Then I walked across the street
And caught the Sunday smell of someone fryin' chicken
And oh it took me back to somethin'
That I'd lost somewhere, somehow along the way
Τα κυριακάτικα μεσημέρια είναι μια άσκηση αγάπης . Ο φίλος μου τρώει φαγητά που νομίζω δεν του αρέσουν ,φτιαγμένα από τα χέρια της μάνας μου ,της μιλάει ,απολαμβάνει την προσοχή της , σκέφτεται πως η δική του μάνα δεν θα ήταν έτσι με εμένα . Κατεβάζει τις άνοστες μπάμιες λοιπόν με χαμόγελο , και εισπνέει το γλυκό από το αρχοντικό ή τον Κωνσταντινίδη που έρχεται μετά .
Η μάνα μου μαγειρεύει φαγιά που νομίζει πως θα αρέσουν στον φίλο μου , του πιάνει κουβέντα , κρύβει όσο πιο καλά μπορεί πόσο την ενοχλεί που είναι φίλος και όχι φίλη , προσπαθεί , πραγματικά προσπαθεί (μέχρι ιδρώτα ένα πράγμα) , τον συμπαθεί κιόλας , εκτιμά που της φέρνει βιβλία και της γεμίζει την μοναξιά της. Θα πάρει παραγγελιές από την Παρασκευή , θα πάρει φρέσκο γλυκό την Κυριακή , και άμα κάτι τύχει και δεν έρθει αγχώνεται , μην τσακωθήκαμε ,μην μαλώσαμε και το παιδί της στεναχωρηθεί .
Και εγώ προσπαθώ να συνηθίσω πράγματα που είχα πει πως δεν θα γίνουν.
'Cause there's something in a Sunday
That'll make a body feel alone
