγω από την Θεσσαλονίκη να ανοίξουν οι ορίζοντές μου να πάω Αθήνα ,μετά άντε έχουμε κρίση να φύγουμε για αλλού , θα χειροτερεύσουν τα πράγματα .


She didn't wanna see the stars were out of reach
She's caught between the ocean and the bear upon the beach
Imaginary gods could never save ya
But I didn't want to tell her

Have you ever heard the sound of disappointment?

It tangles your head like a winter rose.
Comes up eager and shining
And it likes to leave a scar before it goes.


Ένας φίλος μου διαπιστώνει όλος λύπη και δράμα πως καθώς γερνάμε είμαστε “damaged goods” . Πέρα από την θλίψη και το δράμα του και την μπουκιά χυλόπιτας που του έχει κάτσει βαριά στον λαιμό , τι ήθελε και αυτός να την καταπιεί με την μία , δεν μπορώ παρά να δεχτώ πως έχει δίκιο . Ούτε στο τμήμα με τα σπασμένα στο ικέα δεν θα μας αγόραζε κανείς εύκολα , πρώτα θα έφευγε το μισοσπασμένο σερβίτσιο (ναι , μπορείς και εσύ να κάνεις την ζωή σου σαπουνόπερα, μπορείς ).


Comes on gentle and smiling.
And it likes to leave a scar..

Lovers are strangers

Expressing your uncertainties
Through years of anniversaries


Χτες στο θέατρο , ενώ ήμουν σε μια παράσταση που πραγματικά μου άρεσε (όσο είχα αποφασίσει ότι θα μου άρεσε και ακόμα πιο πολύ) κατάλαβα πως όλοι οι άνθρωποι που ήμουν μαζί τους, όλοι άνθρωποι με τους οποίους έχω κοιμηθεί , όλοι όσοι έχω γνωρίσει είναι ουσιαστικά ξένοι . Ακόμα χειρότερα , και όσοι θα γνωρίσω θα είναι ξένοι . Δεν είναι λυπηρό, είναι απλά λίγο κρύο.


Huddling in the dark
The only number you call

If I Didn't Know Better

Why do I keep drinking
Wasting my time on you
If I didn't know better


Σήμερα συνειδητοποίησα για την εκατοστή φορά ότι η συναισθηματική μου ηλικία είναι βαριά 13 . Μετά από ένα μάτσο σχέσεις , γνωριμίες, μετά από όλα αυτά , νομίζω πως ένα δεκατριάχρονο έχει μεγαλύτερη ωριμότητα στο πώς αντιμετωπίζει την προσωπική του ζωή . Και όταν είσαι 13 , έχεις άλλοθι (τα 13 βασικά ). Στα 32 δεν έχεις.


If I didn't know better
Well, dammit, I do

Fire Day .

Swerve the engine
Pull out the screw
The true screw, the real screw
The one that'll make it all come down


Είμαι στη δουλειά και πότε τρέχω και δεν φτάνω, όσο και αν προσπαθώ να μοιάσω στην θεά Κάλι , και άλλοτε χτυπάω με πάθος και εμμονή μύγες . Απόψε όμως θα βάλω τα καλά μου και θα βγω έξω (μετά από κάμποσο καιρό ). Και θα περάσω καλά. Και αύριο θα πάω θέατρο . Και θα μου αρέσει η παράσταση όσο καλή ή κακή και αν είναι . Και μεθαύριο κάτι θα κάνω πάλι και θα είναι όμορφο.


Tanding side by side in the shade
Kissin' and cussin' and strivin' and tryin'
Fussin' and Bumpin' and lying
Hey Girl, start something

I want to rest my eyes on, ´could be´

Maybe


Έχω απέναντι μου έναν τύπο που είναι συμπαθητικός , αλλά και λίγο γλοιώδεις ,τόσο όσο χρειάζεται για να μην νιώθεις την ανάγκη να καταβάλεις προσπάθεια για να τον αποφύγεις (αλλά και χαίρεσαι όταν φεύγει ) . Κάθεται και γκρινιάζει και παραπονιέται , και κατηγορεί την κατάσταση γύρω του για όλα. Δεν μπορεί την αστάθεια και την πίεση και όλο αυτό που τον έχει κάνει να φέρεται άσχημα στους γύρω του .


Χαμογελάω με κατανόηση , βρίσκω δύο τρία καλά και ήρεμα λόγια να του πω και να του συμπαρασταθώ , και σκέφτομαι πως και εγώ έχω φερθεί άσχημα σε ανθρώπους , απλά πλέον έχω πάψει να ψάχνω δικαιολογίες ,μεγάλωσα και δεν μπορώ να κρύβομαι εύκολα πίσω από το δάχτυλο μου . Είμαι συνειδητοποιημένος μαλάκας πια.



i want to know that things can change

If the day made me heavy and gravity won

If you were a window and I was the rain
I’d pour myself out and wash off the pain
I’d fall like a tear so your light could shine through
Then I’d just fade into you


Έχει βάλει στο Nashville δύο τραγούδια ερωτικά , ίσως τα πιο όμορφα που έχω ακούσει τελευταία . Τόσο όμορφα που θα ήθελα να έχω κάποιον α τα αφιερώσω, κάποιον να σκεφτώ ενώ τα ακούω. Είχα καιρό να νιώσω αυτό το κενό σε σχήμα ανθρώπου ,αλλά κρίμα, μην πω και άδικο, να ακούς το “fade into you” , και να μην σου έρχεται ένα πρόσωπο .


There’ll be no trace that one was
once two

After I fade into you

I was scared at first

I want you to notice


Ακούω μια παράνομα ηχογραφημένη Αρλέτα ,από την εποχή που με ένοιαζε να κρατάω κάθε τέτοια στιγμή ,με τον φόβο μήπως είναι η τελευταία . Ακούγεται αρκετά καλά , αλλά τα δικά μου σχόλια στο διπλανό δεν μπορώ να τα ακούσω καθαρά . Νομίζω πως λέω για το επόμενο τραγούδι κάθε φορά, με χαρά μοιράζομαι το γνώριμο πρόγραμμα . Δεν ξέρω σε ποιον το λέω όμως , δεν ακούγεται η φωνή του , άραγε να μιλάμε ακόμα ;


Σταμάτησα να ηχογραφώ εδώ και καιρό , τεμπελιά τύπου «θα το έχει κάποιος στο tube σε καλύτερη ανάλυση» . Πρέπει να ξαναρχίσω , βασικά θέλω να ξαναρχίσω , θέλω να με νοιάζει . Και να γράψω καλύτερα και ημερομηνίες και όνομα , να βάλω πινέζες να τα κρατήσω στην μνήμη μου . Και να αξίζει να θυμάμαι όσα ζω , όχι να χαίρομαι που ξεχνάω γερνώντας!



I want you to care

Now you're not.

Είμαι στη δουλειά σήμερα , και μετά από καιρό που είχα τις μαύρες μου , τι μαύρες δηλαδή , τις βαθύ γκρίζες μου μάλλον , έχω βάλει ένα αρχαίο τραγούδι και έχει φτιάξει εντυπωσιακά η διάθεση μου. Το είχα σε χρήση για χωρισμούς , απογοητεύσεις ,χυλόπιτες ,αποτυχημένες εξεταστικές , τραγούδι ελβετικός σουγιάς δηλαδή ,τότε που ζούσα και πιο πολύ ( η ζωή στα 20s είναι teen soap , στα 30s dramedy ).


Δεν μου αρέσει να είμαι πεσμένος , δεν το κάνω διακριτικά, τα μούτρα μου σέρνονται στο πάτωμα, με τα αξύριστα γένια μου κάνω παρκέ σχεδόν . Με είδε ένας φίλος το Σάββατο ,ανησύχησε , με είδε και ένας άλλος ,με την μία είπε «και εγώ δεν είμαι καλά ,άστα να πάνε» .Με έπιασε ένα πείσμα, ξύπνησα , καλό είναι αν σε νοιάζονται, άσχημο να σε λυπούνται . Όλα θα πάνε καλά.

σαν ήρθε η ώρα να διαλέξεις

Έχω πολύ έντονο το αίσθημα πως κάνω κάτι λάθος. Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος τι , μάλλον θα έλεγα κιόλας πως δεν είναι μόνο ένα πράγμα στραβό . Πιο συχνά νιώθω πως καίω χρόνο που θα μπορούσα να τον ζω. Και άλλοτε πως ζω άσχημη ζωή ή έστω αδιάφορα μέτρια , ενώ θα μπορούσα να ζω καλύτερα. Και κάτι πρέπει να κάνω.


η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι

Armageddon - come armageddon!

Μπήκα σπίτι το Σάββατο το μεσημέρι . Βγήκα Δευτέρα το πρωί ουσιαστικά ,αν εξαιρέσεις τις όχι ιδιαίτερα μεγάλες βόλτες με τον σκύλο . Καθάρισα , μάζεψα , ταχτοποίησα , ξάπλωσα ,είδα σειρές, αφιέρωσα χρόνο στους δικούς μου , απάντησα το τηλέφωνο είτε για δουλειά , είτε για να πω ευγενικά σε φίλους πως έχω ήδη κανονίσει και δεν θα μπορέσω να κάνω κάτι απόψε ή αύριο .



Σήμερα που ήρθα ξανά σε επαφή με την ανθρώπινη ράτσα τα ίδια σκατά . Ο ένας παράπονα , ο άλλος να σε κλέψει όσο τον παίρνει ,ο άλλος να σε εκμεταλλευτεί , ο τρίτος να κρεμαστεί από τους όρχεις σου και να κάνει bungee jumping . Τραβάω το πρόσωπό μου σε ένα χαμόγελο Fiona Wallice από το web therapy ,κρατάω την γκρίνια μου για το blog .Τελικά δεν χρειαζόμουν διακοπές από την δουλειά μου , χρειάζομαι διάλλειμα από τους καλούς συνανθρώπους μου ,από την γκριμάτσα που έχω στο πρόσωπό μου και από τον σταθερά ευγενικό τόνο στη φωνή μου .


...that they forgot to bomb
Come, come, come - nuclear bomb

...by then i was happy just to be alive.

One big step
And then a couple more.


Μια φίλη μου έχει ακουμπήσει το κεφάλι της απογοητευμένη στον ώμο μου . Είμαστε τελευταία μέρα των λίγων διακοπών μου , και έχει έρθει να με δει . Ήταν το άλλο παράξενο στο λύκειο . Τώρα μένει ακόμα στην πόλη που μεγάλωσε , και πόσο ήθελε να φύγει ! Αλλά δουλειές δεν υπάρχουν ,λεφτά δεν υπάρχουν , κάτι έχει βρει και δουλεύει εκεί , κάνει ταξίδια ότι της περισσεύει . Θα μπορούσα να είμαι στην θέση της .


Μου έχει ανοίξει την καρδιά της ,τα σώψυχά της , τις μοναξιές της. Εγώ της έχω ανοίξει το αναψυκτικό της , της έχω σερβίρει το γλυκό της ,και ένα κάρο από γενικότητες ,χωρίς ντροπή .


Αρχίζει να μου μιλάει για μια κοινή μας φίλη που θέλει να παντρευτεί γιατρό ,έστω δικηγόρο , κάποιον της τάξης της τέλος πάντων , πως δεν αντέχει την πόλη που σε πιέζει και προσπαθεί να σε βάλει σε καλούπι , μικρά κουτσομπολιά για γνωστούς που θυμάμαι πιο δύσκολα και από τους κεντρικούς χαρακτήρες της “Λάμψης”. Ένα απ όλα για γάμους χωρισμούς και λοιπά φυσικά φαινόμενα .


«Ρε Δημήτρη ,εσύ είσαι συναισθηματικός άνθρωπός , πες μου , δεν πιστεύεις στον έρωτα , στο έναν άνθρωπο που υπάρχει εκεί έξω και είναι φτιαγμένος για σένα και εσύ για αυτόν και δεν θα σας νοιάζει τίποτα άλλο από το να είστε μαζί ;» «Όχι , λυπάμαι» . Και κάπως έτσι μου λέει τα τελευταία νέα της, για τα ανίψια της (baby-fever να λάμπει στο βλέμμα ) και παίρνει το λεωφορείο της επιστροφής .


And it's getting harder.

Always chained to somewhere

Twisted leg in iron and plaster
Dragging 'round and 'round


Τις τελευταίες χ μέρες ( όπου χ βάλε ,να έχει ),συμβαίνει κάθε μέρα κάτι που να με χαλάει . Σαν να πετυχαίνω κάποιον στο δρόμο (εκεί βασικά με πετυχαίνουν ) και να βάζει στόχο να μου χαλάει την μέρα . Την μια θα απειλήσουν με φόλα τον σκύλο , την άλλη εμένα για να ξεκουμπιστώ με το σκατόσκυλο πριν με λιώσει στο ξύλο , την τρίτη θα είναι κάποιος που του είπε κάποιος κάτι για μένα , μετά η αδελφή μου θα φερθεί σαν να είμαστε ξανά δημοτικό , ένα γείτονας θα κάνει παρατήρηση για φασαρία και μετά θα αρχίσει από το πουθενά τα κοσμητικά , ένας θα μου ζητήσει εξηγήσεις για την δουλεία …


Δεν είναι κάτι σοβαρό . Δεν είναι κάτι ουσιώδες ,είναι άνθρωποι γύρω μου που τους νιώθω δυστυχισμένους ,έτοιμους να ξεράσουν τα νεύρα τους σε ότι βρουν μπροστά τους . Όταν είχα την ζωή μου πιο πολύ σε τάξη ,κοινώς όταν δεν ήμουν σπίτι – δουλειά – σπίτι , το αντιμετώπιζα πιο εύκολα. Βασικά και τότε με χάλαγε , αλλά είχα να λέω πως γυρνάω σε ένα ζεστό κρεβάτι . Τώρα τα βλέπω όλα σχετικά πιο μουντά , με μαύρες πινελιές από τον μαλάκα της ημέρας.


Έχω καιρό να γράψω ,δεν μου χρειάστηκε. Τώρα θέλω να γκρινιάξω την αδικία – θέλω να γκρινιάξω για αυτά που ουσιαστικά δεν φταίω και πληρώνω (και όσο φταίω και πληρώνω ) .


Can I ever be unfettered
Free as she is front of them all
Or must I stay and eat my own skin
Like the lion in the cage

A dreaded sunny day

So we go inside and we gravely read the stones
All those people all those lives
Where are they now?
With the loves and hates
And passions just like mine


Είμαι στο πλευρό της ξαδέλφης μου και προχωράμε μαζί ,κρατώντας τον θείο μου . Η θεία μου ξεκουράστηκε επιτέλους ,νιώθω ανακούφιση ,ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ . Έχει ζέστη και έχει και πολύ κόσμο ,γιατί η Βαγγελιώ ήταν κοινωνικό ζώο . Σκέφτομαι πως στη θεία θα ταίριαζε πιο πολύ μία κάσα σε μορφή τάβλι. Θα ήθελα να είχα δύο ζάρια να της βάλω να έχει μαζί . Θα μου λείψει να την βλέπω καθώς πηγαίνω δουλεία , να την γλύφει ο Woofy ,να του φωνάζει «φύγε από εδώ κρύε , ε κρύε».


So let's go where we're happy


Σκέφτομαι πως αύριο γίνομαι 32 και δεν θα έχω τόσο κόσμο αν πεθάνω στην κηδεία μου ,δεν θα έχω ζήσει τόσο γεμάτη ζωή ,μη πω και πως συγκριτικά με πέρσι έχω πάει πίσω ,όχι μπροστά. Κάπου εκεί η αδελφή μου με σκουντάει και μου λέει πως το παντελόνι μου έχει το φερμουάρ του ανοιχτό . Καταφέρνω να φέρνω χαρά πάντα στον κόσμο .


So let's go where we're wanted

When Last I Spoke to Carol

She said: "I've hammered a smile
Across this pasty face of mine
Since the day I was born in 1975."


Χτες πήρε τη ζωή του ο πατέρας μιας γνωστής , δηλαδή μιας φίλης που τα χρόνια απόστασης έκαναν γνωστή που ανταλλάσαμε κάνα like στο facebook και δεν ξέραμε τίποτα ο ένας για τη ζωή του άλλου ,άντε πως είχε καλό γούστο στη μουσική. Καλό κορίτσι ,και ο πατέρας της καλός άνθρωπος , τον είχα δει κάμποσες φορές .Ένιωθε ασφάλεια η κόρη του να βγαίνει μαζί μου ,ήξερε πως είμαι ακίνδυνος καλινυχτάκιας .


Σκέφτομαι την φίλη μου να είναι περικυκλωμένη από όλο τον κόσμο που ακονίζει τα δόντια του για λεπτομέρειες . Και κάτι μαυρίζει.


To the rescue
Nobody ever comes

Nothing bad, it was good

Είμαι στις μίνι διακοπές και είμαι στην θάλασσα με την κοπέλα ενός φίλου. Είναι όμορφη , και με την αυτό πεποίθηση του πιο όμορφου κοριτσιού της παραλίας . Έχουμε βουτήξει και οι δυο ,και με όλη την διακριτικότητα ενός μεσημεριανού πανελίστα ρωτάει γιατί δεν οδηγώ και αν οδηγάει η κοπέλα μου .Απαντάω από καθαρή βαρεμάρα πως είμαι gay. Χωρίς να χάσει μισή ανάσα απαντάει «οκ, τότε σίγουρα οδηγάει ο φίλος σου» .


Κατά τα άλλα , ησυχία σε υπερθετικό βαθμό. Και δεν είναι κακό αυτό . Είδα το καινούργιο επεισόδιο Louie. Ήταν σχετικό με χωρισμό ,και ότι πιο αστείο είχα δει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είμαι ο Louie btw ,σχεδόν όσο είμαι ο Allen.


Louie Louie Louie
Louie Louie you're gonna cry

Tonight

I wanna see a revival tonight


Είμαι στη δουλειά ,και δεν είμαι γιατί το μυαλό μου είναι στο τριήμερο ,έχει ήδη μπει στο πλοίο ,έχει φτάσει και σχολιάζει το ξενοδοχείο που θα είναι γεμάτο από φίλους (και φίλους-φίλους ,όχι φίλους φίλων ) . Έχω καιρό να κάνω κάτι τόσο για μένα και δεν μπορώ να πω πως καταφέρνω να κρύψω την χαρά μου – να λένε πως έχεις πρωθυπουργό Σαμαρά και να συνεχίζεις να χαμογελάς.


Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα – έχω εμπιστοσύνη στα χρόνια που ήμουν νομάς – τα πάντα θα είναι έτοιμα σε λεπτά και θα ξεχάσω δύο-τρία πράγματα ,έτσι και αλλιώς. Ελπίζω να ξεχάσω και μένα κάπου (βαρύγδουπο ), και να ξεχαστώ .


Trying to get my hands clean in dirty water

Ask me no questions

'i'll say,
can you see, it's not about hope,
it's not about truth,
don't be naive


Είμαι στο νοσοκομείο και η θεία μου είναι στα τελευταία της. Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον ,αλλά εγώ της μιλάω και της χαϊδεύω τα μαλλιά . Η θεία μου με έμαθε να παίζω τάβλι ,να βρίζω, και να παίζω τάβλι βρίζοντας . Είναι ο μόνος ,από τους εδώ συγγενείς, που έβλεπα ταχτικά, μένουμε και τρία λεπτά με τα πόδια.


Και ενώ κάθομαι και σκέφτομαι όλα αυτά , μαζί με τις τύψεις μου που δεν της είχα δώσει την προσοχή που ήθελα τελευταία (έχω ένα βουνό από τύψεις , κάποια στιγμή με αυτές του τελευταίου χωρισμού νομίζω ξεπέρασα το Everest ) έρχεται η ξαδέλφη μου και μου λέει «Ξαδερφούλη , έχει σκιστεί τελείως η βερμούδα που φοράς, το ξέρεις ;» .Αν ήμουν σειρά ,θα ήμουν dramedy.



they said,
'ask him no questions , he'll tell you no lies'

It was the end of a hundred years

That took me by suprise.


Είχα βρει ένα όμορφο σπίτι στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας που ήδη μένω. Ήταν σχεδόν σίγουρο πως θα μετακομίσω εκεί. Δεν θα μετακομίσω τελικά – η μέλλουσα σπιτονοικοκυρά προτίμησε κάποιους που δεν είχαν παράλογες απαιτήσεις («θα ήθελα να το βάψετε») .


Πάντα συνδύαζα την μετακόμιση με καινούργια αρχή – και έχω κάνει τέσσερεις – πέντε τέτοιες. Ήθελα λοιπόν μια καινούργια αρχή τώρα , ακόμα και η σκέψη πως θα ξαναέφτιαχνα τα ντουλάπια μου με τάξη και σύνεση μου άρεσε . Τώρα που δεν έχω μια μετακόμιση, πρέπει να κάτσω να φτιάξω το σπίτι μου και να διορθώσω όσα έχω ήδη - τουλάχιστον και αυτό είναι αρκετά συμβολικό (για κάποιον που βλέπει μια μικρή τραγωδία κάθε φορά που πάει Μαρινόπουλο).


I am shy and mysterious
When I say my goodbyes
When I I part with the ones
I've come to love throughtout my life

Dismantle me tonight

and bury my arms right
Here on the other side
don't mind the rising tide
Watch as I gently lead
the both of us astray


Την Κυριακή αντίκρισα στο υπόγειο του εξοχικού μου ένα απαίσιο θέαμα – τα αμερικάνικα περιοδικά μου ,πληρωμένα με αίμα , ιδρώτα , κλεμμένα λεφτά από πορτοφόλια , να είναι σε ανοιχτές σακούλες, μέσα στο νερό και την υγρασία. Κάποια ήδη μουχλιασμένα ,άλλα που με λίγη προσπάθεια και χρόνο που δεν είχα ίσως τα έσωζα . Ήταν η μικρή προσωπική μου τραγωδία , σε μια μέρα που βγήκε η Χρυσή Αυγή πάνω ,που οι συμπολίτες μου (και εν μέρει και εγώ ) ψήφησαν πετώντας βελάκια σε πολιτικούς και όποιον πετύχω σταυρώνω.


Είμαι ακόμα το 13άχρονο που διάβαζε τις σαπουνόπερες τις Marvel και περίμενε και παρακαλούσε την περιπτερού να τα κρατάει γιατί ήταν μικρή η πόλη και δεν ήταν εύκολο να τα βρεις ,και έβλεπα και μένα ανάμεσα στους ήρωες να θεωρώ πως σώζω τον κόσμο (ή μάλλον θα τον σώσω όταν με το καλό ξεφύγω από εδώ). Και κάθε μέρα νιώθω πως θα χρειαστώ όλο και πιο πολλές υπερδυνάμεις για να κάνω κάτι όπως τα έχουμε κάνει .


I wanna be irreplaceable
I wanna be of use
I wanna be functional
I wanna give you peace

Things can only improve

We are just stood here
Waiting for the next great wound


Τις προάλλες ένας γνωστός , όχι κοντινός ,όχι πολύ φίλος ,με κάλεσε μαζί με κάποια άλλα παιδιά που ξέρω σπίτι του για την γιορτή του (θα κάνει barbecue ) . Μου είπε να φέρω και το plus one μου .Ενθουσιάστηκα ,καταχάρηκα έδειξα όλη την ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση που έδειξε ο Woofy την Πρωτομαγιά στο δάσος (όχι πολλά πράγματα δηλαδή) . Ναι , μεγάλωσα τόσο μες την υγεία ,που ακόμα και τώρα που έχω φίλους , σχέση , ανθρώπους να με αγαπάνε ενθουσιάζομαι σαν βλαμμένο σε κάθε ένδειξη φιλίας ,αποδοχής , κοινωνικότητας .


And we just can't wait to make more mistakes
And we just can't wait till the whole thing blows up in our face

Wouldn't it be nice

You know it seems the more we talk about it
It only makes it worse to live without it



Θα πάω να ψηφίσω στην πόλη που μεγάλωσα .Δεν ξέρω γιατί δεν έχω μεταφέρει τα δικαιώματα μου εδώ ακόμα, και δεν τρελαίνομαι στην σκέψη της ταλαιπωρίας που με περιμένει . ‘Έχω να πάω από τις προηγούμενες εκλογές νομίζω εκεί ,τις κανονικές ,όχι τις δημοτικές . Ρώτησα τότε περαστικό πώς να πάω στο σχολείο και δεν ήξερα τα ονόματα των δρόμων . Θα σταυρώσω ανθρώπους τυχαία, δεν θα ξέρω λογικά τους αντιπρόσωπους του κόμματος που θα επιλέξω .Θα πέσω και κατά μέσω όρο πάνω σε 2,5 συμμαθητές ,δύο θα έχουν φουσκωμένη κοιλιά , τα νιάτα που χάσαμε , «θυμάσαι ρε μαλάκα τι ωραία που περνούσαμε στο σχολείο» (δεν). Το βράδυ ,θα γυρίσω σε ένα σπίτι με ένα θυμωμένο ηλικιωμένο γατί και έναν απελπισμένο σκύλο (άντε ρε ,πάμε βόλτα επιτέλους ,που πήγες! ),και θα παρακολουθήσω την αλλαγή που δεν θα γίνει.


Θέλω να πάω και στο χωριό λίγο ,να δω τον κήπο μου και τα δέντρα μου .



But lets talk about it
Wouldn't it be nice

Le monde dans le monde

Met du monde à l'écart
Dis...


Κάθε Κυριακή εδώ και κάποιο καιρό έλεγα να πάω για φαί με κάποιους φίλους . Είχαν στέκι μια ταβέρνα στην Καλλιθέα και λάτρευαν το φαγητό εκεί. Και τους αγαπάω πολύ αυτούς τους φίλους. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα πήγαινα σήμερα.


Χτες έγινε μια έκρηξη στη ταβέρνα αυτή ,μια μικρή τραγωδία για τους φίλους μου ,μια μεγαλύτερη για την γυναίκα που πέθανε. Θα μπορούσα να είχα πάει τόσο καιρό. Θα μπορούσα να είμαι εκεί όταν έγινε η έκρηξη. Σαν να περνάει η ζωή μου και εγώ να περιμένω για νέα ,για ένα τηλέφωνο ,για τα πράγματα να πάνε καλύτερα, για να γίνουν καλύτερα όσοι αγαπώ.


Parlons de jours inouïs
Où le soleil couche avec nos vies
Où nos lèvres trouvent nos lèvres
Parlons de jours inouïs

In Germany before the war. (2)

I'm looking at the river


Μιλάω μετά το cinema και κάποιος κάνει αστείο για την χρυσή αυγή ,κάτι του στυλ «έχει ωραία παιδιά όμως». Δεν κρατιέμαι βγάζω μικρό λόγο ,βγάζω και όλο το φόβο μου για τα χειρότερα ,κάνω και ένα μικρό μάθημα ιστορίας έτσι να δείξω πως έχω διαβάσει και ένα βιβλίο παραπάνω. Βασικά όταν το κάναμε στο σχολείο και μετά διάβαζα και έβλεπα και τις ταινίες αναρωτιόμουν γιατί ο κόσμος που ήταν υπό διωγμό στην Γερμανία και κινδύνευε δεν έφευγε έγκαιρα, όταν είχαν εμφανιστεί τα πρώτα σύννεφα. Γιατί αν είσαι ομοφυλόφιλος ή Εβραίος να κάτσεις να υποστείς τους τρελούς καθώς αποκτούν δύναμη πάνω στη ζωή σου.


Τώρα νιώθω πως πρέπει τις αναιμικές ρίζες που έβγαλα στην Αθήνα να τις πάρω και να τις μεταφέρω αλλού , και αν πάω αλλού θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να ριζώσω , αν μείνω εδώ θα πρέπει να ζήσω με αυτή την απόφαση και με την ακραία δεξιά (σε όποιο διαμέρισμα της πολυκατοικίας και αν κατοικεί ).


But I'm thinking of the sea.

Push to add

Είμαι στο γυμναστήριο και τρέχω .Μου τελειώνει η μπαταρία από το mp3 ,άλλη μια μικρή τραγωδία για την ημέρα (έχουν προηγηθεί 3-4 μικρές και μια μεγάλη) . Τώρα θα αναγκαστώ να παρατηρήσω το περιβάλλον μου , να δω τον χώρο που μοιάζει σαν παιχνίδι τύπου τέτρις – πόσα όργανα μπορείτε να στοιβάξετε σε χ τετραγωνικά ; - να δω τον γυμναστή να πηγαίνει πέρα δώθε μέσα στην βαρεμάρα ,με το μπρίο και ζωντάνια zombie και βάλε , να δω και την διπλανή φοιτητριούλα που τρέχει και αυτή να προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα . Από όλα αυτά προτιμούσα την συντροφιά της κ. Hyvonen .


Φυσικά είναι και λίγο που δεν θέλω να μιλήσω σε άνθρωπο , τα απολύτως απαραίτητα . Εδώ είναι το θέμα , από μια βαρετή κατάσταση που είχα ,εστω με την εθνική κατάθλιψη , έφτασα να έχω πολλά μαζί . Σαν κάποιος να πάτησε το κουμπάκι “drama” . Δεν θα τον βρω τον ακατανόμαστο ; Θα του δείξω εγώ.


Drama!

Heavenly memories cut like a knife (part 6)

Carving its way through the remains of us


Γεμιστό κατσίκι για σήμερα , η προσωπική μου επανάσταση σε μια οικογένεια που έτρωγε πάντα ξεροψημένα αρνιά. Από τότε που ξεκίνησα το δικό μου σπίτι ,πάντα τρώω κατσίκι ,να θυμάμαι και τα χρόνια που έτρωγα αμνό και αυτά που γύρισε η ζωή μου στο ερίφιο. Και θυμάμαι πολύ τελευταία , όσο γερνάω τόσο με βαραίνει που δεν ξεχνάω, δεν έχω ανάγκη από τόση λεπτομέρεια (άσε που αν ξεχάσω θα είναι κάτι σημαντικό ,τα υπόλοιπα χαρτί και καλαμάρι , τι το θέλω στα 32 το μενού ημερήσιας εκδρομής στην Θεσσαλονίκη ;). Θα ξεκίναγα αλκοόλ για να ξεχάσω ,αλλά με τους νέους φόρους ούτε το ξύδι δε συμφέρει ,άσε που είμαι και δύσκολη ομάδα αίματος να βρω συκώτι .


Lately it seems everything that we touch
Gradually turns to the softest of dust


Περνάω και εγώ ένα παράξενο Πάσχα. Για μένα έτσι και αλλιώς η γιορτή πάντα ήταν περίεργη ,να σου λένε Χριστός Ανέστη και να λες «ότι πεις αδελφέ» , τώρα το περίεργα το έχουν κάνει όλοι σύνθημα, τρία χρόνια στην πρίζα και πριν από εκλογές. Μάλλον φταίει το Τσερνομπίλ , είχαμε φάει τότε ραδιενέργεια με τις χούφτες , καθαρίζαμε τις αυλές πριν το Πάσχα και από πάνω τα σύννεφα έλαμπαν.


We have revalued the worst parts in us
We have betrayed the delusion of trust
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns into piles of dust


Θα με πάνε σε λίγο βόλτα με αμάξι .Και με τον σκύλο . Θα ηρεμήσουμε λίγο , θα πούμε δύο μαλακίες και ελπίζω για λίγο να ξεχάσω ,να ξεχάσουμε όλοι μας. Παλιά εδώ έγραφα ότι με απασχολούσε ,έτσι για να κλαφτώ κάπου . Πια δεν θέλω να τα γράφω αυτά , αγαπημένο ημερολόγιο το έχω καταντήσει , απλά να αδειάζω λίγο μνήμη σε εξωτερικό αποθηκευτικό χώρο. Και όλοι χαρούμενοι θα συνεχίζουμε το προσωπικό μας δράμα , εκνευριστικό από μόνο του ,γιατί είμαι σαν σαπουνόπερα από πλευράς πλοκής ,φορτωμένος με storylines 20ετίας και βάλε.


But everything that you took from me
Was mine to give
And everything that you thought you gave
Wasn't there at all

I've been indoors for a century now

I'm dying, I'm dying to see sunlight
And when it shows we desolved in it
Like I used to do as a child


Χτες μια γειτόνισσα πελάτισσας μου στο τηλέφωνο έκανε «μπουμ» . Με είχε πάρει στο πλαίσιο έρευνας αγοράς – πόσο χρεώνετε αυτό το άλλο – και όταν μία τιμή δεν τις άρεσε άρχισε να με κατηγορεί για ο ένα ,για το άλλο ,για όλα τα δεινά της χώρας ,για τον μισθό της που έχει πέσει ενώ έχει διδακτορικό και είναι και σαράντα . Μόνο με κίνημα πατάτας δεν με απείλησε ,αλλά κακά τα ψέματα στο τσακ είναι. Κάποιες άλλες πελάτισσες είχαν σταματήσει κάποιον κάπως μελαμψό πελάτη , και τον απειλούσαν να φωνάξουν αστυνομία γιατί τους φάνηκε περίεργος και δεν τους έδινε τα στοιχεία του και είχε και σκυλάκι το οποίο μάλλον θα το έτρωγε κατά τη γνώμη τους . Ωραία περνάμε εδώ στο κέντρο , «κάθε Μάρτη, άντε βαριά Απρίλη αρχίζει μίαν Άνοιξη» ένα πράγμα, όρεξη να γράψω δεν είχα ένα μήνα, αλλά έβγαλε single η Hyvonen , πως μπορούσα να μην πω κάτι .


It gets terribly dark here,
it gets so terribly dark
It gets terribly dark
I put myself on fire if I find a spark

«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»

Χτες , περπατούσα χαρωπός, με το δώρο στο χέρι ( άμα έχεις αγάπη στην ζωή σου δεν έχεις πρόβλημα να το γιορτάσεις και τις μέρες που το γιορτάζουν όλοι ) και με πάτησε ένα αμάξι. Κάτι ανάποδο από το άσμα της Βιτάλη – οδηγούσε αφηρημένος και δεν είδε το φανάρι, και να το έβλεπε ,έτσι όπως πήγαινε σε ένα στενό όσο στενό γίνεται, σιγά μην προλάβαινε να σταματήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να με χτυπήσει και να βρεθώ λίγα μέτρα πιο πέρα. Αμέσως κατέβηκε από το αμάξι .έβγαλε διάγνωση «αφού σηκώθηκες καλά είσαι» και σηκώθηκε να φύγει. Σήμερα πονάω σε διάφορα σημεία του σώματος , αλλά πάλι καλά ,εξάλλου ζωή σημαίνει ένα smart της κακιάς ώρας που φρενάρει .

Su pequeña huella no vuelve más

Te vas Alfonsina con tu soledad,


Σάββατο βράδυ και ζω για πολλοστή φορά ένα τραγούδι των Stereo Nova. Αυτή τη φορά το «ένας φίλος απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα , κατά βάθος λυπάται μα δεν βλέπει και την ώρα που η ζωή του θα αλλάξει» . Είναι από αυτούς που ήρθαν με τη σχέση ,πακέτο ,με το παιδί από το σχολείο , σαν αδέλφια (σαν τους φίλους που πάντα ήθελα να έχω και ποτέ δεν κατάφερα να κρατήσω) .


Μέσα στο bar βαρύγδουπες συζητήσεις ,λίγο για την νέα ζωή, λίγος Βαρουφάκης , λίγο για το ποιοι θα ακολουθήσουν και πότε. Μετά βλακείες με την κοπέλα του , της ξεφεύγει κάτι στη φωνή. Ζηλεύω, το μέλλον του είναι αβέβαιο αλλά έχει και ελπίδες, το δικό μου σχετικά πιο σταθερό ,με την απαισιοδοξία μιας διαλυμένης πόλης. Φοβάμαι πως έχω ρίξει άγκυρα σε λίμνη που μετατρέπεται (χωρίς τον έλεγχό μου ) σε βάλτο. Σιγά-σιγά τους αρκετούς που έχουν φύγει ήδη θα ακολουθήσουν και άλλοι , με μένα να κλείνω την πόρτα.


Cinco sirenitas te llevarán
Por caminos de algas y de coral
Y fosforescentes caballos marinos harán
Una ronda a tu lado.
Y los habitantes del agua
Van a jugar pronto a tu lado

Someday soon we will forget this junkyard

Taking you with me
If you're going that way


Κρυφοκοιτάζω τις ζωές των ανθρώπων που άφησα πίσω μου, ας είναι καλά το φατσοβιβλίο. Γκρίζοι κρόταφοι ,ατσούμπαλα κουστούμια , πρόσφατοι γάμοι (δε νομίζω να έχει προλάβει κανείς το πρώτο του διαζύγιο ακόμα) , φωτογραφίες με μωρά . Βλέπω εκδρομές στο εξωτερικό , οικογενειακές ταβέρνες, συνεστιάσεις και χορούς με πολυεστέρα και αρραβώνες με αρνιά. Τα πρόσωπα ίδια με τα πρόσωπα των δικών τους που τα πήγαιναν σχολείο ,τα χαμόγελα οικογενειακής φωτογραφίας ,και εγώ να μην μπορώ να ξεκολλήσω) . Είναι σαν να βλέπεις ταινία , ένα παράλληλο σύμπαν που έχουν πάει όλα όπως περίμεναν να πάνε .


Althought I remember sunshine
the damage is done

Δεν ξέρω αν τους έχει πιάσει η κρίση ,αν η ζωή τους στην μικρή πόλη τους πιέζει , αν χαμογελάνε τρίζοντας τα δόντια μια και ο μεγάλος αδελφός πάντα σε βλέπει εκεί (ή έστω η γνωστή του γνωστού) . Και θα μπορούσα να μάθω πολύ εύκολα όλα σχεδόν με λεπτομέρειες ,στο μισό τηλεφώνημα οι συμπολίτες μου κελαηδάνε , αλλά αδιαφορώ για αυτό ,είναι η εικόνα που με νοιάζει.


.Δεν νομίζω πως θα είχα την ζωή τους ακόμα και αν είχα μείνει εκεί , πάλι με επιτραπέζια και σκύλο με φαντάζω και κάπως εκτός .Τις μέρες που η δουλειά μου και η ζωή μου και η Αθήνα με μπουκώνουν ρίχνω ένα βλέφαρο ,ίσως και ένα αχ-βαχ . Και μάλλον από την πέρα μεριά τις οθόνης να ακούγονται αντίστοιχοι ήχοι . Ελπίζω δηλαδή , είναι άσχημο να ίσε ο μόνος cyber stalker.


The images haunt me always.

So we're bound to linger on

Then love until we bleed


Είμαι σε ένα bar ,το ίδιο που έκανα πρωτοχρονιά πριν από δύο χρόνια και πριν από τέσσερα. Είναι μαζεμένη η παρέα και μου φαίνεται παράξενο λίγο που είμαι μαζί τους, μου αρέσει που θεωρούσαν την παρουσία μου αυτονόητη (μου είχε λείψει αυτό κάποιες χρονιές ).

Δεν παίζει η κλασσική dj , μετά βίας κρατιέμαι από το να πάω να ζητήσω να βάλει το panic των smiths ( hang the blasted dj ένα πράγμα). Φαίνεται να διασκεδάζει πιο πολύ με αυτά που βάζει από τους πελάτες του (πάντα κακό σημάδι) . Χάνομαι λίγο μέσα στο πλήθος ,είμαι χαρούμενος , πετάω καμιά εξυπνάδα που και που για να κάνω την παρέα να γελάσει , ρίχνω και καμιά ματιά στο δρόμο έξω από το bar. Γύρω μου χαμογελαστοί χαρούμενοι άνθρωποι (αν και ίσως για μέρα μόνο) .

Ένας φίλος μου στέλνει μήνυμα χρόνια πολλά γιατί άκουσε στο μαγαζί που παίζει morrissey ,το παιδί χαμογελάει πονηρά σαν παιδί που είναι ,εγώ χαμογελάω λίγο κουρασμένος σαν γέρος που έχει κάψει από την παραμονή τον εγκέφαλο του με 10 ώρες βαριά επιτραπέζια ((πέρασα ωραία παραμονή και πρωτοχρονιά)


Then fall apart in parts