Είμαι πάνω από το πρόγραμμα συναυλιών της Anna Ternheim , και αλήθεια, δεν ξέρω που θέλω να την πρωτοδώ , σε κάποια μικρή πόλη Σουηδίας ή στο Παρίσι , μετά από πολύ καλό φαγητό ; Η απάντηση είναι φυσικά πουθενά , σε κανένα από τα δύο γιατί τώρα πια δεν θα τα παρατήσω όλα για να πάω στου διαόλου την μάνα για μια συναυλία, τώρα έχω δική μου δουλειά , και υποχρεώσεις, και σκύλο , και η άγκυρα μου έχει σκαλώσει καλά σε κάτι πέτρες. Θα μπορούσα να πω ένα «δεν γαμιέται;» αλλά δεν θα μπορούσα να το πω βασικά , όχι πια. Και νομίζω πως αυτό το δεν γαμιέται το έχω πει κάμποσο στα νιάτα μου , πλήρωσα και τον λογαριασμό του , και δεν βιάζομαι να το ξανακάνω ,δεν ξέρω πια αν τον έχω να τον πληρώσω . Έτσι θα κάθομαι να την ακούω στο utube , δεν θα της πω ποτέ “I came all the way from Greece to see you!” με κάτι από Βλαδιβοστόκ στην προφορά μου , δεν θα με κοιτάξει ποτέ με το βλέμμα κατανόησης που έχουμε όλοι πρόχειρο για κάποιον που κάπου μια βίδα του έχει λασκάρει λίγο , και όλα καλά.
Feeling sorry is your favorite feeling.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου