Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει αόρατος θίασος να περνά

την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.


Εγώ για μία ακόμα φορά την Κυριακή θα ψηφίσω εσένα. Θα σου δείξω πάλι την εμπιστοσύνη μου και την αφoσίωσή μου. Θα σε δαγκώσω λίγο στο λαιμό , θα σου σφίξω το χέρι και θα προχωρήσουμε μαζί. Άντε να αναλάβω εγώ την οικονομία - είσαι σπάταλο - και τις μουσικές επιλογές (μερικές φορές με τρομάζεις). Όσο για το άσμα - δεν θα μπορούσα παρά να το βάλω ,μέρες που είναι (είμαι ένα cliche με δύο πόδια και δύο χέρια)


κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,