Πρέπει να ετοιμαστώ να βγω (γιατί είναι Σάββατοβαδυσαββατοβραδυ) και βαριέμαι όσο δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια (με ξυράφι ίσως και πάλι θα αφήσω κάτι έξω).Τα ένστικτά μου , μου λένε να γίνω ένα με το πάπλωμα , να φάω κάτι βαρύ ,με λίπος , και να ξυπνήσω το καλοκαίρι. Ο σκύλος μου πάλι μου λέει γουφγουφγουφ και βόλτα .Χασομερώντας στο net πέφτω πάνω στο blog μιας παλιάς συμμαθήτριας. Γράφει καλά (ζηλεύω λίγο ) ,την παίρνω ένα τηλέφωνο , λέμε μια από τα κλασσικά (μου λείπεις σε λείπω ) , ακούω για γάμους – παιδιά – βαφτίσια (οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια ένα πράμα ) και είμαι έτοιμος να βγω για να δείξω πως ζω ακόμα (λίγο) .
έλα να φύγουμε μαζί γιατί
Ποτέ δεν είχα καμιά σκορδοκαΐλα να βγαίνω τα Σάββατα. Περισσότερο μπορώ να πω ότι το απέφευγα κιόλας. Κι όμως, αυτό το Σάββατο θέλω τόσο να βγω με παρέα... :-(
ΑπάντησηΔιαγραφή