Χάρτινο το φεγγαράκι

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι


Μιλούσα για σένα σε φίλο που είχα καιρό να δω . Ήμουν πολύ περήφανος . Του έλεγα για το πόσο όμορφος, έξυπνος , γλυκός ,στοργικός , για το πόσο τέλειος είσαι, και πόσο λίγο το καταλαβαίνεις. Για το πόσο σκληρά κρίνεις τον εαυτό σου – αιχμηρή αντίθεση με την επιείκεια που δείχνεις για τους άλλους. Πως βοηθάς χωρίς να φωνάζεις , πως είσαι εκεί για όποιον σε έχει ανάγκη ,πως ταλαιπωρείς τα μαλλιά σου , πως με κάνεις να φαντάζομαι το μέλλον μαζί σου . Του έλεγα για το πόσο παιδί είσαι , με την παιδική - χωρίς λόγο -ενοχή μερικές φορές . Πως με ξαφνιάζεις με την τρυφερότητά σου .

Και ενώ έλεγα όλα αυτά με πήρες τηλέφωνο ,και χαζογελούσα μπροστά στον φίλο μου.


Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά