Straight to you

The light in our window is fading
The candle gutters on the ledge
Well now sorrow, it comes a-stealing
And Ill cry, girl, but Ill come a-running
Straight to you
For I am captured
Straight to you
For I am captured
Once again


Αυτό είναι το εκατοστό post . Άλλα τόσα πάνω κάτω στο άλλο blog. Κοιτάζοντας τα ,με πιάνει μια ελαφρά τάση για αυτοκριτική . Και το βασικό ερώτημα – σταθερό : γιατί γράφω; Δεν με θεωρώ ταλαντούχο στην γραφή – ούτε προσφέρω κάτι ,δεν λέω κάτι καινούργιο. Δεν επικοινωνώ ιδιαιτέρα με τους αναγνώστες μου μέσω σχολίων , όσο και να εκτιμώ τις δύο γραμμές που μου αφήνουν κάποιες φορές. Και αν και επικοινωνώ με τον άνθρωπό μου μέσα από εδώ με τον σύντροφό μου - έχουμε ευτυχώς καθαρή ,συχνή ,καθημερινή επικοινωνία με άλλα μέσα. Εξάλλου ό,τι λέω εδώ θα μπορούσε να είναι σε ένα από τα mail .


Gone are the days of rainbows
Gone are the nights of swinging from the stars
For the sea will swallow up the mountains
And the sky will throw thunder-bolts and sparks
Straight at you
But Ill come a-running
Straight to you
But Ill come a-running
One more time


Νομίζω ότι γράφω για να εκφράζω δημόσια τι νιώθω τελικά . Γράφω για να είμαστε το ερωτευμένο ζευγαράκι της παρέας – αυτό που κάθετε αγκαλιά στο ακριανό τραπέζι ,και ανάμεσα σε φίλους δείχνει την στοργή του . Ή σαν αυτούς που στην σύντομη διαδρομή του μετρό στηρίζονται ο ένας πάνω στον άλλο. Γράφω γιατί είμαι ερωτευμένος μαζί σου.


Heaven has denied us its kingdom
The saints are drunk howling at the moon
The chariots of angels are colliding
Well, Ill run, babe, but Ill come running
Straight to you
For I am captured
Straight to you
For I am captured
One more time