So we're bound to linger on

Then love until we bleed


Είμαι σε ένα bar ,το ίδιο που έκανα πρωτοχρονιά πριν από δύο χρόνια και πριν από τέσσερα. Είναι μαζεμένη η παρέα και μου φαίνεται παράξενο λίγο που είμαι μαζί τους, μου αρέσει που θεωρούσαν την παρουσία μου αυτονόητη (μου είχε λείψει αυτό κάποιες χρονιές ).

Δεν παίζει η κλασσική dj , μετά βίας κρατιέμαι από το να πάω να ζητήσω να βάλει το panic των smiths ( hang the blasted dj ένα πράγμα). Φαίνεται να διασκεδάζει πιο πολύ με αυτά που βάζει από τους πελάτες του (πάντα κακό σημάδι) . Χάνομαι λίγο μέσα στο πλήθος ,είμαι χαρούμενος , πετάω καμιά εξυπνάδα που και που για να κάνω την παρέα να γελάσει , ρίχνω και καμιά ματιά στο δρόμο έξω από το bar. Γύρω μου χαμογελαστοί χαρούμενοι άνθρωποι (αν και ίσως για μέρα μόνο) .

Ένας φίλος μου στέλνει μήνυμα χρόνια πολλά γιατί άκουσε στο μαγαζί που παίζει morrissey ,το παιδί χαμογελάει πονηρά σαν παιδί που είναι ,εγώ χαμογελάω λίγο κουρασμένος σαν γέρος που έχει κάψει από την παραμονή τον εγκέφαλο του με 10 ώρες βαριά επιτραπέζια ((πέρασα ωραία παραμονή και πρωτοχρονιά)


Then fall apart in parts