The band in Heaven plays my favorite song

They play it once again, they play it all night long.

Η ευτυχία του απογεύματος της Παρασκευής , κάτι σαν διπλό κρητικό κρουασάν στα μισά δίαιτας . Ξέρεις πως θα τελειώσει , πως οι θερμίδες και τα βάσανα θα γυρίσουν , αλλά βλέπεις τις δύο μέρες που δίνουν νόημα στην μουντή σου βδομάδα, ξανακούς το “Friday I’m in love” γιατί όλο και κάποιος θα το έχει βάλει στο facebook , και ελπίζεις να χωρέσεις σε λίγες ώρες τόσα που δεν χωράνε σε ένα μήνα , και πάλι μετά θες να μην κάνεις τίποτα γιατί το τίποτα , το να κάνεις τίποτα από επιλογή ,είναι ένα σπάνιο είδος πολυτελείας .

Πριν προλάβω να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου θα είναι ξανά Δευτέρα, και πάλι από την αρχή . Θέλω και θα θέλω να γκρινιάξω για το τίποτα που δεν θα έχω , και για τα πολλά που δεν θα έχω προλάβει , που δείχνει το πόσο λογικός μπορώ να είμαι , δεν ξέρω , ίσως πραγματικά ευτυχισμένοι να νιώθουμε μόνο όταν σκοτώνουμε το κουνούπι που μας έτρωγε εδώ και μια ώρα και βούιζε μέσα στα αυτιά μας, και τον υπόλοιπο καιρό κυνηγάμε ό,τι δεν έχουμε και ό,τι δεν μπορούμε να έχουμε.

Its hard to imagine that nothing at all
could be so exciting, and so much fun.