It tangles your head like a winter rose.
Comes up eager and shining
And it likes to leave a scar before it goes.
Ένας φίλος μου διαπιστώνει όλος λύπη και δράμα πως καθώς γερνάμε είμαστε “damaged goods” . Πέρα από την θλίψη και το δράμα του και την μπουκιά χυλόπιτας που του έχει κάτσει βαριά στον λαιμό , τι ήθελε και αυτός να την καταπιεί με την μία , δεν μπορώ παρά να δεχτώ πως έχει δίκιο . Ούτε στο τμήμα με τα σπασμένα στο ικέα δεν θα μας αγόραζε κανείς εύκολα , πρώτα θα έφευγε το μισοσπασμένο σερβίτσιο (ναι , μπορείς και εσύ να κάνεις την ζωή σου σαπουνόπερα, μπορείς ).
Comes on gentle and smiling.
And it likes to leave a scar..
Το πιασα το υποννοούμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφή