Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά




πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά.



Και εγώ σαν τα δάση κάθε καλοκαίρι . Και είναι περίεργο ,αλλά οπως έχω συνηθίσει να ακούω για πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι , έτσι συνήθισα να είσαι το κέντρο της μέρας μου - και όταν είσαι κοντά ,και όταν δεν είσαι. Μια προσωπική πυρκαγιά πάνω σε κεράκια γενεθλίων ,από αυτά που δεν σβήνουν όσο και να τα φυσάς. Και μου φαίνεται πια το πιο φυσικό αυτό - έχω σχεδόν ξεχάσει πως είναι να μην σε έχω στην μέρα μου.


κι αν με τραβήξεις πλάι σου
ευλογημένος να 'σαι

3 σχόλια:

  1. Βγάζει πολύ πόνο αλήθεια..
    μ'αρέσει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και να πω ότι δεν σε καταλαβαίνω. Αχ...τα ίδια περνάμε βρε φίλε! Μα τα ίδια! Αλλά τι να κάνουμε; Υπομονή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φτανει καλε!!!
    Φτανει!!!
    Ασχετο αλλα το "Φτανει" του Κραουνακη το εχεις ακουσει;
    Πααααρα πολυ καλο
    Τα λεμε φιλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή