Can you follow me

Swim and sink into
Early morning mercies


Από τα σταθερά μου όνειρα : η καινούργια αρχή. Να έχω την ευκαιρία να κάνω ότι έκανα λάθος σωστά αυτή τη φορά, να μη γαμήσω ότι καλό έχω στη ζωή μου (μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος ,στις ενοχές μου έχω πολλές λεπτομέρειες ) .


Οπότε είναι η καλύτερη ευχή (για μένα πάντα) είναι μια καλή συνέχεια , από ένα μέτριο προς κακό pilot να πάμε σε μία ποιοτική season . όχι καινούργιοι φίλοι , να τα βρω με όσους έχω χάσει , όχι νέα πράγματα στην δουλεία ,όσα πήγαν καλά το 11 να πάνε καλύτερα τώρα , να παραμείνει το cast πλήρες και υγειές (όχι άλλες απουσίες ) . Άσε που και μετά τα τριάντα είναι δύσκολο να κάνεις καινούργια αρχή (το τραγούδησε ο Δεληβοριάς άρα ισχύει).


Until I rest on lawns of dawns
Can you follow me

it won't be that far

Καθώς η χρονιά τελειώνει έχω την αίσθηση πως φέτος εκπλήρωσα τους στόχους που είχα βάλει. Πριν λίγο πήγα να τους κοιτάξω , είδα πως δεν τους είχα γράψει στο blog όπως υπέθετα (περίεργο ,στόχοι νέας χρονιάς είναι κάτι εξίσου βαρυασήμαντο με τα υπόλοιπα που γράφω ). Θα πω γενικά λοιπόν πως τα κατάφερα πάνω κάτω ,άντε να έπεσα έξω σε ένα δύο πράγματα. Με προβληματίζει το τι θέλω από το επόμενο χρόνο , αλλά κάτι θα βρω να θέλω .

Song for the Unification of Europe

Το καλοκαίρι μετά τις πανελλήνιες (ίσως το πρώτο καλοκαίρι της υπόλοιπης ζωής μου ) είχα κανονίσει να πάω μόνος στις Βρυξέλλες διακοπές. Από την μία φοβόμουν πως δεν θα χωρούσα ή δεν θα ήμουν δεκτός σε κάποια παρέα στην Ελλάδα για να πάω μαζί τους διακοπές . Από την άλλη ήταν μια περιπέτεια, και αγαπούσα εκείνη την περίοδο τόσο πολύ την Ευρώπη (πληροφοριακά πέρασα υπέροχα) . Τελείως ιδιοτελής αγάπη βέβαια , πίστευα πως εκεί είναι η ελπίδα , το καλύτερο μέλλον , η αλλαγή της χώρας μου προς το καλύτερο , η μελλοντική μου ζωή. Δεκατρία χρόνια μετά πρέπει να παραδεχτώ πως έκανα λίγο λάθος (μάλλον πολύ). Δεν αλλάξαμε ή δεν αλλάξαμε αρκετά ή δεν αλλάξαμε προς το καλύτερο . Το πίστη , ελπίδα αγάπη έμειναν στο “song for the unification of Europe” .Και εγώ έμεινα εδώ.

Well I just touched down today

Sorry for the delay
Oh turbulance and misconnections


Χτες είδα μια κοπέλα να τρώει ξύλο στο δρόμο από τον φίλο της. Ήταν δεν ήταν 16 ,ο γκόμενος γύρω στα 18 , και ο κόσμος να κοιτάζει από απόσταση. Τον ρώτησα τι συμβαίνει, έκανε το μάγκα σαν κάθε οξύθυμο κόκορα , κοίταξε τον Woofy λίγο που τον έβλεπε στραβά και σταμάτησε λίγο . Η κοπέλα ντρεπόταν , παρακάλαγε να ανοίξει η γη να την καταπιεί (είμαι σίγουρος πως κατηγορούσε και τον εαυτό της για όλα αυτά ). Έφυγα χαζοπερήφανος ,κοκοράκι και εγώ εν μέρη που γενναία είχα πράξει το κοινωνικό μου καθήκον.


Everything's the same
Or maybe just a little worse


Σήμερα στο facebook , ένας παλιός συμφοιτητής έλεγε πως όσοι "παίρνουν κρέας στον κώλο δεν πρέπει να έχουν πολιτικά αξιώματα ,δεν είναι άνθρωποι" , ενώ άλλος (συμφοιτητής και αυτός , άσχημο συνάφι είμαστε ) ξεφώνιζε έναν κύπριο πολιτικό. Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα, μάλλον δεν είχα τον Woofy εκεί να νιώθω ασφάλεια.


It's weird to be back
Oh it's weird to be back home

You Come Through

"We come to love ,not by finding the perfect person ,but by learnign to see an imperfect person perfectly" .το άκουσα στο τελευταίο being Erica και μου άρεσε/ταίριασε.

Walking aimlessly

In blue hours of dawn
Before the day rushes on


Πριν κάποιες μέρες έκλεισα πέντε χρόνια στην Αθήνα. Δεν το πήρα χαμπάρι συγκεκριμένη μέρα, ξέχασα και τα γενέθλια της ξαδέλφης που ήρθε στον κόσμο την ίδια μέρα ,το θυμήθηκα μετά . Δεν θα πω πως δεν κατάλαβα πως πέρασαν αυτά τα πέντε χρόνια ,ειδικά τα πρώτα δυο-τρια τα έζησα μάλλον έντονα. Από την άλλη πλέον μέσα στην όλη κοινωνική αναταραχή και δυστυχία εγώ είμαι καλά (αυτό επανάληψη τρεις φορές κάθε πρωι – ΜελενεΔημητρηΚαιΕιμαιΚαλαααα – μία λέξη ) .


Αυτό το Σάββατο που από την στιγμή που γύρισα από δουλειά μέχρι που κοιμήθηκα ήμουν ανάμεσα σε φίλους (ουσιαστικούς φίλους και τον σύντροφό μου και όχι ανθρώπους που βρίσκονται στην περιοχή σαν ζωντανό background). Μου πήρε ουσιαστικά πέντε χρόνια δηλαδή να φέρω την ζωή μου στο ίδιο σημείο που την είχα παγώσει όταν έφυγα από πάνω. Μακάρι να κρατήσει.


In the black out of light
I found a rhyme on hope

Coalitions

These are the circles in which
I have been walking 500 laps every second


Το ζευγάρι που άκουσε τα άσχημα νέα προχτές είναι συχνά πυκνά εδώ . Με συγκρατημένη (αν και αβάσιμη) αισιοδοξία αντιμετωπίζουν το όλο θέμα . Μου αρέσει πως στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Σχεδόν αξίζει η όλη επιπρόσθετη κούραση για να τους βλέπω έτσι μαζί. Εγώ παίζω τον άχαρο ουδέτερο ρόλο του ρεαλιστή .Κλεφτά ζηλεύω λίγο τη σωματική πλευρά της υποστήριξης , είναι κάτι λίγο ξένο σε μένα. Ίσως για αυτό είμαι ρεαλιστής και αυτοί αισιόδοξοι.


These are the vessels in which
I have been crashing 500 times every second

Never known as a non-believer

Farther down the path was a mystery
Through the recess the chalk and numbers
A boy bumped into the won-won-won-wonderful


Ξενυχτάω στην δουλειά . Δεν είναι για καλό ,και είμαι εξαντλημένος ,δεύτερη μέρα στην σειρά που ο ύπνος είναι πολύ λίγος. Η έστω δεν έχω αρκετές αϋπνίες . Είχε όλα αυτά που δεν συμπαθούσα αυτή η Κυριακή . Ξύπνησα πολύ νωρίς ,με τηλέφωνο ,χωρίς πρωινό, σε κρύο κρεβάτι , είπα άσχημα νέα σε φίλους, δούλεψα πολύ ,παντού άκουγα για τον γάμο Σαμαρά Παπαντρέου – δεν το θέλω ,θα τον πάριες , άλλα λόγια πέστε ρε παιδιά – μέχρι και ο γαστρονόμος είχε βαρετές συνταγές. Κατεστραμμένη Κυριακή και εδώ που τα λέμε δεν είναι η Δευτέρα μέρα να τις έχεις εμπιστοσύνη για κάτι καλύτερο .Μέσα στην όλη κακουχία , εδώ που φιλάω σκοπιά ένα πράγμα λίγο πριν το γερμανικό ,νεκρανάστησα και το blog, έτσι να έχουμε να λέμε . Αντανακλαστικά εδώ γυρνάω όταν κάτι δεν πάει καλά . Ακούω το Smile των Beach Boys με πάθος και ελπίδα η ζωή που κουτσά στραβά ζούμε να θεωρείται αριστούργημα σε 40 χρόνια που θα βγει επίσημα στην κυκλοφορία. Μπροστά μου έχω το δίλλημα ύπνος μια ώρας ή ολονυχτία . Μου έχω εμπιστοσύνη να μείνω ξύπνιος ;


All fall down and lost in the mystery
Lost it all to a non-believer

Σάββατο βράδυ σ' ένα κλαμπ στο χάος

Πρέπει να ετοιμαστώ να βγω (γιατί είναι Σάββατοβαδυσαββατοβραδυ) και βαριέμαι όσο δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια (με ξυράφι ίσως και πάλι θα αφήσω κάτι έξω).Τα ένστικτά μου , μου λένε να γίνω ένα με το πάπλωμα , να φάω κάτι βαρύ ,με λίπος , και να ξυπνήσω το καλοκαίρι. Ο σκύλος μου πάλι μου λέει γουφγουφγουφ και βόλτα .Χασομερώντας στο net πέφτω πάνω στο blog μιας παλιάς συμμαθήτριας. Γράφει καλά (ζηλεύω λίγο ) ,την παίρνω ένα τηλέφωνο , λέμε μια από τα κλασσικά (μου λείπεις σε λείπω ) , ακούω για γάμους – παιδιά – βαφτίσια (οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια ένα πράμα ) και είμαι έτοιμος να βγω για να δείξω πως ζω ακόμα (λίγο) .


έλα να φύγουμε μαζί γιατί

Feels so good

Είμαι σε βαφτίσια που δεν κατάφερα να αποφύγω γιατί η μάνα μου ξέρει να παίζει με το ενοχικό μου αριστουργηματικά. Η τελετή τόσο φτωχονεοπλουτίστικη και τόσο μακριά από οποιαδήποτε θρησκευτικότητα που θα με έκανε άθεο και να μην ήμουν ήδη. Στο τραπέζι μετά είμαι μόνος μου ανάμεσα σε τέσσερα ζευγάρια, η αδελφή μου δεν ήρθε . Δεν ξέρω αν η ξαδέλφη μου το κανόνισε να είναι έτσι τοποθετημένα ,αλλά αποτελούν μια εξελικτική εικόνα της δυστυχίας ενός γάμου .


Δίπλα μου οι σχετικά νιόπαντροι , διαχυτικοί , χαρούμενοι μοιάζουν να έχουν ένα κοινό αστείο που δεν μοιράζονται. Αμέσως δίπλα τους ο γάμος που έχει περπατήσει λίγο . Ο σύζυγος με απλανές βλέμμα από ανεργία , η κυρία του δίπλα να φροντίζει το παιδί , να κρατάει το χέρι του με την προσήλωση σε μια καλή εικόνα έξω και με κούραση στο βλέμμα , την περιμένεις να εκραγεί σε κάνα χρόνο . Οι δίπλα τους δεν προσπαθούν πια καθόλου , δεν μιλάνε μεταξύ τους , κάτι μάλλον καλύτερο από τους τελευταίους του τραπεζιού . Ο κύριος στα σαράντα πέντε με κάτι αστεία για σεξ και μιλάει για γκόμενες και η κυρία τον κοιτάζει με τρυφερότητα εκδοροσφαγέα.


Δεν ξέρω ,και δεν νομίζω να μας τοποθέτησε τόσο πετυχημένα , όχι και τόσο λαμπρή ξαδέλφη . Μιλάμε για άνθρωπο που δεν μας αφήνει κοντά στα παιδιά γιατί έχουμε ζώα σπίτι , φωτεινό μυαλό , πολιτισμένο. Εξάλλου την απασχολούσε πιο πολύ το να τραβάει video οικογενειακής ευτυχίας με τον σύζυγο και της σαμπάνιες που άνοιγε . Σίγουρα όμως , πολύ πιο ενδιαφέρον θα ήταν το τραπέζι, αν είχα μπει στον πειρασμό να φέρω και το δικό μου έτερον ήμισυ. Δε θα είχα βαρεθεί τόσο πολύ ,κάτι θα ήταν και αυτό. Δεν πειράζει, απέφυγε το καροτομπίζελο και τα άπαντα των ζουζουνιών (αν και ο dj σε μια ομολογουμένως εμπνευσμένη στιγμή έβαλε το S&M της Rihanna ,εμπνευσμένη επιλογή για το κοινό που είχε , ίσως ήταν meta-σχόλιο )


But chains and whips excite me

Πότε πετάει πότε περπατάει

Και πότε σούρνεται στους δρόμους και με κυνηγάει


Την Πέμπτη θα πάω σε μια ακόμα συναυλία Αρλέτας , Ηρώδειο αυτή τη φορά. Όσο γραφικός και αν φανώ δεν μπορώ να λείψω, είναι μάλλον εθισμός στο πόσο καλά με κάνει να νιώθω. Πάντα έτσι ήμουν ,είχα ανάγκη από κάποια να τραγουδάει για να λέω πως χάρηκα την έξοδο ,το σαββατιάτικο στήσιμο στο bar το έχω αγγαρεία . Εξάλλου τίποτα δεν τελειώνει πριν βγει να τραγουδήσει μια ευτραφής κυρία , όχι; Εθνικό πένθος ,εθνική σχιζοφρένεια και τελευταίες μέρες της Πομπηίας όλα μαζί στο mixer.


Γωνία συμπληγάδων και γκρεμού
Να κάνουμ' ένα ταξιδάκι

Time, melting fast

It's a huge carnaval
In my chest


Η Κατερίνα με ρώτησε τι ήθελα να μου φέρει από Θεσσαλονίκη . Απάντησα μέσα στην ειρωνεία – το 98, το 99 , το 00, το 01, το 04, και το 05. Το 02 και το 03 ήταν κάπως άσχημα ,αλλά ποιος τα θυμάται τώρα; Ήρθε λοιπόν και την είδα και είπα πως δεν έχει αλλάξει ,και ας είχε αλλάξει και είπε πως δεν είχα αλλάξει αν και ήξερα πως είχα.


I'm leaving tonight
Here comes the chuchu, come on
Steaming to you through the gone times


Κάτσαμε τρεις ώρες και ήπιαμε, είπαμε τις παλιές μας ιστορίες ,είχαμε πολλές μαζεμένες. Και κάθε ιστορία ήταν λίγο διαφορετική από την προηγούμενη φορά ,λίγο την άλλαζε η μνήμη, λίγο ήμασταν και πιο έτοιμοι να πούμε όσα δεν λέγαμε τότε. Πέρασαν τα χρόνια, η ώρα ,έφυγε ξανά για πάνω , γύρισα σπίτι .


Time, floating fast
In the odd world
The rain is pouring memories from my past


Τις τελευταίες βδομάδες ήρθαν στην πόλη τρεις άνθρωποι που ήταν κοντά μου στο παρελθόν. Δύο μάλιστα μόνιμα. Δεν έχουμε βρεθεί. Δεν θα βρεθούμε σύντομα όπως το κόβω . Θα ήθελα να δω ίσως λίγο από την παλιά μου ζωή. Άλλο που γυρίζοντας σπίτι έσφιξα την τωρινή μου ζωή μέχρι να αποκτήσει ένα υγειές μπλε χρώμα πνιγμένου. Καμία σχέση.


Nostalgia locomotive
It gives you a hell of a ride

It's The End Of The World

As we know it.


Μου φαίνεται πως δεν έχω γράψει για χρόνια , σαν να μην είχα ξεκινήσει ποτέ να γράφω. Μετά από έναν τσακωμό τον Αύγουστο ,έβραζα ,έφτυνα post για λίγες ώρες. Μετά τα βρήκαμε, μου πέρασε , το ξέχασα. Για λίγο καιρό κιόλας δεν ήθελα να μπαίνω στο ιστολόγιο, μου μύριζε νεύρα.


Πέρασαν δυο μήνες , και είμαι σε μια σταθερή κατάσταση . Ο ουρανός θα πέσει όπου να ναι πάνω στα κεφάλια μας, οι ειδήσεις εξίσου αχνώδεις , το βρίσιμο από έξω σταθερό (όλοι χρειάζονται μια αποδιοπομπαία κατσίκα ) . Το οικονομικό μου μέλλον είναι να αιμορραγώ σε φόρους για να διατηρώ ότι έχω πάρει από τους γονείς μου , έχω δουλειά ευτυχώς που την αγαπάω κιόλας . Είμαι ακόμα δηλαδή ένας «πάλι καλάς» που αμφιβάλει για πόσο καιρό θα το λέει ακόμα.


And I feel fine.

Raindrops on roses and whiskers on kittens

Bright copper kettles and warm woolen mittens


Φρουί Ζελε Γιώτης. Pj. Σωτηρία . Nico . Το χωριό . Κατερίνα. Κατερίνα. Deewii. Το σπίτι μου. Οι πίνακες στο σαλόνι. Το καλοκαίρι του 2000. Ελπίδα. Ο Moz στη συναυλία του 2002. O Woofy. Οι κυριακάτικες εφημερίδες στην πλατεία Καρπενησίου μαζί με παγωτό σόδα. Οι βραδιές κινηματογράφου σ την Ert3 όταν ήμουν 15. Dead Like Me. Martin Newell. Pram. Α. Η.Βασίλης. Κώστας . Βασίλης . Αντρέας .Βανίτα . Ντίνα. Μιχάλης. Πασπαλά. Estrella. C64 . Ψάρια από τον Κ. _______ .Τα δέντρα μου. Ο Φάρος. Νίκος. Αντώνης. Ο χειμώνας του 05. Η δουλεία μου. Eurythmics. Magnolia. Κοπερτί. Wow. Civ. Warlords. Mirage. Race for the Galaxy. Blitz. Τα λεωφορεία 7 , 69 ,72. Το καλοκαίρι του 98. Pixel. Το τρένο με τις φράουλες. Αρλετα. Δεκάλογος. Νίκος. Νίκος. Cave. Ντίνα. Πάνος. Πάνος. Λάμπρος. Κατερίνη. Κλείτου. Anna – Ane –Frida – Rasmus . Bjork. Prachett. Adams. Bsg . Psb . Glory to Rome. L5r 2000. Optimist. Reine Margot. Πόπη.Δημητρα. Hutterite Mile. Άγγελος. ΝΟΡ. Θανάσης. Λαμπρινή. Νέες μορφές. Κατερίνα. Μούτσης. Το τελευταίο πρωινό μπάνιο στις 6 το πρωί 16 Αυγούστου 2004. Fro. Fred. Λιλή. Ευσεβία Στεργίου. Creative Zen. Nokia 6600. Peace . 11.12. 30 Rock.etc.


When the bee stings
When the dog bites
When I'm feeling bad
I simply remember my favorite things
And then I don't feel so sad

Do you remember the late morning

I do remember that I already knew
it was the last time,
the last time for first positions
the last time you'll be mine


Δεν με πιάνει ο ύπνος. Είμαι βετεράνος στις αϋπνίες , το κρεβάτι να είναι άδειο και εχθρικό και εγώ να παίζω βαρελάκια με το μαξιλάρι. Είχα τσακωθεί από παλιά με τον ύπνο, συναντιόμασταν μόνο μια στο τόσο ,για λίγο ,σχεδόν τυχαία. Κατά διαστήματα αγκαλιές μας έφερναν πιο κοντά , τα λέγαμε, μετά πάλι δεν μιλιόμασταν ,μόνο τα απολύτως απαραίτητα ,ούτε δημόσιοι υπάλληλοι διορισμένοι από διαφορετικά κόμματα. Μόνο στα ταξίδια ο ερχόταν αμέσως. Από όρθιος σε αστικό μέχρι τρένο ,ήταν εύκολα τα πράγματα ,το εισιτήριο στο χέρι να μην με ξυπνήσει ο εισπράκτορας και τα μάτια να ανοίγουν στον προορισμό.


Do you remember the scars I showed you
the stories I told you
how I always said forever
when you aksed me to stay true


Απόψε λοιπόν σαν να έχω καρφωμένες οδοντογλυφίδες στα μάτια ,αν και αρκετά κουρασμένος δεν , άπλα δεν. Το μόνο που λείπει είναι ο Cave στο background “mercy seat|” και θα ήμουν στη 50άωρη ξαγρύπνια του 99 .Και στο στρώμα μου η αϋπνία με την σκέψη σου φασώνονται και μένα δεν με αφήνουν να κλείσω βλέφαρο.


do you remember when we forgot
how to smile at each other
to believe that the other
want only whats good for you

Crying when I empty my last bottle of chablis

They say the two of us are one


Θέλω να γραπώσω αυτό το καλοκαίρι με νύχια και με δόντια και να μην τελειώσει . Να είναι όλος ο χρόνος μπάνια σε ερημικές παραλίες με ένα μάτσο τουρίστες παραδίπλα να πίνουν μπύρες και τηγανιτά καλαμαράκια (φρέσκα ,όχι κατεψυγμένα ,ξέρω) και μαστιχωτό χταπόδι ξιδάτο και μεσημέρια να βράζει ο τόπος και εγώ σαν ιγουάνα να ρουφάω μέσα μου ζέστη και τα πιτσιρίκια να κάνουν σούζες με τα ποδήλατα και όλα να μοιάζουν εύκολα και οι συζητήσεις να είναι κενές για τις διακοπές που ήρθαν ή έφυγαν και για τις συναυλίες και τα θέατρα .Ας μην έχω σχολείο ή εξετάσεις τον Σεπτέμβριο ,θα στεναχωρηθώ όταν έρθει .


And there is musique in the air
When we're in love

Γενικά στη ζωή πολύ καιρό.

Μ' έκανες κι έβαλα
τέτοια φόρα σε ό,τι ανέβαλα


Το μόνο που με βεβαιώνει πως πήγα διακοπές είναι το μαύρισμα μου ,για όσο μείνει και αυτό δηλαδή ,και δυο-τρεις φωτογραφίες στο κινητό μου ,όσες χρειάζονται δηλαδή για να κοιτάζω. Ο προορισμός και φέτος ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων ,το αγαπημένο μου σπίτι στο αγαπημένο μου κεφαλοχώρι .


Το πενταήμερο (τόσες είναι οι διακοπές για μένα φέτος , είναι και η δουλειά μου αρκετά σχετική με το καλοκαίρι ) είχε όλα συστατικά που με κάνουν χαρούμενο . Είχε τον άνθρωπο μου ,θάλασσα , τα πιο γνωστά μπιφτέκια της εθνικής , τα δέντρα μου ,τον σκύλο μου να με εκπαιδεύει να ρίχνω το μπαλάκι (το έμαθα τέλεια , το έφερνε και το έριχνα με τις ώρες , είναι καταπληκτικός δάσκαλος) , εμένα να λέω κάθε πέντε λεπτά ότι δεν καταλαβαίνω πώς μένω στην τρύπα της Αθήνας όταν θα μπορούσα να ζω εκεί (άλλο που δεν θα είχα δουλειά και οι ντόπιοι είναι αρκετά ομοφοβικοί) . Και το σπίτι είχε μετατραπεί σε time capsule αμερικάνικης ταινίας . Κάθε καλοκαίρι κάτι θα ξεχνούσαμε, κάποιο περιοδικό ,κάποιο cd , ξεθωριασμένα μαγιό , ακόμα και παιδικά βιβλία που έχουν κιτρινίσει πια. Ίσως κιτρίνισα και εγώ λίγο ,πότε έγινε παλιό το «σαν ηφαίστειο που ξυπνά» που έλειωνα στο discman ?


Μ' έκανες κι έβαλα
τέτοια φόρα σε ό,τι ανέβαλα
γενικά στη ζωή πολύ καιρό.

We float.

We wanted to find love
We wanted success
Until nothing was enough


Κάπου ανάμεσα σε επικήδειους για τον προαναγγελθέντα θάνατο της Winehouse και τα μπάνια του λαού έκλεισα ένα ακόμα κεφάλαιο ,έφτασα στα βαρυασήμαντα 31. Χωρίς οργάνωση ,χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πλάνο , χωρίς dramah! (ούτε καν έγραψα εδώ !) και , ομολογώ, με κάμποση αγάπη γύρω μου . Πήγα θάλασσα ,κέρασα τους φίλους μου , βούτηξα στο νερό , άφησα το κύμα να με παρασύρει ενώ επέπλεα έτσι για να έχω και μια όμορφη εικόνα για το πώς θέλω τα πράγματα.


So will we die of shock?
Die without a trial
Die on Good Friday
While holding each other tight
This is kind of about you
This is kind of about me
We just kind of lost our way
But we were looking to be free


Είναι κρίμα να πεθαίνεις στα 27,ειδικά αν είναι να μιλάει για σένα όλος ο τύπος καλοκαιριάτικα (και να ξεθάβουν τος επικήδειους που έμοιαζαν έτοιμοι από καιρό ). Και είναι ωραίο να επιβιώνεις μέχρι τα 31 ,ειδικά αν τα καταφέρνεις καλύτερα από ότι περίμενες (πατ- πατ στην πλάτη , χάιδεμα στο κεφάλι ,καλό παιδί, μπράβο ).


But one day we'll float
Take life as it comes

Ain't no time to fall to pieces

I hear the rapture's comin'
They say He'll be here soon
Right now there's demons crawling all around my room



Ξεκίνησα να γράφω σε ένα άλλο blog ( wwww.serialquoter.blogspot.com )αποκλειστικά για σειρές και για tv . Είναι πολύ πιο εύκολο , και σχετικά πιο ευχάριστο από να αναλύω την κάθε μικρή μαλακιά της ζωής μου .


Όχι τίποτα ιδιαίτερο δηλαδή ,αλλά έτσι σε δουλειά να βρισκόμαστε. Και επειδή είναι κάτι εύκολο και καινούργιο ξερνάω post με ευκολία ,το δύσκολο φαντάζομαι είναι να γράφεις για καιρό ,για τους ίδιους χαρακτήρες και τις ίδιες καταστάσεις. Κατά έναν τρόπο είναι αξιοθαύμαστοι οι σεναριογράφοι σαπουνόπερας , δεν είναι εύκολη η δουλειά τους.


Το τραγούδι είναι σχετικά άσχετο επίσης , αλλά φαίνετε το κεφάλι μου (σχεδόν). Δεν θα καταλάβω αυτούς που κάθονται και ηχογραφούν μια συναυλία αντί να την απολαύσουν ,αλλά οκ. Κάπως έτσι προχωράμε ολοταχώς για τα σημαντικά του καλοκαιριού – στο μέλλον έχουμε μπάνια, γενέθλια ,ολιγοήμερες διακοπές , χρεοκοπίες και λίγο από καλοκαιρινή σαπουνόπερα με 30 somethings .


O, Children
This is where they come to take me away-
From here
I don't know what they mean

When the day is long and the night, the night is yours alone,

Sometimes everything is wrong.
Now it's time to sing along


Εσύ έχεις δύσκολο αφεντικό . Μέρος της εβδομαδιαίας επικοινωνίας είναι σχετικά με πόσο θες να μην τον ξαναδεις. Εγώ πάλι δεν έχω ένα αφεντικό ,έχω νιώθω χίλια ,και πάνω από όλα ένα κινητό που πρέπει πάντα να είναι ανοιχτό .Και αυτοί που έχουμε πάνω στα κεφάλια μας γίνονται όλο και πιο περίεργοι με τον καιρό και με την κρίση. Και κάθε φορά σκέφτομαι πως στο χειρότερα πάμε στο χωριό μου να ζήσουμε εκεί με τις ελιές μας, τον κήπο και το σκυλί . Όχι πώς θα το κάνουμε, αλλά έτσι ηρεμώ. Και γελάω λίγο ,δεν νομίζω πως θα μπορούσες ποτέ να προσαρμοστείς εκεί.


Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on

Keep on lifted

Don't be afraid when you
Walk through the dark
Just when you feel that
Your day fell apart


Πριν δώδεκα χρόνια περίπου πέρασα λοιμώδη μονοπυρήνωση . Πέτυχα όλες τις επιπλοκές που έχει το βιβλίο και έμεινα ένα μήνα νοσοκομείο. Ανάμεσα στον πόνο την ανορεξία και τον ύπνο ,το μόνο που έκανα ήταν να βλέπω mtv και να καθησυχάζω την μάνα μου που πίστευε πως τώρα με χάνει. Ένιωθα πολύ αδύναμος και πονούσα πολύ όταν έπρεπε να φάω. Σχεδόν συνέχεια είχα στα αυτιά μου το discman μου , το είχε κερδίσει η αδελφή μου σε διαγωνισμό των “goodys” (πόσο 90ς ;). Δεν είχα πολλά cd μαζί μου , έπαιζα συνέχεια το “Peace” των Eurythmics και το «Nightlife” των Pet shop boys.


Δεν ψόφησα τελικά (αν και από ότι μου είπαν οι θεράποντες το προσπάθησα ). Όταν φτιάχνω οποιαδήποτε συλλογή με τραγούδια θα βάλω τραγούδια από το “peace”. Κάποιο θα έχει το mp3 player , το κινητό ,το pc . Να πέφτει στο random ,όπως έπεσε πριν 15 λεπτά , να θυμάμαι όλη εκείνη την ιστορία (oh I can smile about it now but at the time it was terrible), πώς ήμουν στα 19 μου, και να λέω «υπάρχουν και χειρότερα βρε» .


Stay strong
Keep holding on
Clear skies ahead and the dark day is done
Keep on lifted

Days Will Pass

Here we are alas
How our days have come to pass


Στα πρώτα πέντε λεπτά στην παραλία είχα βρει ξανά τον εαυτό μου. Είχα βάλει τα ακουστικά μου ,είχα πιάσει το βιβλίο ,το διάβαζα λαίμαργα και άφηνα τον ήλιο να με ψήσει. Είχα ξεχάσει το άγχος όλης της εβδομάδας. Είχα ξεχάσει την Τετάρτη , είχα ξεχάσει την Πέμπτη που με ξύπνησαν στις 7 με το «μα καλά γιατί δεν έχετε ανοίξει ακόμα;» ,και την Παρασκευή που με είχαν στην τσίτα και ήρθαν όλοι τελευταία στιγμή . Στα είκοσι λεπτά με είχε πιάσει ο ύπνος .Κάθε χρόνο στο πρώτο μπάνιο (του λαού) με πιάνει , μου εξασφαλίζει μαύρισμα τύπου «ξεχασμένο από την μια μεριά τοστ».


Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να έχεις κάποιον να σε παίρνει από ο χέρι , να σε αφήνει να ανασάνεις λίγο ,να σου θυμίζει πως υπάρχουν και άλλα πράγματα (πιο σημαντικά).


hey brothers
sisters
lovers
you are all i need

Έλα κοντά μου.

Έλα κοντά μου.


Έλα κοντά μου.


Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από τον πονόδοντό μου .Το πιστεύω. Με έκανε να μην έχω όρεξη ούτε Βαρουφάκη να διαβάσω , του spoils να κάνω για το Game of Thrones στους μικρούς που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία ,ούτε τίποτα.


Την προηγούμενη βδομάδα το πιο σημαντικό πράγμα ήταν που αρρώστησε η γάτα μου. Μέχρι να γίνει καλά και να πάρει τα πάνω της θρήνος και οδυρμός . Το πέρασε και βαριά , ήταν και πολύ άσχημο να βλέπεις κάτι τόσο κοντινό σου να υποφέρει.


Πιο πριν ήταν μια πελάτισσα που μάλλον δεν έστεκε στα καλά της. Απειλές και εκβιασμοί και όλα τα υπέροχα μεσαιωνικά κατινίστικα που μου θυμίζουν πως είτε είσαι Αθήνα είτε επαρχία οι άνθρωποι είναι ίδιοι . Βάλε στρες ,βάλε να μιλάω με δικηγόρους , ένα ποίημα.


Και όμως το πιο σημαντικό σε όλα αυτά είναι που είσαι εσύ δίπλα μου να μου κρατάς το χέρι.


Απόψε.

Γιατί τούτος ο καιρός κάτι καλό θα φέρει

Έναν γνωστό μου τον χτύπησαν στο μετρό γιατί «δεν αντέχω να σε βλέπω ,ανακατεύομαι πούστη». Αυτός λέει πως δεν έγινε και τίποτα ,σιγά .


Στην κοσμική ταβέρνα – αγαπημένη στάση του Woofy ,να μυρίσει – ο κόσμος λιγοστός . Σε ένα τραπέζι κάθονται κυρίες με προσεγμένες κομμώσεις , διαβάζουν τον κατάλογο ευλαβικά , φαίνεται πως δεν έχουν συνηθίσει να υπολογίζουν τιμές . Μιλάνε όσο μπορώ να καταλάβω για την κρίση , και πως κανείς δεν υπολογίζει τους συνταξιούχους.


Το βράδυ στην παρέα η κοπέλα που πηγαίνει πιο συστηματικά στο Σύνταγμα (κάθε βράδυ ) δεν ξέρει ποιος είναι ο αρχηγός της Ν.Δ. Μουντζώνει πολύ και το ευχαριστιέται λέει. Άλλος αναρωτιέται «και που πάνε τι θα αλλάξει». Απαντάω «και αν δεν πάνε τι θα αλλάξει ;» ,αλλά εγώ δεν έχω κατεβεί καθόλου . Νιώθω συνέχεια κουρασμένος , θέλω να αρπάξω ένα βιβλίο να κουλουριαστώ στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ πάνω στις σελίδες.


«Είμαι ι Batida de Coco . Μου λείπει η Αρλέτα.»


γιατί θ' αλλάξει είτε θέλει, είτε δε θέλει...

Close my, close my, close my eyes

If I could turn the page
In time then I'd rearrange just a day or two



Η φίλη μου είναι στενοχωρημένη . Την κόβει το αν τα πράγματα θα είναι καλύτερα , θα γίνουν κάπως καλύτερα. Και είναι και πολύ έξυπνη για να της πω «ναι μωρέ ,μην ανησυχείς» . Δηλαδή της το λέω ,αλλά δεν πείθεται . Και δεν είναι η μόνη – όλοι νομίζω θέλουμε αυτό το καλύτερα να ακούσουμε. Μερικοί αρκούνται και στο μη χειρότερα βασικά. Και δεν είναι μόνο για την οικονομία ,είναι για την ζωή τις σχέσεις, τους φίλους ,μέχρι και για την ποδοσφαιρική ομάδα. Έχουμε μια γενική τάση για πτώση , σαν support group που περιμένουμε το πεντάλεπτο που θα αγκαλιάσει ο ένας τον απέναντι και θα κλάψουμε λυτρωτικά πάνω σε έναν ώμο ( ωραία ταινία το fight club ).


Πάλι το μυαλό μου πάει σε κείνα τα “it gets better” video μετά τις αυτοκτονίες τον έφηβων ομοφυλόφιλων . Εθνική ανάγκη σχεδόν , ένα 3λεπτό να μας λέει κάποιος την ιστορία του και μετά πως όλα βελτιώθηκαν (και αν τον πιστεύαμε λιγάκι θα ήταν όλα αληθινά).


Tell me lies
Tell me sweet little lies

In The Half-Light

See your shinning smile.


Είναι Κυριακή και είμαι με τον σκύλο και οι άλλοι με ποδήλατα και έχω μείνει μόνος ,να περπατώ στο δάσος . Δεν είμαι τόσο συνηθισμένος να μένω μόνος πια με τις σκέψεις μου ,οι και γενικά. Σκέφτομαι τόσα ,και αγχώνομαι και στρεσάρομαι, λες και όλοι οι άλλοι γύρω μου ,οι αγκαλιές και τα φιλιά να είναι αυτό που με κρατάει από το να αντιμετωπίζω τη ζωή. Και βάζω το μυαλό μου σε χαζά σενάρια και διαλέγω πάντα την κακή εκδοχή όταν φτάνουμε στο σημείο «εσύ αποφασίζεις» ,και πάλι καλά που ο Woofy τραβάει και με προσγειώνει . Το να μαζεύεις τα κόπρανα ενός σκύλου 30 κιλών είναι κάτι που σε φέρνει στην πραγματικότητα πολύ άμεσα. Μετά φτάνω τους υπόλοιπους και σταματώ και πάλι να σκέφτομαι.


See you smile once again.

I said let's all meet up in the year 2000.

Won't it be strange when we're all fully grown.
Be there at 2 o'clock by the fountain down the road.


Περιμένω , μικρό στήσιμο . Στα όρια του φυσιολογικού ,και το απολαμβάνω λίγο . Είμαι έξω από το μετρό και κοιτάζω απέναντι . Στον πρώτο όροφο ανοιξιάτικο πάρτι . Οι καλεσμένοι στο μπαλκόνι για κάπνισμα ,κοντά στην ηλικία μου και παίζει το disco 2000. Στιγμιαία ζηλεύω , πάντα νιώθω παραπονεμένος σε τέτοιες στιγμές , σαν να είμαι σε ένα ακόμα παιδικό μάζωμα που δεν με κάλεσαν . Μετά αποφάσισα πως δεν θέλω να με καλούν ,και όταν έχω προσκλήσεις και τώρα στα γεράματα έχω και μια δικαιολογία στο τσεπάκι. Μετά μου φεύγει , ξέρω πως θα περάσω καλύτερα εκεί που πάω (θα παίζει moz και μάλλον θα έχει και γλαδιόλες ) .


I would be living down here on my own
on that damp and lonely Thursday years ago.

Not for all my little words

You are a splendid butterfly
It is your wings that make you beautiful
And I could make you fly away
But I could never make you stay



Είμαι κλασσικά σε taxi ,βράδυ ,χαράματα. Ο οδηγός βαρύς και στο ραδιόφωνό dirty . Ξεφυσάει ταυτόχρονα με την Δημητρίου για κάτι χαρακτήρες , τρέχει ,καπνίζει. Μέχρι και από την μύτη βγάζει καπνούς. Χτυπάει το τηλέφωνο ,απαντάει με την μία.

Δυναμώνω την ένταση στα ακουστικά , αλλά και πάλι φωνάζει πολλές φορές «Ηρέμησες τώρα;». Μετά απειλές και βρίσιμο . Μάλλον αυτός δεν είχε ηρεμήσει . Φτάνουμε , κατεβαίνω . Θέλω να τρέξω να χωθώ μέσα σε αγκαλιά , να ακούσω μια σταθερή αναπνοή στο αυτί μου πριν κοιμηθώ.



Now that you've made me want to die
You tell me that you're unboyfriendable
And I could make you pay and pay
But I could never make you stay

Picture a house in the middle of the dunes

Picture a house in the middle of the dunes
with a porch overlooking the sea
Out on the board walk the light of the moon
is making you howl like a banshee


Ψάχνω ακόμα να βρω όνομα για το νέο μέλος της οικογένειας. Είναι δύσκολο να βρεις κάτι πρωτότυπο και ταιριαστό (πώς να βγάλεις moz ένα μόνιμα χαμογελαστό πλάσμα;) . Για την ώρα κάνω σχέδια στο μυαλό μου με τον noname σκύλο ,για βόλτες στην εξοχή , για αποδράσεις, για πρωινά Κυριακής οι τρεις μας έξω για εφημερίδες ,στην παραλία να πέφτει ατσούμπαλος πάνω μας και εμείς να γελάμε. Δεν θέλει και πολύ το μυαλό για να φτιάξει σενάρια.


Somewhere along the Pacific coast
is where you conceive to this notion
To finally stop running from pillar to post
in this very house by the ocean

For an unspoken count of years

For an unspoken count of years
will you lay dormant inside my heart
But worry not my trusted peers
for it is not long we shall be apart


Και μπήκε η άνοιξη , όμορφες μέρες και νύχτες. Είχα κλειστεί στην ρουτίνα μου , μάλλον από φόβο μην χάσω ότι έχω αποκτήσει τους τελευταίους μήνες , και δεν είχα πάρει χαμπάρι πως είχα αρχίσει να είμαι μίζερος. Μέχρι και εδώ τσιγκουνευόμουν τα λόγια μου ,ούτε ένα post τόσο καιρό. Βυθιζόμουν στη ρουτίνα , και άφηνα τις μέρες να με παρασύρουν χωρίς καμία αντίσταση .


Αλλά άνθισαν οι νεραντζιές και ξαφνικά ξύπνησα . Σήμερα μου προκαλεί έκπληξη πόσο είχα αφεθεί σε τόσο λίγο χρόνο (και που έκαναν οι γύρω μου υπομονή όσο είχα ενταχθεί στο cast του walking dead ) . Και ξαφνικά δίαιτες , βόλτες και ένας σκυλάκος που υιοθέτησα και ψάχνει όνομα (η γάτα μου καταστρώνει ήδη περίτεχνα σχέδια δολοφονίας , είμαι σίγουρος).


What am I to do on days like these
when I’ve lost all my comedy
I sit here and wait for the cooling breeze
to take me back to my family

Our time.

our time...pearls and sunshine


- Όταν δεν είμαστε μαζί μηρυκάζω της στιγμές μας, νιώθω την παρουσία σου . Δεν σταματώ να σε σκέφτομαι.


our time...rubies and rain


- Ένας ταξιτζής πήγε να μου την πει για την νεολαία που είναι συνέχεια σε καφέ και bar. Έβγαλα το λόγο που είχα ετοιμάσει μέσα μου για την γενιά του και τα σπασμένα της που θα πληρώνω. Το χάρηκα , και νομίζω πως ήμουν καλός.


our time...an axe and a forest


- Δεν προλαβαίνω να δω όλους τους ανθρώπους που αγαπάω , δεν προλαβαίνω να κάνω όλα όσα θέλω .


kept us all guessing-


- Στο μυαλό μου σε έχω με ένα μόνιμο πονηρό χαμόγελο.

You choose your side I'll choose my side

Let's go for a drive
See the town tonight
There's nothing to do but I'll unwind when I'm with you


Πριν λίγα χρόνια με το που θα διάβαζα κάτι που με ενοχλούσε, θα έβγαζα τα γυαλιά σαν άλλος Superman , θα ύψωνα την γροθιά μου στον αέρα , θα αναφωνούσα δυναμικά «Someone is wrong in the internet!» , το φλογοβόλο αγκαλιά και δώσ’ του . Πλέον δεν έχω ενέργεια για κάτι τέτοιο .


All my old friends, they don't know me now
Oh-oh
All my old friends, are staring through me now
Oh-oh


Θεωρεί κάποιος τα greeklish σαν εκφυλισμό της πατρίδος ; Κανένα πρόβλημα. Βλέπει η άλλη πίσω απ’ όλα το εβραϊκό – αμερικανό λόμπι ; Οοοοοοκ . Το σκάι πληρώνεται από Τουρκία για να ξεφτιλίσει την ιστορία μας ; Ότι πεις.


Μόνο τις προάλλες σε ένα πάρτι βαρετό, οικογενειακού τύπου πάρτι γενεθλίων είπα να εκφράσω την άποψη μου (σιγά που ήταν δική μου ,από το Μάτεσι κλεμμένη την είχα), ότι ο αθλητισμός είναι μια σύγχρονη μορφή παρασιτισμού . Αφού έπεσαν κυριολεκτικά να με φάνε (μια εργαζόμενη στους Ολυμπιακούς ,ένας αθλητής , ξέρω που να διαλέγω το κοινό μου ) , βρήκα λίγο από τον παλιό μου ζήλο για τις απόψεις μου . Και μετά από λίγο βαρέθηκα, είπα ότι πείτε και επέστρεψα στο ποτήρι μου .



You started a war
That you can't win
They keep erasing all the streets we grew up in

And you said something

We lean against railings
Describing the colours
And the smells of our homelands


Γιόρτασα χτες . Έγινα κιτς ,πήρα δώρο , κοιμήθηκα στην αγκαλιά του , παίξαμε σαν παιδιά . Γιόρτασα που είμαστε καλά και μαζί και κοντά . Ξύπνησα το πρωί και ένιωθα πως μπορούσα να αντιμετωπίσω όσα είναι. Είμαι τυχερός.


How did we get here?
To this point of living?
I held my breath
And you said something

I like the peace

I like the peace
in the backseat,
I don't have to drive,
I don't have to speak,
I can watch the country side,
and I can fall asleep.


Οι πιο ήρεμες αναμνήσεις μου από την παιδική μου ηλικία είναι μέσα σε ένα αμάξι. Ο πατέρας μου ήταν αναγκαστικά πιο συγκεντρωμένος , δεν είχε ενέργεια για να τσακωθεί με την αδελφή μου . Μόνο στη μουσική είχε αντιρρήσεις ,αλλά και πάλι αυτή φόραγε τα walkman της . Ήξερα κάθε σημάδι στις διαδρομές , με τους λόφους που έβλεπα σαν κροκόδειλους , το κόκκινο σπιτάκι στη μέση του ελαιώνα που ήθελα να πάρω όταν μεγαλώσω. Τραγουδούσα την Μούσχουρη και κοιμόμουν χωρίς να το καταλάβω Γυρνάω πίσω τελευταία , πλησιάζουν δεκαέξι χρόνια που σκοτώθηκε ο πατέρας μου στο αμάξι του μέσα (πόσο το αγαπούσε ) .


My family tree's
losing all its leaves,
crashing towards the driver's seat,
the lightning bolt made enough heat
to melt the street beneath your feet.


Δεν οδηγώ , δεν ξέρω καν πως. Μου αρέσει όμως να σε βλέπω να οδηγείς, να αγχώνεσαι , να ρυθμίζεις την μουσική , να έχεις τον έλεγχο . Να χαϊδεύω το χέρι σου στις ταχύτητες . Να ξορκίζεις την μυρωδιά θανάτου που με τριγυρνά τελευταία ,να μου χαμογελάς ,να με φιλάς πεταχτά πριν με αφήσεις σπίτι .


I've been learning to drive.
My whole life,
I've been learning.

Bring a scarf it might be cold

put on your shoes and your emerald coat
the one all worn that you say you love
bring a scarf it might be cold
how 'bout a late night picture show


Καθόμαστε απέναντι στο μετρό . Σε κοιτάω ,χαμογελάω. Ανταλλάσουμε χαζά μηνύματα , σε βλέπω να χαμογελάς. Το τρένο αργεί , είναι από τα τελευταία βραδινά . Εσύ θα συνεχίσεις το βράδυ ,εγώ δουλεύω την επόμενη μέρα. Χαμογελάς . Σε λίγο πηγαίνουμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις , είμαι μόνος μου στο βαγόνι. Μετά η σύντομη διαδρομή μέχρι το σπίτι , ύπνος και ένα ηλιόλουστο πρωινό Σαββάτου ,με του ήχους της λαϊκής στο background.


the night is still young as we step outside
your kiss, it takes me by surprise
'you smoke to much' you say with a smile
I never know what you mean


Μέρα με σχέδια , φίλοι το βράδυ ,σπίτια , ταινίες. Σαββατοκύριακο μαζί , παιχνίδια , φιλιά , ύπνος αγκαλιά να ανακαλύπτω ξανά πόσο απαλό είναι το δέρμα σου, και πόσο ευάλωτος είσαι όταν ξυπνάς . Και ο καφές το απόγευμα ,με τον απελπισμένο φίλο σου που έχει μπλεχτεί σε μια on-off σχέση , να μας τονίζει πόσο τυχεροί είμαστε, και εμείς να χαμηλώνουμε το βλέμμα . Και τώρα σου γράφω για να σου πω σε ευχαριστώ και για να το κοιτάξω μετά από βδομάδες και το ξαναζήσω.



my love, my love, can't you see I'm out on a limb
my love, don't you know I'm out on a limb for you

Το ύστερο του πόθου μου φιλί

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ'όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη


Σχεδόν πάντα θα ξυπνήσω πρώτος ,λίγο αγχωμένος. Θα σταματήσω να σε κοιτάξω να κοιμάσαι τόσο ήρεμος, τόσο χαλαρός , τόσο όμορφος. Με κοιτάς άραγε εσύ όταν με παίρνει ο ύπνος στα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας ; Με σκεπάζεις όπως σε σκεπάζω εγώ όταν σηκώνομαι το βράδυ ;


Κι είδα ένα παιδί, μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί, τα πρώτα παιδικά μου χάδια

And outside the life goes on.

And outside the life goes on.


Πάντα νιώθω ενοχές για οτιδήποτε. Είμαι επαγγελματικά ενοχικός. Τώρα νιώθω ένοχος που είμαι υγιείς ανάμεσα στην αρρώστια , ερωτευμένος μέσα στους χωρισμούς , ανίκανος να βοηθήσω ουσιαστικά αυτούς που το έχουν ανάγκη ( η λίστα συνεχίζεται ,είναι μεγάλη αλλά αυτά είναι τα πρόχειρα ) .


So cold the things I´ve seen, Ι know now that they would scare you.
I keep that part of me away when I am near you.
This life is real enough for this; it's almost like a dream.


Και δεν μπορώ να απομονώσω τα κομμάτια αυτά της μέρας μου . Έτσι νιώθω και ενοχές που δεν φωτίζω την μέρα σου όπως εσύ την δική μου.


And outside the life goes on.

Old home movie.

Ο παιδικός μου ήρωας ήταν ο θείος μου . Είχε πάντα τα χέρια του γεμάτα δώρα, δεν μας χάλαγε χατίρι ποτέ . Όταν ερχόμουν Αθήνα με έβγαζε στα μαγαζιά για υπολογιστές, περήφανος που ο ανιψιός από μωρό παιδί ασχολιόταν με αυτά. Χαρούμενος άνθρωπος , φώτιζε την μιζέρια της επαρχίας . Η οικογένεια εκεί δεν τον πολυσυμπαθούσε , η γιαγιά κλασσικά έλεγε πως της έκλεβε τα λεφτά , ο πατέρας μου δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά . Ο ίδιος λάτρευε την αδελφή του και μας δεν άφηνε τα άλλα να τον επηρεάσουν .


Τα χρόνια πέρασαν . Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο ο θείος έχασε την αρκετά μεγάλη του περιουσία ,έκανε μια καινούργια οικογένεια …και άλλαξε. Τα λεφτά δεν του έφταναν πια , όλα γύρω τα έβλεπε μαύρα . Ήταν ο άνθρωπος που είχε σχεδόν όλα – ομορφιά , κοινωνική θέση , καταξίωση ,οικογένεια . χρήμα – και τα έχασε σχεδόν όλα. Του έφταιγαν οι ξένοι ,οι ομοφυλόφιλοι , οι εχθροί της πατρίδας. Από απολιτικός έγινε μάλλον ακραία δεξιός. Ήταν επώδυνο να βλέπω αυτές τις αλλαγές πάνω του . Απομακρύνθηκα , ψυχράνθηκα.


Τώρα ο θείος μου πηγαίνει από νοσοκομείο σε νοσοκομείο , είναι βαριά . Και εγώ ετοιμάζομαι να αποχαιρετίσω τον παιδικό μου ήρωα που πλήγωσα με την απόσταση μου , χωρίς να καταλαβαίνει η να του εξηγήσω ποτέ το γιατί .

I don't care if Monday's blue

It's Friday, I'm in love


Είναι Παρασκευή . Έχω μπροστά μου ένα γεμάτο σαββατοκύριακο ,με φίλους ,με το μωρό μου ,με υγεία , με καλή διάθεση ,με καλό καιρό . Δεν θέλω κάτι άλλο.



Dressed up to the eyes
It's a wonderful surprise
To see your shoes and your spirits rise
Throwing out your frown
And just smiling at the sound
And as sleek as a sheik
Spinning round and round
Always take a big bite
It's such a gorgeous sight
To see you eat in the middle of the night
You can never get enough
Enough of this stuff
It's Friday, I'm in love