Είναι τα τελευταία λεπτά στην δουλειά , με γλυκό καιρό και απαλό φως. Δεν βιάζομαι να φύγω, χαζεύω λίγο , προσπαθώ να χωνεύσω την μέρα που τελειώνει. Σήμερα από το πρωί είμαι ανάμεσα σε αγέλαστους ανθρώπους . Δύσκολους ανθρώπους , ξερούς , επιθετικούς , στριμμένους. , στυμμένους.
Σήμερα χαμογελάω από το πρωί . Δεν είμαι σίγουρος γιατί , κοιμήθηκα καλά , είδα arrested development , πήγα τον σκύλο βόλτα νωρίς , κάτι από αυτά να έχει βοηθήσει; Πέντε χρόνια ακούω για την εθνική μας κατάθλιψη , και φοβάμαι πως σιγά-σιγά αυτό γίνεται εθνική και προσωπική επιλογή γύρω μου.
We can choose.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου