Είμαι στη δουλειά σήμερα , και μετά από καιρό που είχα τις μαύρες μου , τι μαύρες δηλαδή , τις βαθύ γκρίζες μου μάλλον , έχω βάλει ένα αρχαίο τραγούδι και έχει φτιάξει εντυπωσιακά η διάθεση μου. Το είχα σε χρήση για χωρισμούς , απογοητεύσεις ,χυλόπιτες ,αποτυχημένες εξεταστικές , τραγούδι ελβετικός σουγιάς δηλαδή ,τότε που ζούσα και πιο πολύ ( η ζωή στα 20s είναι teen soap , στα 30s dramedy ).
Δεν μου αρέσει να είμαι πεσμένος , δεν το κάνω διακριτικά, τα μούτρα μου σέρνονται στο πάτωμα, με τα αξύριστα γένια μου κάνω παρκέ σχεδόν . Με είδε ένας φίλος το Σάββατο ,ανησύχησε , με είδε και ένας άλλος ,με την μία είπε «και εγώ δεν είμαι καλά ,άστα να πάνε» .Με έπιασε ένα πείσμα, ξύπνησα , καλό είναι αν σε νοιάζονται, άσχημο να σε λυπούνται . Όλα θα πάνε καλά.
Ε όχι και να σε λυπούνται! Άσχημο αυτό ναι! Να σε νοιάζονται μόνο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως να πάρεις τα πάνω σου;;;