Close my, close my, close my eyes

If I could turn the page
In time then I'd rearrange just a day or two



Η φίλη μου είναι στενοχωρημένη . Την κόβει το αν τα πράγματα θα είναι καλύτερα , θα γίνουν κάπως καλύτερα. Και είναι και πολύ έξυπνη για να της πω «ναι μωρέ ,μην ανησυχείς» . Δηλαδή της το λέω ,αλλά δεν πείθεται . Και δεν είναι η μόνη – όλοι νομίζω θέλουμε αυτό το καλύτερα να ακούσουμε. Μερικοί αρκούνται και στο μη χειρότερα βασικά. Και δεν είναι μόνο για την οικονομία ,είναι για την ζωή τις σχέσεις, τους φίλους ,μέχρι και για την ποδοσφαιρική ομάδα. Έχουμε μια γενική τάση για πτώση , σαν support group που περιμένουμε το πεντάλεπτο που θα αγκαλιάσει ο ένας τον απέναντι και θα κλάψουμε λυτρωτικά πάνω σε έναν ώμο ( ωραία ταινία το fight club ).


Πάλι το μυαλό μου πάει σε κείνα τα “it gets better” video μετά τις αυτοκτονίες τον έφηβων ομοφυλόφιλων . Εθνική ανάγκη σχεδόν , ένα 3λεπτό να μας λέει κάποιος την ιστορία του και μετά πως όλα βελτιώθηκαν (και αν τον πιστεύαμε λιγάκι θα ήταν όλα αληθινά).


Tell me lies
Tell me sweet little lies