In the corners there is light

In the corners there is light
That is good for you
And behind you, I have warned you,
There are awful things


Ένας πελάτης πέρασε χτες να μου αφήσει δυο γαρδένιες που έκλεψε. Σήμερα όλος ο χώρος μοσχοβολάει . Η γαρδένια ήταν το λουλούδι του πατέρα μου . Η φρέζα το λουλούδι της μάνας μου . Με το πατέρα μου δεν μας συνέδεαν πολλά ποτέ ,μόνο η αγάπη μας για τα φυτά . Με την μάνα μου με συνδέουν πολλά , όπως και ο φόβος μου πως την απογοητεύω ,πως δεν της δίνω τα εύκολα ξεκούραστα γηρατειά που θα ήθελε. Όχι πως λέει κάτι ,η κάνει κάτι . Απλώς μερικές φορές (και ίσως πιο συχνά πυκνά τελευταία ) έχει μια θλίψη που δυσκολεύομαι να αντέξω , ένα σκληρό "άσε με στην ησυχία μου".


There is absence, there is lack
There are wolves here abound
You will miss me
When I turn around

Suffer little Children

Until the day you die
This is no easy ride


Έπεσε στα χέρια μου ένα παιδικός οδηγός εξομολόγησης ,από αυτούς που μοιράζουν στα δεκάχρονα στα σχολεία. Είχε λίστα από αμαρτήματα που μπορεί να έχει κάνει το παιδί ,για να τα σημειώσει και να τα πει στον εξομολόγο του . Φυσικά στη λίστα είχαμε σοβαρά αμαρτήματα όπως – να πηγαίνουν θέατρο , cinema , σε πάρτι (με αμαρτωλούς χορούς !) , να διαβάζουν βιβλία και περιοδικά «που δεν τα ωφελούν», να λένε αστεία , να μην πηγαίνουν κατηχητικό .


Ομολογώ πως δεν έχω πολύ επαφή με την γενιά που τώρα πάει δημοτικό , που τώρα πάει γυμνάσιο . Αλλά ειλικρινά ελπίζω να έχουν αρκετή τριβή με το περιβάλλον και τον κόσμο ώστε να μην πάρουν κάτι από αυτά σοβαρά . Τόσο σκοτάδι στην εποχή μας…


We will haunt you when you laugh
Yes, you could say we're a team
You might sleep
You might sleep
You might sleep
BUT YOU WILL NEVER DREAM !

To let myself go

To let myself go
To let myself flow
Is the only way of being
There's no use telling me
There's no use taking a step back
A step back for me.


Είναι και η κυρία από την Πολωνία ,κάπου στα 50 .Ήρθε στην Ελλάδα ,όπως λέει με κάποια περηφάνια ,όχι για να δουλέψει ,αλλά για το άρρωστο παιδί της ,και έμεινε . Ερωτεύτηκε ένα δημοσιογράφο ,την άφησε έγκυο ,άφησε και κάποια άλλη έγκυο , έριξε το παιδί ,και τώρα φροντίζει με πάθος ένα γατάκι γεμάτο ορούς και αντιβίωση και κακές προγνώσεις .


Εγώ παγιδευμένος ανάμεσα στο γεροδεμένο σκαρί της (κάποτε πρέπει να ήταν πολύ όμορφη ) και στο ισχνό της κυρίας Ελένης (μιας στεγνής σκληρής γυναίκας ) . Ακούω τις ιστορίες τους ,νιώθω την ανάγκη τους να μιλήσουν ,νιώθω και εγώ την ανάγκη να φύγω μακριά τους . Αναρωτιέμαι πως θα αντιδράσουν στο θάνατο του αδέσποτου που κρατάνε με την βία στην ζωή ,


Τις βλέπω να φιλάνε το ίδιο άρρωστο γεμάτο στο πύον γατί στο στόμα ,να βρίζουν ανθρώπους ,μακάρι να έχω πάντα αγάπη γύρω μου και να μην στεγνώσω έτσι.


To let myself go
To let myself flow
Is the only way of being
There's no use telling me
There's no use taking a step back
A step back for me.

So where do we go when everyone knows, that we're nowhere?

What can we say at the end of the day
But we gave it a shot


Σοφία που αποκόμισα από το States of Tara ( dramedy του showtime ) χτες το βράδυ : "shoot yourself and walk away--meaning change." .Τώρα ,εντάξει δεν είχα ανάγκη να το ακούσω από μια σειρά για να το μάθω , αλλά καλό είναι να στο θυμίζουν που και που πως κινδυνεύεις να βολευτείς, να μείνεις στάσιμος ,να παγιδευτείς στα ίδια και τα ίδια .


And you wanna know why
Though you know that there's never a reason
But all of the kids that you knew
Keep on turning up blue


Πάνω-κάτω το έχω κάνει αυτό τελευταία . Δουλεύω πολλές ώρες ,κουράζομαι ,κοιμάμαι και απλά περνάω τον χρόνο ,χωρίς κάτι ιδιαίτερο, χωρίς κάτι διαφορετικό . Είναι εύκολο να βάλεις ένα dvd και να κοιμηθείς στα μισά (με σχετικά ανάλαφρο ροχαλητό ) . Διαβάζω για την κρίση σαν πρόβατο που βλέπει το αγροτικό να τρέχει καταπάνω του , φοράω ένα λίγο τραβηγμένο χαμόγελο απέναντι στην γαϊδουριά κάποιων από όσους βλέπω στην δουλειά , υπομονή μέχρι να γίνει τι όμως ;


Oh what can you say?
You know that your words count for nothing
And how does it feel when the real finaly reaches the end?
What can you do when the stars that you knew are all fading away?
You dont need a crutch
You just need a friend


Οπότε μάλλον πρέπει να με πυροβολήσω λίγο στο κεφάλι . Και να κάνω κάτι διαφορετικό . Δεν ξέρω τι – αλλά κάτι θα βρω!


What can we say at the end of the day
But we gave it a shot

"Πως να σωπάσω...

Ο ουρανός δικός μου.


Το shuffle στο mp3 player το γυρίζει σε live από Λεονάρδου , ζωντανή ,πειρατική ηχογράφηση κακής ποιότητας από το Λιόγερμα .Πρώτη φορά την έβλεπα από κοντά. Και ήμουν πραγματικά πολύ κοντά – η τάση μου να περιμένω τους άλλους να κάτσουν πρώτη με είχε βάλει στην ακριανή θέση στο πιο άβολο κάθισμα που έχω δει ,με την Σωτηρία να με κοιτάζει στα μάτια – ήμουν κανονικά σε απόσταση αναπνοής .


Τότε δεν ήξερα όλα τα τραγούδια της. Είχα κληρονομιά την μουσική που άκουγαν οι δικοί μου ,και σιγά-σιγά έφτιαχνα το δικό μου μουσικό γούστο – τα χρήματα του μήνα που πήγαιναν στα δισκάδικα ,τα πρώτα εφιαλτικά αργά κατεβάσματα από το Napster ,τα φοιτητικά μαγαζιά . Την κοίταζα με το στόμα ανοιχτό , ετοίμαζα στο μυαλό μου σχέδια να την ξαναδώ το συντομότερο και να αγοράσω ότι έχει πει .


Μετά βρήκα την τότε δισκογραφία της , απογοητεύτηκα λίγο από την ποιότητα σε σύγκριση με αυτό που είχα ζήσει εκείνο το βράδυ , έψαξα και βρήκα τις πρώτες εκτελέσεις τον τραγουδιών που δεν ήταν δικά της ,την είδα από κοντά πάρα πολλές φορές . Χωρισμοί ,σχέσεις στεναχώριες στο λιόγερμα ,στο πλατό ,στην αίγλη ,ταξίδια στο καπνομάγαζο και στο αερικό εκτός Θεσσαλονίκης ,οι επισκέψεις στο μαγαζί που θα ήταν στην Αθήνα σε ειδική εκδρομή .


Και όλα αυτά επειδή την είδα τυχαία εκείνο το βράδυ με ένα παιδί που έχω δέκα χρόνια να δω και μια κοπέλα που έμεινε φυτό τον επόμενο χρόνο σε τροχαίο . Ή όλα αυτά επειδή την πέτυχα σε ένα τραγούδι που αγαπάω πως το λέει αυτή ,και που το τραγούδαγα σαν βλαμμένο στο δρόμο για την δουλειά σήμερα. Και πέρασαν και 10 χρόνια .


Η θάλασσα στα μέτρα μου.


(link fixed)

There's More To Life Than This

Come on girl
Let's sneak out of this party
It's getting boring
There's more to life than this


Συζητούσα σήμερα το πρωί με το παιδί στο τηλέφωνο – το γνωστό θέμα : τι θα κάνουμε σήμερα .


Να κάνουμε μια βόλτα που είναι τόσο όμορφα τώρα , καλός καιρός ,σχεδόν καλοκαίρι

Να κάτσουμε σπίτινα δούμε ταινίες

Όχι ταινίες, anime

Να πάμε έξω να φάμε

Να μαγειρέψω

Να μαγειρέψει

Να πάρουμε μια πίτσα

Να πιούμε ένα ποτό

Να φέρουμε σπίτι κόσμο για επιτραπέζια

Να πάμε cinema .

Να κάτσουμε απλά αγκαλιά και να ακούσουμε μουσική .

Όχι πως δεν υπάρχει κρίση ,υπάρχει . Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κηρύξουμε μόνιμο εθνικό πένθος και να ξεχάσουμε πώς να είμαστε ευτυχισμένοι ,έστω και με λιγότερα.


There's more to life than this
But then we'd have to rush back
To the town's best baker
To get the first bread of the morning
There's more to life than this.

It was really ,nothing.

The rain falls hard on a humdrum town
This town has dragged you down
Oh, the rain falls hard on a humdrum town
This town has dragged you down


Έκλεισα ένα χρόνο λοιπόν σε αυτό το blog ,κοντά (ακριβώς ; ) στα 200 post . Ξεκίνησε σαν μέρος έκφρασης θυμού , συνέχισε σαν μέσο επικοινωνίας με ένα άτομο και στην πορεία έγινε το μέρος που ξεφορτώνω το βάρος τις μνήμης μου , που βγάζω ότι με βασανίζει και μιλάω για ότι με απασχολεί . Έχω φτάσει και στο σημείο να έχω κάποια επικοινωνία με αναγνώστες μου (αν και σπάνια ακόμα και τώρα απαντάω στα σχόλια όσο συχνά θα έπρεπε ). Και άμα δεν είμαι πια τόσο ταχτικός στα post όσο πια είναι επειδή μάλλον έχω λιγότερα προβλήματα πια (οπότε να με συμπαθάτε) . Νομίζω ότι κάποια από αυτά τα μάλιστα τα έλυσα γράφοντας εδώ. Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που ξεκίνησε το blog, και μάλλον αυτό είναι κάτι θετικό.


Θα συνεχίσω να γράφω .Μου κάνει καλό .


Oh, no, and everybody's got to live their life
And God knows I've got to live mine
God knows I've got to live mine

What if we live tobe fifty

And the optimists win by a mile
Supposing we stop the starvation and slaughter
And the century ends with a smile
Maybe recycling paper
Will bring back the forests again
And maybe the five year old psychos with knives
Will grow up to be happy and sane


Πριν αρχίσει η κρίση τα πολιτικά θέματα είχαν φύγει από το ενδιαφέρον του ευρέως κοινού . Έξω από κάποιους κύκλους λίγοι θα συζητούσαν για αυτά , η αποχή σε ποικίλες εκλογές πήγαινε όλο και πιο πάνω και το «όλοι ίδιοι είναι μωρέ» ήταν η σταθερή απάντηση που έπαιρνες . Εν μέρει, ήταν μια ευχάριστη αλλαγή από το πάθος του 80 ,με τις σημαίες και τους ανθρώπους που έπαιζαν ξύλο για αφίσες . Από την άλλη μας έφερε εδώ ,οπότε καλό δεν ήταν σίγουρα.


What if we live to be fifty
And help all the weak and oppressed
We'll cancel their debts & no-one will expect us
To work any harder for less
We'll spend our way out of recession
The West will invest in the East
So hordes of the poor never swarm at our door
Demanding a share of the feast


Μετά την κρίση όλη το ρίξαμε στην πολιτική ,ξυπνήσαμε ξαφνικά . Το τρωκτικό έχει καθημερινά αναρίθμητες επισκέψεις , κάθε μέρα στο face book θα βγουν groupακια τύπου «φέρτε τα πίσω» ,ο κόσμος φοβάται και ξεκοκαλίζει κάθε μορφή ενημέρωσης που βρει . Φοβάμαι πως είναι λίγο αργά . Φοβάμαι πως αυτή η οργή και η δίψα είναι λίγο τυφλή ,χωρίς τα στηρίγματα που θα την κάνουν γόνιμη (και ναι θύμωσα όταν είδα πανό στην ακρόπολη) . Αλλά πάλι είναι και αυτό κάτι .Ίσως τελικά όλα πάνε καλά.


So give up your cigarettes
Work out and study
And carry a packet of three
We'll live to be rich and a hundred and seven
Unless you know better than me

We live on a mountain

Right at the top
There's a beautiful view
From the top of the mountain
Every morning I walk towards the edge
And throw little things off
Like:
Car parts, bottles and cutlery
Or whatever I find lying around


Γωνία μπακλαβά , Μποφίλιου και μια φοιτήτρια (μαντεύω φιλοσοφική) μου λέει πως στραβοκούμπωσα το σακάκι μου ,με το μαύρο πουκάμισο και το μαύρο παντελόνι . Άργησα να έρθω και η γωνία αυτή τη φορά είναι δίπλα στις τουαλέτες ,με αποτέλεσμα ένα δυο αμήχανα χαιρετίσματα .


It's become a habit
A way
To start the day


Για τόσο άθεος που είμαι εμμένω πολύ στην τελετή ,αν και έχω καιρό τώρα να την ακολουθήσω : έξοδος σε live μόνος . Η Μποφίλιου είναι σταθερή αξία ,τόσο σταθερή όσο τα πλάνα προφίλ στα videο πίσω της . Το παιδί γεμίζει το χρόνο μου τόσο όμορφα που είχα καιρό να βγω μόνος ,το καταλαβαίνω τώρα . Μου λείπει και η παρουσία του ,καλό είναι αυτό. Με περιμένει μετά να πάω στο bios αλλά μάλλον μέχρι τότε θα έχω κοιμηθεί .


I go through all this
Before you wake up
So I can feel happier
To be safe up here with you


Έτσι τραγουδάω ανάμεσα στα φοιτητά .Τα πιο καλά τραγούδια κερδίζουν στο live , αν και ο συνδυασμός bang bang με αρχηγό είναι μάλλον κακός . Ακόμα και αυτό το τραγουδάω ,κα το μαγαζί ολόκληρο μαζί. Ο κόσμος εδώ είναι πιο γελαστός , αλλά το χαμόγελο συχνά παραπέμπει σε παράλυση προσωπικού νεύρου – κολλημένο με τν βία ,με προσπάθεια. Φεύγω χαρούμενος.


When it lands
Will my eyes
Be closed or open?