Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Recycled papers paving the ground




How many times have I been around ?
Recycled papers paving the ground
Well, she lives for the written word
And people come second, or possibly third



Όταν δολοφόνησαν τον Γκόλια ,είχα συμφωνήσει πάνω-κάτω με τις απόψεις της Βαγιάνη : κρίμα ο άνθρωπος αλλά και κρίμα που θα γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος ήρωας. Ομολογώ πως είχα βαρεθεί να με βομβαρδίζουν με links από το τρωκτικό , να ακούω στο δρόμο συζητήσεις βασισμένες στις «έγκυρες» απόψεις που διατυπώνονται εκεί , να εκνευρίζομαι και εγώ ο ίδιος με την ομοφοβία , την ξενοφοβία και τον χριαστονεθνικισμό του .Έκλεισε το blog εκείνο και ομολογώ πως χάρηκα.


And oh, the news is bad again
See me as I am again



Φυσικά την θέση του πήραν άλλα τόσα, με την ίδια αναγνωσιμότητα . Και ξαφνικά βλέπω την επαγγελματική μου ζωή (σαν ελεύθερος επαγγελματίας ) ,να κρέμεται από τον αν κάποιος αποφασίσει για οποιανδήποτε λόγο να γράψει εκεί εναντίον μου . Λογαριασμό δεν δίνουν για ότι και να γράψουν , ευκολία στο να δίνουν το βήμα σε άτομα αμφίβολης φερεγγυότητας έχουν… και άντε να πείσεις μετά πως αυτές οι κατηγορίες δεν ισχύουν . Εξάλλου ανακαλούν τις αναρτήσεις τους μόνο αν αποδειχτούν ψευδείς (ενώ για να γραφεί οτιδήποτε δε χρειάζονται αποδείξεις).


So how many times will I shed a tear ?
And another stage of verse to cheer
When you shine in the public eye, my dear
Please remember these nights
When I sit and support with a dutiful smile
Because there's nothing I can say



Μια πελάτισσα χτες προσφέρθηκε να γράψει για να με ευχαριστήσει για τις καλές μου υπηρεσίες και την βοήθειά μου . Έντρομος απάντησα «Όχι! Ευχαριστώ χίλιες φορές αλλά όχι!».


So I sit, and I smile, and I say "well done"
To the Girl Least Likely To

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Was I that obvious?




Did you see me coming?


Φιλοξενώ ένα σκυλί αυτές τις μέρες. Χτες ενώ το πήγαινα βόλτα κατάφερε να βγάλει το λουρί του . Έτρεξα τρεις φορές το γύρο του τετραγώνου για να το πιάσω. Κρατούσα στο ένα χέρι το φτυάρι με το φαράσι ,στο άλλο το λουρί και ήμουν εξαιρετικά γελοίος με την βερμούδα να κοντεύει να πέσει υπό το βάρος των κινητών (έχω αδυνατίσει κιόλας) . Τα παιδάκια που έβλεπαν την παράσταση Kαραγκιόζη στην γωνία είμαι σίγουρος πως γέλαγαν πιο πολύ με μένα παρά με οτιδήποτε άλλο.


Did you see me coming
I thought I'd have to make
All of the running

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Ήσυχα βράδια




η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ



Νιώθω την περιοχή μου ακόμα άδεια . Στους δρόμους βλέπεις λίγους , όσοι είναι στην πόλη ακόμα κρύβονται σπίτι ,περιμένοντας την ζέστη να πέσει .Τα καταστήματα δίπλα είναι κλειστά λόγω διακοπών . Και το βράδυ έρχεσαι , με παίρνεις από τη δουλειά ,μου χαμογελάς και με πας σπίτι.


Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Under a midnight blue




Deep in the darkest night
Under a midnight blue
Standing alone with the sea and the moon
You said that you'd come back soon
Deep in the darkest night


Οι μέρες είναι ξεκούραστα άδειες. Κάθομαι και ακούω μουσική .Που και που περνάει κάποιος – πρέπει να είμαι από τους λίγους του επαγγέλματος μου που έχει μείνει Αθήνα .Η ζέστη μόνο είναι λίγο κουραστική.


Τις νύχτες όμως,ο ουρανός της Αθήνας είναι ενοχλητικά άδειος. Τα καλοκαίρια μου τα έχω συνδέσει με αστέρια και καθαρούς ουρανούς και όλα αυτά να φαίνονται πιάτο στον Μαλιακό . Γυρνάω στις μέρες που περάσαμε μαζί εκεί (και θα ξαναπεράσουμε).


Remember wherever you go
Deep in the darkest night

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

But I'm a dreamer, you're for real



This is really everlasting


Άργησα κάμποσο να δώσω τη διεύθυνση του blog στο παιδί . Είχα γράψει πολλά προσωπικά πράγματα ,είχα μιλήσει κάμποσο για την προηγούμενη εντυπωσιακά αποτυχημένη μου σχέση . Και είχα μιλήσει και λίγο και για αυτόν .


Μετά έγινε λίγο σαν παιχνίδι . Ξέρω πως κοίταζε κάποιες παλιές αναρτήσεις είχε τις απορίες του ,τον παραξένευε λίγο η ιστορία του .


Τώρα μου αρέσει που παραπονιέται λίγο που δεν γράφω συχνά (είναι φορές που μου λέει πως φοβάται ότι με έχει χαλάσει ). Καταφέρνει ακόμα και όταν γκρινιάζει να το κάνει χαριτωμένα. Και ενώ δακτυλογραφώ αυτό το κείμενο κοιμάται δίπλα μου , όμορφος και ήρεμος , απλωμένος πάνω στην ξαπλώστρα.


This is really everlasting

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

A world war




Was announced
Days ago
But they didn't know
The lazy sunbathers
The lazy sunbathers



Είμαι μέσα στο νερό ,μέχρι τη μέση και παρατηρώ τη θάλασσα και τον κόσμο γύρω. Τους ξέρω περίπου τριάντα χρόνια. Νιώθω λίγο γελοίος που κάθομαι έτσι και κοιτάζω ,αλλά συνεχίζω .


The sun burns through
To the planet's core
And it isn't enough
They want more



Ακούω χαζές συζητήσεις για ποδόσφαιρο . Ένας παλιός μου συμμαθητής ποζάρει με νάζι στα ντους ενώ τον βγάζουν φωτογραφίες για να δείξει σε όλο το facebook πώς η αποτρίχωση , τα αναβολικά και διατροφή τον έκαναν ευτυχισμένο . Μια άλλη γνωστή αναλύει τα συνολικά έξοδα του γάμου της που άξιζε «μια και μπήκε στο μάτι της μ…. της πεθεράς». Δύο εξηντάρες λένε τα γνωστά ψέματα – πόσο δεν άλλαξαν – πριν ξεκινήσουν να αναλύουν πόσο άλλαξαν οι άλλοι .


Nothing
Appears
To be
Between the ears of
The lazy sunbathers
Too jaded
To question stagnation
The sun burns through
To the planet's core
And it isn't enough
They want more



Όλα σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Σαν να είναι το φέτος σαν και πέρσι (δεν είναι). Πέφτω στο νερό.


Religions fall
Children shelled
"...Children shelled ? That's all
Very well, but would you
Please keep the noise
Down low ?
Because you're waking
The lazy sunbathers ..."
Oh, the lazy sunbathers