Κάθε Βράδυ

Και εγώ πέφτω απ'τα σπίτια και ούτε μια γρατζουνία..


Η φωτογραφία είναι από το καλοκαίρι του 04,το τελευταίο πραγματικά ξέγνοιαστο καλοκαίρι που θυμάμαι. Την΄μέρα πριν φύγω καθόμουν στην ξαπλώστρα μου - όπου περνούσα κανα δεκάωρο την μέρα διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική και πέφτοντας στην θάλασσα - και έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό για να κρατήσω ό,τι βλέπω.,να το "σώσω".


Νοικιασέ μου γουέστερν ,πάρε μου παγωτό, παίξε τον τελικό λίβερπουλ και μαντσέστερ.


Μόλις καλοκαίριαζε η μάνα μου έκλεινε το γιατρείο πιο νωρίς και με κάναμε βόλτα στην πλατεία με τις νερατζιές . Θα σταματούσαμε στο περίπτερο να μπω στο μηχάνιμα με τα εικοσάρικα και να πάρω παγωτό ,με το παιχνιδάκι απο πάνω , το οποίο θα έπρεπε να φάω μέχρι να πάμε σπίτι , να μην ζηλέψει η αδελφή μου .


Μα κανείς την Κική μου δεν ξέρει.


Φέτος το καλοκαίρι έφτασε χωρίς να το πάρω χαμπάρι. Χωρίς να κάθομαι στην δουλεία και να κάνω σχέδια για διακοπές , χώρις να βιάζομαι να ΄κρυφτώ στην θάλασσα της φωτογραφίας. Απλά χτες έφαγα λίγα κεράσια και λίγο πεπόνι. Και ξαφνικά ήταν καλοκαίρι.


Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία.