Γενικά στη ζωή πολύ καιρό.

Μ' έκανες κι έβαλα
τέτοια φόρα σε ό,τι ανέβαλα


Το μόνο που με βεβαιώνει πως πήγα διακοπές είναι το μαύρισμα μου ,για όσο μείνει και αυτό δηλαδή ,και δυο-τρεις φωτογραφίες στο κινητό μου ,όσες χρειάζονται δηλαδή για να κοιτάζω. Ο προορισμός και φέτος ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων ,το αγαπημένο μου σπίτι στο αγαπημένο μου κεφαλοχώρι .


Το πενταήμερο (τόσες είναι οι διακοπές για μένα φέτος , είναι και η δουλειά μου αρκετά σχετική με το καλοκαίρι ) είχε όλα συστατικά που με κάνουν χαρούμενο . Είχε τον άνθρωπο μου ,θάλασσα , τα πιο γνωστά μπιφτέκια της εθνικής , τα δέντρα μου ,τον σκύλο μου να με εκπαιδεύει να ρίχνω το μπαλάκι (το έμαθα τέλεια , το έφερνε και το έριχνα με τις ώρες , είναι καταπληκτικός δάσκαλος) , εμένα να λέω κάθε πέντε λεπτά ότι δεν καταλαβαίνω πώς μένω στην τρύπα της Αθήνας όταν θα μπορούσα να ζω εκεί (άλλο που δεν θα είχα δουλειά και οι ντόπιοι είναι αρκετά ομοφοβικοί) . Και το σπίτι είχε μετατραπεί σε time capsule αμερικάνικης ταινίας . Κάθε καλοκαίρι κάτι θα ξεχνούσαμε, κάποιο περιοδικό ,κάποιο cd , ξεθωριασμένα μαγιό , ακόμα και παιδικά βιβλία που έχουν κιτρινίσει πια. Ίσως κιτρίνισα και εγώ λίγο ,πότε έγινε παλιό το «σαν ηφαίστειο που ξυπνά» που έλειωνα στο discman ?


Μ' έκανες κι έβαλα
τέτοια φόρα σε ό,τι ανέβαλα
γενικά στη ζωή πολύ καιρό.