Well I just touched down today

Sorry for the delay
Oh turbulance and misconnections


Χτες είδα μια κοπέλα να τρώει ξύλο στο δρόμο από τον φίλο της. Ήταν δεν ήταν 16 ,ο γκόμενος γύρω στα 18 , και ο κόσμος να κοιτάζει από απόσταση. Τον ρώτησα τι συμβαίνει, έκανε το μάγκα σαν κάθε οξύθυμο κόκορα , κοίταξε τον Woofy λίγο που τον έβλεπε στραβά και σταμάτησε λίγο . Η κοπέλα ντρεπόταν , παρακάλαγε να ανοίξει η γη να την καταπιεί (είμαι σίγουρος πως κατηγορούσε και τον εαυτό της για όλα αυτά ). Έφυγα χαζοπερήφανος ,κοκοράκι και εγώ εν μέρη που γενναία είχα πράξει το κοινωνικό μου καθήκον.


Everything's the same
Or maybe just a little worse


Σήμερα στο facebook , ένας παλιός συμφοιτητής έλεγε πως όσοι "παίρνουν κρέας στον κώλο δεν πρέπει να έχουν πολιτικά αξιώματα ,δεν είναι άνθρωποι" , ενώ άλλος (συμφοιτητής και αυτός , άσχημο συνάφι είμαστε ) ξεφώνιζε έναν κύπριο πολιτικό. Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα, μάλλον δεν είχα τον Woofy εκεί να νιώθω ασφάλεια.


It's weird to be back
Oh it's weird to be back home

You Come Through

"We come to love ,not by finding the perfect person ,but by learnign to see an imperfect person perfectly" .το άκουσα στο τελευταίο being Erica και μου άρεσε/ταίριασε.

Walking aimlessly

In blue hours of dawn
Before the day rushes on


Πριν κάποιες μέρες έκλεισα πέντε χρόνια στην Αθήνα. Δεν το πήρα χαμπάρι συγκεκριμένη μέρα, ξέχασα και τα γενέθλια της ξαδέλφης που ήρθε στον κόσμο την ίδια μέρα ,το θυμήθηκα μετά . Δεν θα πω πως δεν κατάλαβα πως πέρασαν αυτά τα πέντε χρόνια ,ειδικά τα πρώτα δυο-τρια τα έζησα μάλλον έντονα. Από την άλλη πλέον μέσα στην όλη κοινωνική αναταραχή και δυστυχία εγώ είμαι καλά (αυτό επανάληψη τρεις φορές κάθε πρωι – ΜελενεΔημητρηΚαιΕιμαιΚαλαααα – μία λέξη ) .


Αυτό το Σάββατο που από την στιγμή που γύρισα από δουλειά μέχρι που κοιμήθηκα ήμουν ανάμεσα σε φίλους (ουσιαστικούς φίλους και τον σύντροφό μου και όχι ανθρώπους που βρίσκονται στην περιοχή σαν ζωντανό background). Μου πήρε ουσιαστικά πέντε χρόνια δηλαδή να φέρω την ζωή μου στο ίδιο σημείο που την είχα παγώσει όταν έφυγα από πάνω. Μακάρι να κρατήσει.


In the black out of light
I found a rhyme on hope

Coalitions

These are the circles in which
I have been walking 500 laps every second


Το ζευγάρι που άκουσε τα άσχημα νέα προχτές είναι συχνά πυκνά εδώ . Με συγκρατημένη (αν και αβάσιμη) αισιοδοξία αντιμετωπίζουν το όλο θέμα . Μου αρέσει πως στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Σχεδόν αξίζει η όλη επιπρόσθετη κούραση για να τους βλέπω έτσι μαζί. Εγώ παίζω τον άχαρο ουδέτερο ρόλο του ρεαλιστή .Κλεφτά ζηλεύω λίγο τη σωματική πλευρά της υποστήριξης , είναι κάτι λίγο ξένο σε μένα. Ίσως για αυτό είμαι ρεαλιστής και αυτοί αισιόδοξοι.


These are the vessels in which
I have been crashing 500 times every second

Never known as a non-believer

Farther down the path was a mystery
Through the recess the chalk and numbers
A boy bumped into the won-won-won-wonderful


Ξενυχτάω στην δουλειά . Δεν είναι για καλό ,και είμαι εξαντλημένος ,δεύτερη μέρα στην σειρά που ο ύπνος είναι πολύ λίγος. Η έστω δεν έχω αρκετές αϋπνίες . Είχε όλα αυτά που δεν συμπαθούσα αυτή η Κυριακή . Ξύπνησα πολύ νωρίς ,με τηλέφωνο ,χωρίς πρωινό, σε κρύο κρεβάτι , είπα άσχημα νέα σε φίλους, δούλεψα πολύ ,παντού άκουγα για τον γάμο Σαμαρά Παπαντρέου – δεν το θέλω ,θα τον πάριες , άλλα λόγια πέστε ρε παιδιά – μέχρι και ο γαστρονόμος είχε βαρετές συνταγές. Κατεστραμμένη Κυριακή και εδώ που τα λέμε δεν είναι η Δευτέρα μέρα να τις έχεις εμπιστοσύνη για κάτι καλύτερο .Μέσα στην όλη κακουχία , εδώ που φιλάω σκοπιά ένα πράγμα λίγο πριν το γερμανικό ,νεκρανάστησα και το blog, έτσι να έχουμε να λέμε . Αντανακλαστικά εδώ γυρνάω όταν κάτι δεν πάει καλά . Ακούω το Smile των Beach Boys με πάθος και ελπίδα η ζωή που κουτσά στραβά ζούμε να θεωρείται αριστούργημα σε 40 χρόνια που θα βγει επίσημα στην κυκλοφορία. Μπροστά μου έχω το δίλλημα ύπνος μια ώρας ή ολονυχτία . Μου έχω εμπιστοσύνη να μείνω ξύπνιος ;


All fall down and lost in the mystery
Lost it all to a non-believer