Make the wrong turn, you'll know
Είναι αστείο που ο κόσμος έχει ξεχάσει ,αποχαιρετήσει και προχωρήσει από το να γράφει σε blog και εγώ γυρίζω πίσω σε αυτό. Κακά τα ψέματα ,απλά αγκαλιάζω την ανωνυμία , και την αδιαφορία για τον αναγνώστη - εδώ δεν με νοιάζει τι θα διαβάσει και ποιος ,απλά ξερνάω στο χαρτί αυτά που δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο. Σε ένα κόσμο γεμάτο θόρυβο ,είναι κάτι πολύ ξεκούραστο να έχεις την προσωπική σου όαση .
Στα λοιπά νέα .είναι μία ακόμα μια μέρα που ο ουρανός δεν έπεσε στα κεφάλια μας , αντίθετα με τις όποιες προβλέψεις. Μπορεί να πέσει αύριο πάντα. Για την ώρα το στήθος αναπνέει λίγο πιο χαλαρά, αν και ακόμα φοβισμένα για το κακό που ακόμα μπορεί να έρθει. Και αυτές οι ανάσες ειναι τόσο γλυκές. Όταν μικραίνω μπροστά στον φόβο ακόμα και η φωνή μου συμπιέζεται , γίνεται γκρίζα , χαμηλή.
Πρέπει να αρχίσω να μου συμπεριφέρομαι λίγο καλύτερα. Μερικές φορές είναι σαν να τιμωρώ τον εαυτό μου για την όποια ευτυχία μου,λες και δεν την αξίζω .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου