Η πρώτη μου αντίδρασή σε οτιδήποτε ,και κυρίως οτιδήποτε στραβό , είναι να γράψω για αυτό. Το τελευταίο καιρό δεν είχα πολλά στραβά , ή μάλλον είχα και έκλεινα τα μάτια μου ,life is messy . Χτες καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού , πάνω στο ξύλο βασικά , για να αποφύγω τα χέρια που με αγκάλιαζαν . Σήμερα έχω όλη τη ζωντάνια και χαρά του cast από Walking Dead και μια πλάτη που πονάει . Θέλω να γράψω , να τα πω όλα , να δικαιωθώ από τους αναγνώστες (που δεν υπάρχουν ,αλλά εγώ θα νιώθω στη σιωπή την συγκατάθεση τους ) ,να τα βγάλω από μέσα μου ,όλα , πίκρα θυμό και λίγο χολή στο τέλος ,έτσι για γαρνιτούρα. Αυτό έκανα τα τελευταία χρόνια , έτσι έμαθα , τόσα χρόνια περίπου blogger.
Φυσικά και δεν θα το κάνω . Είχα δίκιο , περισσότερο από ότι συνήθως , είχε άδικο , περισσότερο από ότι συνήθως , όσο και να το αναλύσω ,δεν θα βγει κάτι , μόνο τον θυμό μου θα φουντώσω .
the key to all
is in none of it
but in the absence
Να βρεις όμως ένα τρόπο να ξεσπάσεις.. μην τα κρατάς μέσα σου.. Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναγνώστες πάντως υπάρχουν...καλά μπορεί εγώ και ο Ηφαιστίωνας μόνο...αλλά μια χαρά αγόρια είμαστε παρακαλώ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αγκαλιές που θέλεις να αποφύγεις, δεν βρίσκω το λόγο να της συντηρείς!
Εννοείται μια χαρά είμαστε! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή