A dreaded sunny day

So we go inside and we gravely read the stones
All those people all those lives
Where are they now?
With the loves and hates
And passions just like mine


Είμαι στο πλευρό της ξαδέλφης μου και προχωράμε μαζί ,κρατώντας τον θείο μου . Η θεία μου ξεκουράστηκε επιτέλους ,νιώθω ανακούφιση ,ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ . Έχει ζέστη και έχει και πολύ κόσμο ,γιατί η Βαγγελιώ ήταν κοινωνικό ζώο . Σκέφτομαι πως στη θεία θα ταίριαζε πιο πολύ μία κάσα σε μορφή τάβλι. Θα ήθελα να είχα δύο ζάρια να της βάλω να έχει μαζί . Θα μου λείψει να την βλέπω καθώς πηγαίνω δουλεία , να την γλύφει ο Woofy ,να του φωνάζει «φύγε από εδώ κρύε , ε κρύε».


So let's go where we're happy


Σκέφτομαι πως αύριο γίνομαι 32 και δεν θα έχω τόσο κόσμο αν πεθάνω στην κηδεία μου ,δεν θα έχω ζήσει τόσο γεμάτη ζωή ,μη πω και πως συγκριτικά με πέρσι έχω πάει πίσω ,όχι μπροστά. Κάπου εκεί η αδελφή μου με σκουντάει και μου λέει πως το παντελόνι μου έχει το φερμουάρ του ανοιχτό . Καταφέρνω να φέρνω χαρά πάντα στον κόσμο .


So let's go where we're wanted

When Last I Spoke to Carol

She said: "I've hammered a smile
Across this pasty face of mine
Since the day I was born in 1975."


Χτες πήρε τη ζωή του ο πατέρας μιας γνωστής , δηλαδή μιας φίλης που τα χρόνια απόστασης έκαναν γνωστή που ανταλλάσαμε κάνα like στο facebook και δεν ξέραμε τίποτα ο ένας για τη ζωή του άλλου ,άντε πως είχε καλό γούστο στη μουσική. Καλό κορίτσι ,και ο πατέρας της καλός άνθρωπος , τον είχα δει κάμποσες φορές .Ένιωθε ασφάλεια η κόρη του να βγαίνει μαζί μου ,ήξερε πως είμαι ακίνδυνος καλινυχτάκιας .


Σκέφτομαι την φίλη μου να είναι περικυκλωμένη από όλο τον κόσμο που ακονίζει τα δόντια του για λεπτομέρειες . Και κάτι μαυρίζει.


To the rescue
Nobody ever comes