Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

It was the end of a hundred years






That took me by suprise.


Είχα βρει ένα όμορφο σπίτι στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας που ήδη μένω. Ήταν σχεδόν σίγουρο πως θα μετακομίσω εκεί. Δεν θα μετακομίσω τελικά – η μέλλουσα σπιτονοικοκυρά προτίμησε κάποιους που δεν είχαν παράλογες απαιτήσεις («θα ήθελα να το βάψετε») .


Πάντα συνδύαζα την μετακόμιση με καινούργια αρχή – και έχω κάνει τέσσερεις – πέντε τέτοιες. Ήθελα λοιπόν μια καινούργια αρχή τώρα , ακόμα και η σκέψη πως θα ξαναέφτιαχνα τα ντουλάπια μου με τάξη και σύνεση μου άρεσε . Τώρα που δεν έχω μια μετακόμιση, πρέπει να κάτσω να φτιάξω το σπίτι μου και να διορθώσω όσα έχω ήδη - τουλάχιστον και αυτό είναι αρκετά συμβολικό (για κάποιον που βλέπει μια μικρή τραγωδία κάθε φορά που πάει Μαρινόπουλο).


I am shy and mysterious
When I say my goodbyes
When I I part with the ones
I've come to love throughtout my life

1 σχόλιο:

  1. Δεν πειράζει, κάνε μια μικρή ανακαίνιση στο σπίτι ε; Κάτι θα αλλάξει!
    Τραγωδία και Μαρινόπουλος γιατί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή