Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Hey Clown




Once I was happy and I felt no pain
Sang like a sparrow in the pouring rain
Someday those days are coming back again
When you are history



Το κινητό μου επιβίωσε από πολλές πτώσεις , άντεξε τα δόντια ενός σκύλου , πέρασε ένα καλό διάστημα με την οθόνη του ραγισμένη , υπέφερε αδιάκοπη καθημερινή ,χωρίς οίκτο , χρήση . Συνέχισε να λειτουργεί ακόμα και όταν το πέταξα με δύναμη σε τοίχο (πολύ καθαρτική εμπειρία ,να πετάξεις τηλέφωνο με δύναμη σε τοίχο ).


Look like some kind of fallen chimpanzee
Who was it kicked you from the ugly tree?
What makes you think that you're the boss of me?
Why don't you go away?



Αποφάσισα σήμερα να το βγάλω στην σύνταξη καιρός του είναι – και ξεκίνησα λίγο να βλέπω τις επαφές που θα μετέφερα από τη μία συσκευή στην άλλη . Τελικά τα κινητά είναι σαν τα ντουλάπια της κουζίνας – μαζεύουν σαβούρα , μαζεύουν λίγη βρωμιά , έχουν τα οικογενειακά που κατέχουν μια μόνιμη θέση και μερικές φορές αναρωτιέσαι τη σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή .


Everybody say
Hey, clown
We're gonna put you in the ground
We had it all and then you blew it all away



Χώρια τα επαγγελματικά και τα οικογενειακά λοιπόν κοιτάζω βασικά μια λίστα ανθρώπων που μπήκαν πρόσφατα στη ζωή μου και κάμποσα άτομα που μιλούσα καθημερινά παλιότερα και τώρα έχουμε χαθεί. Φαντάζομαι ένα καθάρισμα ποτέ δεν βλάπτει.


Hey, clown
You turned our happy upside-down
We're gonna burn your flag and piss on your parade
(Piss on your parade)

6 σχόλια:

  1. χμ.. μία φορά το χρόνο το κάνω και εγώ, συνήθως πριν έρθει η ανανέωση να αλλάξω κινητό..
    όντως ξεκαθαρίζεις ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ι hate clowns - they are too loud for me. Too many colors and a face I can hardly ever read!
    ;-)

    Όσο για τα κινητά, όπως μοιάζουν με τα ντουλάπια της κουζίνας μοιάζουν και με την ζωή μας. Κι αυτή μαζεύει σαβούρα με τα χρόνια, πρόσωπα, που κρύβονται μόνα τους κι εξαφανίζονται, πρόσωπα, που τα κρύβουμε εμείς σε λίστες απόρρητες και με κωδικούς, πρόσωπα ανεπιθύμητα κι άλλα (που νομίζαμε) ξοφλημένα, που εμφανίζονται από το πουθενά, ξαφνικά, μ' ένα ντριν.
    Από την άλλη πλευρά, αντέχει αυτή η ζωή μας... Και τι δεν αντέχει! Δόντια και δαγκώματα, πτώσεις και βουλιάγματα... ακόμα και το να την ζούμε με ραγισμένη οθόνη το αντέχει - το αντέχει αυτή το αντέχουμε κι εμείς!
    Μόνο που δεν μπορούμε να την πετάξουμε με δύναμη στον απέναντι τοίχο, να την κάνουμε κομμάτια - όπως μερικές φορές θα της άξιζε και θ' άξιζε και σ' εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Tι σας επιασε με τα κινητα τωρα; :)

    Oυτε τα κινητα χρειαζομαστε, αλλα ουτε και τους κλοουνς, οποτε θα συμφωνησω και παλι για δευτερη φορα σημερα με τον Asteroid (ταυτισις ειπαμε!) :)
    Τα ξεσκαρταρισματα ανθρωπων ειναι ειδικοτης μου,εχω σκισει μπλοκακια, εχω πεταξει γραμματα κλπ. ουκ ολιγες φορες, αλλα ενιοτε ειναι οντως ..καθαρτικη εμπειρια και τη συστηνω ανεπιφυλακτα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχ, μεγάλη ανακούφιση όταν ανακαλύπτεις πως χάθηκαν ένα σωρό άχρηστα νούμερα. πάντως το δικό μου κινητό όταν το πέταξα κάτω χάλασε (ίσως έπρεπε να το πετάξω σε τοίχο) ;-)
    καλό σκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή