A common bird

Έχω καιρό να γράψω γιατί δεν έχω να πω κάτι εδώ , έχω περάσει στην απεξάρτηση από την τσάμπα ψυχοθεραπεία του blogger. Η ζωή μου αυτές τις μέρες είναι καθημερινές με πολύ κούραση και τρέξιμο και άγχος που και που . Τα σαββατοκύριακα είναι όμορφα, σαν καλοσχεδιασμένο φινάλε εικοσάλεπτης κωμικής σειράς που κράτησε πολλές σεζόν . Στο ανάμεσα παιχνίδια , εκδρομές , αρρώστιες, χρόνος που περνά , φίλοι , αστεία, μπάλες του μπάσκετ στο γήπεδο απέναντι από την δουλειά , επίμονα γαβγίσματα . Κάπου τέτοιες μέρες ξεκίνησα να γράφω και κανονικά θα έπρεπε και κάπου εδώ να το κλείσω οριστικά , να έχει κάνει ένα ωραίο κύκλο . Δεν μου κάνει καρδιά όμως , όλο και κάποια δικαιολογία βρίσκω και το κρατάω ανοιχτό.