Για έναν άνθρωπο που το πιο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του είχε την τύχη να μην είναι μόνος , καταφέρνω πολύ καλά να νιώθω έκπληξη κάθε μέρα από την παρουσία ανθρώπων στην ζωή μου . Σαν δεύτερος ρόλος σε σειρά του 90 , βάζω το χέρι στο στόμα μου και πνίγω κραυγή απορίας κάθε φορά που κάποιος νοιάζεται για μένα , που με έχει στο μυαλό του , που κάνει κάτι . Ίσως και αυτό να είναι άμυνα , μην καλομάθω , μην συνηθίσω , τίποτα δεν είναι για πάντα και πρέπει να είμαι πάντα έτοιμος για τα χειρότερα . Με προσπερνούν τα χρόνια και κοντεύω να γίνω γραφικός, το χέρι στο στόμα και η έκπληξη. πάντα.
Life goes on as it never ends
Ας αρχίσουμε από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό cover. Έπειτα, σου εύχομαι πολλά AHA effects αυτού του τύπου... ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή