Έλα κοντά μου.

Έλα κοντά μου.


Έλα κοντά μου.


Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από τον πονόδοντό μου .Το πιστεύω. Με έκανε να μην έχω όρεξη ούτε Βαρουφάκη να διαβάσω , του spoils να κάνω για το Game of Thrones στους μικρούς που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία ,ούτε τίποτα.


Την προηγούμενη βδομάδα το πιο σημαντικό πράγμα ήταν που αρρώστησε η γάτα μου. Μέχρι να γίνει καλά και να πάρει τα πάνω της θρήνος και οδυρμός . Το πέρασε και βαριά , ήταν και πολύ άσχημο να βλέπεις κάτι τόσο κοντινό σου να υποφέρει.


Πιο πριν ήταν μια πελάτισσα που μάλλον δεν έστεκε στα καλά της. Απειλές και εκβιασμοί και όλα τα υπέροχα μεσαιωνικά κατινίστικα που μου θυμίζουν πως είτε είσαι Αθήνα είτε επαρχία οι άνθρωποι είναι ίδιοι . Βάλε στρες ,βάλε να μιλάω με δικηγόρους , ένα ποίημα.


Και όμως το πιο σημαντικό σε όλα αυτά είναι που είσαι εσύ δίπλα μου να μου κρατάς το χέρι.


Απόψε.

Γιατί τούτος ο καιρός κάτι καλό θα φέρει

Έναν γνωστό μου τον χτύπησαν στο μετρό γιατί «δεν αντέχω να σε βλέπω ,ανακατεύομαι πούστη». Αυτός λέει πως δεν έγινε και τίποτα ,σιγά .


Στην κοσμική ταβέρνα – αγαπημένη στάση του Woofy ,να μυρίσει – ο κόσμος λιγοστός . Σε ένα τραπέζι κάθονται κυρίες με προσεγμένες κομμώσεις , διαβάζουν τον κατάλογο ευλαβικά , φαίνεται πως δεν έχουν συνηθίσει να υπολογίζουν τιμές . Μιλάνε όσο μπορώ να καταλάβω για την κρίση , και πως κανείς δεν υπολογίζει τους συνταξιούχους.


Το βράδυ στην παρέα η κοπέλα που πηγαίνει πιο συστηματικά στο Σύνταγμα (κάθε βράδυ ) δεν ξέρει ποιος είναι ο αρχηγός της Ν.Δ. Μουντζώνει πολύ και το ευχαριστιέται λέει. Άλλος αναρωτιέται «και που πάνε τι θα αλλάξει». Απαντάω «και αν δεν πάνε τι θα αλλάξει ;» ,αλλά εγώ δεν έχω κατεβεί καθόλου . Νιώθω συνέχεια κουρασμένος , θέλω να αρπάξω ένα βιβλίο να κουλουριαστώ στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ πάνω στις σελίδες.


«Είμαι ι Batida de Coco . Μου λείπει η Αρλέτα.»


γιατί θ' αλλάξει είτε θέλει, είτε δε θέλει...