Δεν είναι ο κόσμος πουθενά πιο τρυφερός,

Πιο τρυφερός απ' το δικό σου ροζ,
Πιο απαγορευμένος κι από το μωβ σου,
Κι από το μωβ σου πιο θλιμμένος.


Η δική μου σταθερή απορία : «Μ’ αγαπάς ;» . Όχι για τίποτα άλλο – απλά μου αρέσει πολύ να το ακούω να το λες , κάθε φορά . Μερικές φορές μπαίνεις στην διαδικασία να μου θέσεις και επιχειρήματα ,λες και χρειάζονται.


Κι εγώ βαθιά μες στο φιλί σου,
Στο λαμπερό πορτοκαλί σου
είδα το κάψιμο


Η δική σου απορία : «Γιατί μ’ αγαπάς ;» . Από την μία χαίρομαι που σε έχω πείσει τουλάχιστον για το πώς νιώθω, από την άλλη μου φαίνεται γλυκό να εξηγώ το αυτονόητο.


Κοιμήσου κι αύριο θυμήσου,
Ποσο μακριά στο θαλασσί σου
εγώ ταξίδεψα