Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019

The camera spins around the room




Μία φίλη με ρωτάει ανήσυχη πως είμαι και τι νιώθω που έφυγε η γάτα μου μετά από είκοσι ένα χρόνια και όλο αυτό που συμβολίζει η απώλεια. Είμαι καλά λοιπόν , ξεκουράστηκε η ψυχούλα , είχε κουραστεί , ξεκουράστηκαν και τα νιάτα μου με τις μεγάλες συγκινήσεις ,τους χαζούς έρωτες και τον συνεχή φόβο πως ο ουρανός θα πέσει στο κεφάλι μου. Πλέον ο ουρανός έχει πέσει αρκετές φορές και δεν ήρθε το τέλος ,και καμία όρεξη δεν έχω να γυρίσω στα νιάτα μου ,ή να επισκεφτώ τα παιδικά μου , τα εφηβικά μου , τα είκοσι μου. Κάθε πράγμα έχει τον χρόνο του , όταν το ξεπερνάει είναι βάσανο , σαν το καημένο μου το γατί στο τέλος , υπέργηρο , τυφλό , άρρωστο και κουρασμένο. Και είναι παράξενο ,αλλά αναγκάστηκα να γυρίσω λίγο και να πάρω τηλέφωνα για να πω πως έφυγε η γάτα και έγινα παλιά επιτυχία της Αρλετας για λίγες ώρες και ακόμα και αυτή έχει φύγει .


Passed all the faces that i've known

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου