«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»

Χτες , περπατούσα χαρωπός, με το δώρο στο χέρι ( άμα έχεις αγάπη στην ζωή σου δεν έχεις πρόβλημα να το γιορτάσεις και τις μέρες που το γιορτάζουν όλοι ) και με πάτησε ένα αμάξι. Κάτι ανάποδο από το άσμα της Βιτάλη – οδηγούσε αφηρημένος και δεν είδε το φανάρι, και να το έβλεπε ,έτσι όπως πήγαινε σε ένα στενό όσο στενό γίνεται, σιγά μην προλάβαινε να σταματήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να με χτυπήσει και να βρεθώ λίγα μέτρα πιο πέρα. Αμέσως κατέβηκε από το αμάξι .έβγαλε διάγνωση «αφού σηκώθηκες καλά είσαι» και σηκώθηκε να φύγει. Σήμερα πονάω σε διάφορα σημεία του σώματος , αλλά πάλι καλά ,εξάλλου ζωή σημαίνει ένα smart της κακιάς ώρας που φρενάρει .

Su pequeña huella no vuelve más

Te vas Alfonsina con tu soledad,


Σάββατο βράδυ και ζω για πολλοστή φορά ένα τραγούδι των Stereo Nova. Αυτή τη φορά το «ένας φίλος απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα , κατά βάθος λυπάται μα δεν βλέπει και την ώρα που η ζωή του θα αλλάξει» . Είναι από αυτούς που ήρθαν με τη σχέση ,πακέτο ,με το παιδί από το σχολείο , σαν αδέλφια (σαν τους φίλους που πάντα ήθελα να έχω και ποτέ δεν κατάφερα να κρατήσω) .


Μέσα στο bar βαρύγδουπες συζητήσεις ,λίγο για την νέα ζωή, λίγος Βαρουφάκης , λίγο για το ποιοι θα ακολουθήσουν και πότε. Μετά βλακείες με την κοπέλα του , της ξεφεύγει κάτι στη φωνή. Ζηλεύω, το μέλλον του είναι αβέβαιο αλλά έχει και ελπίδες, το δικό μου σχετικά πιο σταθερό ,με την απαισιοδοξία μιας διαλυμένης πόλης. Φοβάμαι πως έχω ρίξει άγκυρα σε λίμνη που μετατρέπεται (χωρίς τον έλεγχό μου ) σε βάλτο. Σιγά-σιγά τους αρκετούς που έχουν φύγει ήδη θα ακολουθήσουν και άλλοι , με μένα να κλείνω την πόρτα.


Cinco sirenitas te llevarán
Por caminos de algas y de coral
Y fosforescentes caballos marinos harán
Una ronda a tu lado.
Y los habitantes del agua
Van a jugar pronto a tu lado