Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Δεν έχουμε πηγές




ίδιος με τη μοναξιά μας,

Στο βάθος ο ήχος της αγοράς ,με τους πιο φασαριόζους να ακούγονται μέχρι εδώ καθαρά. Πιο κοντά ο ήχος από τα καταστήματα που κλείνουν . Μόλις έχει φύγει ο θείος μου – 89 αλλά κρατιέται σε τέλεια κατάσταση, και έχει μυαλό αιχμηρότατο ακόμα.


ίδιος με την αγάπη μας,


Γενικά αποφεύγω να μιλάω για την κατάσταση της οικονομίας – μιλάνε άλλοι που είναι καλύτερα ενημερωμένοι . Απλά μου έκανε εντύπωση ο μικρός μονόλογος του θείου – « Μεγάλωσα χωρίς παπούτσια , μέναμε σε καλύβες , κόβαμε τα χαρτονομίσματα στην μέση και σβήναμε μηδενικά και περιμέναμε σε σειρές για ψωμί που τελείωνε και έβγαινα το πρωί με μισό κρεμμύδι και ξεροκόμματο και μου μιλάν για κρίση;» . Όχι πως δεν τα ήξερα όλα αυτά , όχι πως πρέπει να φτάσουμε ξανά εκεί ,αλλά …. Αν διαβάσω ακόμα μια ανάλυση σχετικά με το πώς θα πρέπει να κάνουμε μαζική δωρεά νεφρών …


ίδιος με τα σώματά μας

3 σχόλια:

  1. Μας φαίνονται παράξενα τα απλά και πραγματικά και χαριεντιζόμαστε με την φλάσυ ηδυπάθεια της άχρηστης πολυτέλειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι μεγαλύτεροι έχουν ζήσει και χειρότερα..
    η "καλοπέραση" μας έκανε έτσι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κρίση είναι κάτι σχετικό κι έχει πάντα σχέση με την προτέρα κατάσταση. Από την άποψη αυτή, κρίση υπάρχει και, ίσως, αν δεν υπήρχε, νάπρεπε να την εφεύρουμε, έτσι ώστε να βρούμε όλοι ως άτομα και ως Κράτος κάπιες χαμένες ισορροπίες!
    Αυτό, που δεν χρειάζεται και που κάνει το μεγαλύτερο κακό είναι αυτή η εμμονή με την κρίση, την επικείμενη κατάρρευση, την καταστροφολογία. Αυτό κάνει την μεγαλύτερη ζημιά τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή