Lately it seems everything that we touch… (part2 )

Move your hands
If move them you must at a steady pace
Ever so lightly
Wander off accordingly
Leave not a single trace


Η ωρίμανση ενός τραγουδιού : Το ακούς ,συνήθως ανάμεσα σε πλήθος άλλων – μερικές φορές τυχαία , μερικές φορές συστημένο . Κάτι σε αυτό το σε κάνει να το ξανακούσεις – το κάτι μπορεί να είναι από το shuffle μέχρι ένα στοίχο . Και να το ξανακούσεις. Και έτσι κάποια τραγούδια τα ακούς συνέχεια . Και μετά ,έρχονται και άλλα τραγούδια που τα καις . Και ίσως για λίγο σταματάς ,λίγο ξεχνάς το τραγούδι .


Close your eyes
If close them you must momentarily
Only for me now open wide
And let them reside in the awakening of life


Και την κατάλληλη στιγμή – αν είναι από τα τραγούδια ωρίμανσης – το ξανακούς και νιώθεις όλα τα ευχάριστα ,να σου ξεριζώνουν τα δόντια, να σου βγάζουν τα νύχια ,να σου τρυπάνε την σάρκα . Και επειδή είναι κάτι παλιό ,αντιμετωπίζεις και τις αναμνήσεις, και επειδή έχει χωνευτεί καλά μέσα σου ξέρεις κάθε στοίχο του ,και το αγαπάς ξανά και το μισείς και λίγο που σου σηκώνει τις τρίχες στο λαιμό και σε ρίχνει τον υπόλοιπο και σε επηρεάζει πολύ περισσότερο από ότι ένα τραγούδι και πέντε γραμμές θα έπρεπε.


Patiently hauling the weight of our infancy
I remember every sound
Every single heartbreaking sound


Δεν ωριμάζουν έτσι τα πιο πολλά τραγούδια ,θέλει τραγούδι με πόνο και απογοήτευση και ίσως για μόνιμα σφάλματά σου και αγωνίες και αποτυχίες. Και θέλει και το άτομο που θα βάλει το τραγούδι στόμα του και δεν θα το βγάλει .


Heavenly memories cut like a knife
Carving its way through the remains of us
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns to the softest of dust


Και κολλάς , το ακούς ανυπεράσπιστος στο repeat , πότε - πότε το τραγουδάς , θες να το μοιραστείς για να το χαρούν και οι άλλοι , ή για να λυπηθούν και οι άλλοι και να δουν τι σε παιδεύει ,ίσως και για να ρωτήσουν «σίγουρα?» στο είσαι καλά που θα απαντήσεις με το «όλα καλά όλα ανθηρά». Λίγο dramaz είναι υγειές ,κρατάει και την επιδερμίδα φρέσκια .


We have revalued the worst parts in us
We have betrayed the delusion of trust
Lately it seems everything that we touch
Gradually turns into piles of dust
Sweet soft dust


Και φυσικά μετά οι βαρυασήμαντες δηλώσεις – αγαπάω τους Tiger Lou γιατί μέσα σε ένα εξαιρετικό cd με συνέχεια και σταθερή κεντρική ιδέα χώρεσαν έναν ύμνο στην αποσύνθεση και την μνήμη . Λίγο ακόμα και θα έκανα ανάλυση στοίχο προς στοίχο ,όπως στα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας , είχα ταλέντο σε αυτό , 20αρια μάζευα το φυτό.


But everything that you took from me
Was mine to give
And everything that you thought you gave
Wasn't there at all