Su pequeña huella no vuelve más

Te vas Alfonsina con tu soledad,


Σάββατο βράδυ και ζω για πολλοστή φορά ένα τραγούδι των Stereo Nova. Αυτή τη φορά το «ένας φίλος απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα , κατά βάθος λυπάται μα δεν βλέπει και την ώρα που η ζωή του θα αλλάξει» . Είναι από αυτούς που ήρθαν με τη σχέση ,πακέτο ,με το παιδί από το σχολείο , σαν αδέλφια (σαν τους φίλους που πάντα ήθελα να έχω και ποτέ δεν κατάφερα να κρατήσω) .


Μέσα στο bar βαρύγδουπες συζητήσεις ,λίγο για την νέα ζωή, λίγος Βαρουφάκης , λίγο για το ποιοι θα ακολουθήσουν και πότε. Μετά βλακείες με την κοπέλα του , της ξεφεύγει κάτι στη φωνή. Ζηλεύω, το μέλλον του είναι αβέβαιο αλλά έχει και ελπίδες, το δικό μου σχετικά πιο σταθερό ,με την απαισιοδοξία μιας διαλυμένης πόλης. Φοβάμαι πως έχω ρίξει άγκυρα σε λίμνη που μετατρέπεται (χωρίς τον έλεγχό μου ) σε βάλτο. Σιγά-σιγά τους αρκετούς που έχουν φύγει ήδη θα ακολουθήσουν και άλλοι , με μένα να κλείνω την πόρτα.


Cinco sirenitas te llevarán
Por caminos de algas y de coral
Y fosforescentes caballos marinos harán
Una ronda a tu lado.
Y los habitantes del agua
Van a jugar pronto a tu lado