Dismantle me tonight

and bury my arms right
Here on the other side
don't mind the rising tide
Watch as I gently lead
the both of us astray


Την Κυριακή αντίκρισα στο υπόγειο του εξοχικού μου ένα απαίσιο θέαμα – τα αμερικάνικα περιοδικά μου ,πληρωμένα με αίμα , ιδρώτα , κλεμμένα λεφτά από πορτοφόλια , να είναι σε ανοιχτές σακούλες, μέσα στο νερό και την υγρασία. Κάποια ήδη μουχλιασμένα ,άλλα που με λίγη προσπάθεια και χρόνο που δεν είχα ίσως τα έσωζα . Ήταν η μικρή προσωπική μου τραγωδία , σε μια μέρα που βγήκε η Χρυσή Αυγή πάνω ,που οι συμπολίτες μου (και εν μέρει και εγώ ) ψήφησαν πετώντας βελάκια σε πολιτικούς και όποιον πετύχω σταυρώνω.


Είμαι ακόμα το 13άχρονο που διάβαζε τις σαπουνόπερες τις Marvel και περίμενε και παρακαλούσε την περιπτερού να τα κρατάει γιατί ήταν μικρή η πόλη και δεν ήταν εύκολο να τα βρεις ,και έβλεπα και μένα ανάμεσα στους ήρωες να θεωρώ πως σώζω τον κόσμο (ή μάλλον θα τον σώσω όταν με το καλό ξεφύγω από εδώ). Και κάθε μέρα νιώθω πως θα χρειαστώ όλο και πιο πολλές υπερδυνάμεις για να κάνω κάτι όπως τα έχουμε κάνει .


I wanna be irreplaceable
I wanna be of use
I wanna be functional
I wanna give you peace