Αν είμαστε έτσι καλά

μ' αυτή την αγάπη
που πότε σωπαίνει
και πότε μιλά
Μπορούμε να μπούμε
σε πλοία και τρένα
να δούμε πολλά ή κανένα


Ξέρεις δεν είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Κάθε άλλο . Ίσως ήμουν αισόδοξο παιδί ,αλλά την αισιοδοξία μου την έχασα νωρίς . Λίγο σαν ηττοπάθεια, λίγο σαν ρομαντισμό που τον άφησες έξω από το ψυγείο για πολλές μέρες και πήρε άσχημο χρώμα , η απαισιοδοξία μου ήταν σταθερή αξία μου . Μετά από κάθε ,έστω και μικρή ,νίκη κοίταζα πίσω μου, σίγουρος πως ένας ογκόλιθος θα με ακολουθεί ή πως η γέφυρα θα αρχίσει να πέφτει κάτω από τα πόδια μου .


Αν είμαστε έτσι γεροί
και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
Υπάρχει ένας χρόνος
στ' αλήθεια μεγάλος
να ζει για τον έναν ο άλλος


Ξέρεις μπορεί να είχα μια πιο χαλαρή εικόνα στην αρχή της γνωριμίας μας , αλλά δεν περίμενα ό,τι ακολούθησε. Μόλις έχω μαζέψει τα ρούχα μου - τρεις μέρες θα είμαι στο φυσικό μου χώρο με την θαλασσά μου και τα δέντρα μου και το χώριο μου. Νιώθω σαν να έχουν αφήσει για πρώτη φορά να έχει αναπτυχθει ο ρομαντισμός μου χώρις να τον κλαδέψουν στην μορφή που τους βολεύει. Και πάω εκεί σαν να έχω κερδίσει , έστω και δεν είναι νίκη χωρις τις δυσκολίες της,έστω και αν είχα πει πως θα χάσω. Σε έχω συνέχεια στο μυαλό μου .


Αν είμαστε έτσι ζεστά
και κάνουμε αστεία
στη μέση του δρόμου
στον κόσμο μπροστά
Δεν ξέρω τι άλλο
μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει μα κερδίζω


θα χάσω είχα πει μα κερδίζω