It was the end of a hundred years

That took me by suprise.


Είχα βρει ένα όμορφο σπίτι στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας που ήδη μένω. Ήταν σχεδόν σίγουρο πως θα μετακομίσω εκεί. Δεν θα μετακομίσω τελικά – η μέλλουσα σπιτονοικοκυρά προτίμησε κάποιους που δεν είχαν παράλογες απαιτήσεις («θα ήθελα να το βάψετε») .


Πάντα συνδύαζα την μετακόμιση με καινούργια αρχή – και έχω κάνει τέσσερεις – πέντε τέτοιες. Ήθελα λοιπόν μια καινούργια αρχή τώρα , ακόμα και η σκέψη πως θα ξαναέφτιαχνα τα ντουλάπια μου με τάξη και σύνεση μου άρεσε . Τώρα που δεν έχω μια μετακόμιση, πρέπει να κάτσω να φτιάξω το σπίτι μου και να διορθώσω όσα έχω ήδη - τουλάχιστον και αυτό είναι αρκετά συμβολικό (για κάποιον που βλέπει μια μικρή τραγωδία κάθε φορά που πάει Μαρινόπουλο).


I am shy and mysterious
When I say my goodbyes
When I I part with the ones
I've come to love throughtout my life

Dismantle me tonight

and bury my arms right
Here on the other side
don't mind the rising tide
Watch as I gently lead
the both of us astray


Την Κυριακή αντίκρισα στο υπόγειο του εξοχικού μου ένα απαίσιο θέαμα – τα αμερικάνικα περιοδικά μου ,πληρωμένα με αίμα , ιδρώτα , κλεμμένα λεφτά από πορτοφόλια , να είναι σε ανοιχτές σακούλες, μέσα στο νερό και την υγρασία. Κάποια ήδη μουχλιασμένα ,άλλα που με λίγη προσπάθεια και χρόνο που δεν είχα ίσως τα έσωζα . Ήταν η μικρή προσωπική μου τραγωδία , σε μια μέρα που βγήκε η Χρυσή Αυγή πάνω ,που οι συμπολίτες μου (και εν μέρει και εγώ ) ψήφησαν πετώντας βελάκια σε πολιτικούς και όποιον πετύχω σταυρώνω.


Είμαι ακόμα το 13άχρονο που διάβαζε τις σαπουνόπερες τις Marvel και περίμενε και παρακαλούσε την περιπτερού να τα κρατάει γιατί ήταν μικρή η πόλη και δεν ήταν εύκολο να τα βρεις ,και έβλεπα και μένα ανάμεσα στους ήρωες να θεωρώ πως σώζω τον κόσμο (ή μάλλον θα τον σώσω όταν με το καλό ξεφύγω από εδώ). Και κάθε μέρα νιώθω πως θα χρειαστώ όλο και πιο πολλές υπερδυνάμεις για να κάνω κάτι όπως τα έχουμε κάνει .


I wanna be irreplaceable
I wanna be of use
I wanna be functional
I wanna give you peace

Things can only improve

We are just stood here
Waiting for the next great wound


Τις προάλλες ένας γνωστός , όχι κοντινός ,όχι πολύ φίλος ,με κάλεσε μαζί με κάποια άλλα παιδιά που ξέρω σπίτι του για την γιορτή του (θα κάνει barbecue ) . Μου είπε να φέρω και το plus one μου .Ενθουσιάστηκα ,καταχάρηκα έδειξα όλη την ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση που έδειξε ο Woofy την Πρωτομαγιά στο δάσος (όχι πολλά πράγματα δηλαδή) . Ναι , μεγάλωσα τόσο μες την υγεία ,που ακόμα και τώρα που έχω φίλους , σχέση , ανθρώπους να με αγαπάνε ενθουσιάζομαι σαν βλαμμένο σε κάθε ένδειξη φιλίας ,αποδοχής , κοινωνικότητας .


And we just can't wait to make more mistakes
And we just can't wait till the whole thing blows up in our face