Restless

Nothing like a belly full of stitches to let you know you’re alive
Nothing like the leash of limitation to make you wanna try
Nothing like a dandy fortune teller to rush the next goodbye
Nothing like a naïve girl who’s wide sad eyes say
Why?
Why?
Why?


Από μακριά ακούω τον ντόπιο λαϊκό βάρδο να σκοτώνει έναν Μητροπάνο . Γάμος .βαφτίσια ..κάτι και στην κοσμική ταβέρνα έχει κόσμο. Παρασύρομαι και εγώ ,σιγοτραγουδώ με χαζό παράπονο . Έχω χρόνια να πάω σε ρεμπετολαϊκό μαγαζί – πάνω κάτω από τότε που πολλές ταυτόχρονες κυκλοφορίες βιβλίων με ανάγκασαν να δουλέψω σαν φοιτητής ένα Σάββατο για τον λογαριασμό της ΔΕΗ σε ένα τέτοιο . Τον σκοτώνω και εγώ ανελέητα τον Μητροπάνο . Και τον Διονυσίου . Ούτε καν στην Πίτσα Παπαδοπούλου δεν σταματάω ,πρέπει να είναι και παραγγελιά , «Κ έχω το φως να καίει ,για να δεις πως δεν κοιμάμαι ..» . Έχω ντέρτια φαίνεται ,νεύρα ίσως λίγο .


Hug me.

Touch me

Hold me down

Until I can’t resist

Cause I have been so restless,

Restless

And I am tired of this.


Κακά τα ψέματα – το μόνο που με εμπνέει να γράφω είσαι εσύ . Λοιπόν , σου ζητάω ,πολύ ευγενικά , και παρουσία ευγενέστατου κοινού , όλοι κύριοι (και δύο κυρίες από όσο ξέρω, έξω η Ελ. και Χ. δεν νομίζω να διαβάζουν άλλες γυναίκες το blog ) να μου φτιάξεις την διάθεση . Την Παρασκευή γερνάω επισήμως ένα χρόνο ακόμα, και για το καλό σου ,δεν θέλω να κάθομαι να γράφω δακρύβρεκτα μελαγχολικά post εδώ , ούτε να βάλω να παίζει Τσανακλίδου ( μην πω θα εμπιστευτώ Donna για μουσικές επιλογές ) . Θέλω να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου βάσει του συμβολαίου μας και να με κάνεις χαρούμενο όπως μόνο εσύ μπορείς . Σε αντίθετη περίπτωση και εσύ και πολλοί άλλοι θα υποφέρουν με μονολόγους για ρούχα που δεν είμαι σίγουρος σε πιο πρόγραμμα πλυσίματος να τα βάλω και κάποιον από Manchester να εύχεται στραβά γενέθλια .

Hug me.

Touch me

Hold me down

Until I can’t resist

Cause I have been so restless,

Restless

And I am tired of this.